Hallo dames,

Leuk om al jullie verhalen te lezen over jullie kleintjes en over de bevallingen.

Dave is morgen drie weken oud en ik heb sinds twee dagen totaal geen fut meer ik ben moe, ontzettend emotioneel en zie het allemaal even helemaal niet meer zitten….
De kleine heeft sinds een dag of drie..vier last van buikkrampjes en had van de week zelfs zo’n opgezet buikje en 38 graden dat we op een gegeven moment naar de huisartsenpost zijn gegaan gelukkig was zijn temperatuur alweer snel in orde en mochten we gewoon naar huis maar sinds die tijd is het ’s avonds en ’s nachts veel huilen… afgelopen nacht heb ik miss 1 uurtje geslapen.. Mijn vriend word niet wakker van het huilen van de kleine en aangezien ik hem ook niet wil vragen of hij asjeblieft een keertje het van me over wil nemen ben ik dus de pineut net als de meeste dames met mij denk ik….
Ik wil mijn vriend niet tot last zijn ookal merk ik zelf dat ik een ontzettende terugval heb met mijn spieren en gewrichten en lijken mijn hms symptomen wel erger te zijn dan ooit ik loop gewoon door met gevolg dat ik dus afgelopen nacht ontzettend heb lopen huilen met de kleine in me armen en ontdekten dat er gedachten door mijn hoofd gingen als was ik maar nooit hier aan begonnen en hadden we niet kunnen wachten met een kleine ik ben hier zo van geschrokken dat ik meteen nog harder moest huilen en de kleine stevig heb geknuffeld
mijn vriend is nog thuis en begint volgende week aan zijn reintegratie traject met opleiding, hij vraagt vaak genoeg of ie me moet helpen of de kleine de fles moet geven of verschonen overdag maar ik durf geen ja te zeggen omdat ik denk van straks moet ik het toch ook alleen doen…
zelfs terwijl ik dit type gaan de tranen over mijn wangen omdat ik gewoon ff niet meer weet wat ik nou moet voelen…
Sorry voor het lange verhaal en gezeur want iedereen moet er snachts uit maar moest het even kwijt

Och meid,

Wat ontzettend rot dat je je zo voelt! Groot gelijk dat je het van je af schrijft! Lucht dit op? Of voel je je nog steeds zo rot. Ik kan me voorstellen dat als je zo weinig slaap krijgt en je ventje zo veel pijn heeft, dat je het even niet meer ziet zitten.
Maar pak vooral alle hulp die je pakken kan! Straks is vroeg genoeg om het alleen te gaan doen!
Ik weet niet of hij borst of fles krijgt, maar als hij fles krijgt is het misschien wijs om eens nachtje uit te rusten. Stuur hem uit logeren, of ga zelf logeren. Je zult zien dat een nachtje goede rust je kijk op de wereld veranderd.
Hou je ons op de hoogte hoe het gaat?

Liefs,

T

Meid, weet dat je echt niet de enige bent die zich zo voelt of heeft gevoeld. je bent niet de enige die nachten op is en zich zo depressief voelt dat je je afvraagt of je uberhaupt wel van je kindje houdt. Die gevoelens liggen mij nog vers in het geheugen.
Sven is nu bijna anderhalf en slaapt sinds februari (hij was toen 9 maanden) goed, maar daarvoor heeft ie ontzettend veel gehuild ’s nachts en overdag sliep ie ook slecht. Ik kon gedachten als: “Jij maakt me ongelukkig!” en “was ik hier maar nooit aan begonnen!” ook niet meer ontkennen. Er waren momenten dat je dat niet dacht maar zeker in de nachten en als ik doodop was dacht ik vaak zo. Ik heb er wat af gehuild. Zo doodop was ik dat de dagelijkse bezigheden soms al te veel waren.
Er is echt verschil. De meeste baby’s slapen gewoon ’s nachts en komen voor een voeding en slapen dan weer verder. Wij hadden ook een nachtbraker en een onrustige baby die overdag soms in totaal maar 3 uurtjes sliep (gerekend vanaf 7 uur ’s ochtends tot 23 uur) Avonden huilde hij, wij konden het op een gegeven moment ook niet meer aan om hem alle avonden vast te houden. We hebben hem wel eens laten huilen en dan in de kinderwagenbak op zolder omdat we het gekrijs niet meer wilden horen. Natuurlijk gingen we elk kwartier troosten en kijken maar we vonden het zo moeilijk.
TOen hij 4 maanden was ging het iets beter ’s avonds en ’s nachts maar na 6 maanden begon het weer. Toen we het inbakeren moesten afbouwen en hij dus los in bed lag. Dat vond ie helemaal niks. Met 9 maanden heb ik een safetsleep besteld en sindsdien gaat het veel beter.

