Ik moet dit even delen met mensen. Ben nog beduusd. Vanmiddag ging ik met mijn zoons van 5 jaar en 7 maanden naar de verjaardag van mijn tante. Het was gezellig we zaten buiten en mijn oudste zoon speelde met hun kleinzoon. Op een gegeven moment hoorden we een beetje lawaai dus mijn oom ging kijken en daarna kwam mijn zoon heel beteuterd aanlopen en hoorden we hun kleinzoon schreeuwen. Ik vroeg aan mijn zoon wat er was en hij zei dat mijn oom hem een klap gegeven had omdat de jongens tegen de garagedeur aan het slaan waren. Ik schrok daar erg van. Natuurlijk mag hij niet tegen die garagedeur slaan maar iemand anders mag mijn kind toch niet zomaar slaan?! Ik heb ook tegen mijn zoon gezegd dat hij niet met die deur mag spelen maar dat ome … hem ook niet had mogen slaan. Ik heb er daar verder niets van gezegd en ben gewoon na beleefd groeten naar huis gegaan. Maar in de auto moest ik huilen (zonder dat de jongens het gemerkt hebben) en weet nu niet zo goed wat ik ermee aan moet. Ik weet dat hij zijn kleinzoon die ook vijf is en daar regelmatig is omdat zijn moeder ziek is al wel vaker een tik heeft gegeven…

Jeetje wat een verhaal… Sorry maar dat je zo beleefd bent gebleven is voor mij een raadsel! De eerste de beste die mijn kinderen aanraakt is de mijne… Familie helemaal die tik ik terug hoor dat meen ik echt :-[
Ik zou het hier niet bij laten zitten en sowieso een gesprek aangaan om te zeggen wat bij jou je grenzen zijn en dat daar consequenties aan zitten als hij die voorbij denderd…
Is hij helemaal van de pot gepleurd zeg poe het is mijn kindje niet eens en ik kook al!

Vroeger heeft de vader