Dus een tip: inbakeren en later in de safetsleep. En neem even afstand. Probeer iemand te vinden die even een middag kan overnemen zodat je een dutje kan doen en misschien even weg kan. Even niet de zorg en even geen gehuil.

Sterkte meid, het komt goed echt waar ook met je gevoel. Wij zijn nu gek op onze kerel maar het heeft wel even geduurd! Logisch als het zo moeizaam gaat, neem jezelf dat niet kwalijk. Het is nu eenmaal niet even niet leuk nu. Hij kan er niks aan doen maar je moet er wel mee dealen en dan is het genieten ver te zoeken. Maar geloof me: het komt goed hoor.

xxxx

He, heel herkenbaar bij m’n eerste dochter en daardoor nu alerter met zelf dingen aangeven bij m’n vriend. Vaak zat ik er dan ook helemaal doorheen als hij uit zijn werk thuis kwam en ging hij, goed bedoeld, allerlei dingen thuis doen. Ik vond het juist fijn als hij de zorg voor ons kleintje op zich nam. Achteraf gezien vond ik toen de eerste maanden echt overleven. Op het moment dat ik weer ging werken knapte ik weer op! Nu bij de tweede trek ik sneller aan de bel en eis ook gewoon tijd voor mezelf door even niet met de kleine bezig te zijn. En ook nu bij de tweede hebben we last van darmkrampjes, spugen en onrustige periodes…. Dus vraag hulp en neem echt tijd voor jezelf. Van een nacht goed slapen, knap je echt zo op!! Sterkte en achteraf valt alles mee 🙂

Bedankt voor de lieve reacties dames..het luchtte gisteren zeker even op om het van me af te schrijven Truckerbabe. Gisteravond ging het redelijk hij had zijn vaste huiluurtje en heeft na zijn voeding van kwart voor negen nog even gehuild en is toen gaan slapen…mijn vriend en ik waren zo slim om op tijd naar bed te gaan en ik heb mijn vriend verteld hoe ik me voelde en wat ik dacht hij snapte me gelukkig en kon voorstellen dat ik die gedachte had zelf had hij ze ook wel eens als de kleine ’s avonds zo bleef huilen… De nacht ging redelijk mijn vriend schrok ook iedere keer wakker en vroeg dan of ie het over moest nemen..gelukkig heeft de kleine alleen na zijn eerste voeding nog ruim een uur gehuild en moest ik hem echt troosten maar bij de tweede heb ik hem laten liggen en was het meer jengelen dat heeft even volgehouden wat gesputter en dan weer stil en uiteindelijk viel ie in slaap
Ik heb op aanraden van mijn huisarts inflacol gekregen voor de krampjes en het advies om hem wat rechter op te houden tijdens het geven van de fles dus hoop dat dat helpt we zullen zien…
Zelf voel ik me nog steeds down en niet happy maar verheug me op morgen want dan mag ik een middagje naar de kapper en past mijn vriend op de kleine man …ben al druk aan het kijken naar kapsels dus hoop dat dat me goed zal doen even een paar uurtjes deruit

Hey,

Dat klinkt alsof je je al iets beter voelt.
Fijn hè, zo’n plek om te schrijven.
Veel plezier bij de kapper! Laat jezelf maar lekker verwennen; je hebt het verdiend meid!

Liefs,

T

Tip, ga een aantal dagen slapen als hij slaapt! Laat de boel en ga mee in zijn ritme! Ik ben van juli clubje en mijn zoon is bijna 6wk. Ik pak ook zo nu en dan zo dag (deel) en het helpt echt! Heeft hij geen last van zuur of dat de voeding omhoog komt, weet je zeker dat het.kramp is? Anders in zijn bedje zijn hoofdeinde btje omhoog doen. Kan echt soms een wereld van verschil maken!
Het hoort echt bij dat je regelmatig nog van die emotitonele dips hebt!!! Je bent pas 3wk geleden bevallen vergeet dat niet. Duurt echt weken voor je jezelf zowel psychisch als lichamelijk op de rails hebt! Je wilt alles maar het gaat niet. Komt van zelfmoord. Ga nu vooral rusten en doe even gewoon niks behalve voor jw kind zorgen. Ook en schop je vent er gewoon s nachts uit! Tuurlijk gaat hij werken maar dat betekend niet dat jij helemaal stuk moet gaan! Gewoon doen ook op andere momenten. Je moet soms even een break op de dag hebben zonder je kindje. Al ga je een uur onder de douche staan maakt njet uit. Je zal zien je kan het dan beter aan.
Succes

Komt van zelfmoord moet zijn komt van zelf hoor. Sorry typ op mn telefoon

@ gejusa bedankt het is zeker heel fijn om je gevoelens, twijfels en onzekerheden te kunnen delen met andere dames die hetzelfde meemaken mensen binnen je omgeving snappen het vaak niet dus dan is het heel pretiig dat er een plek is waar ze je wel snappen

[Auteur]

Berichten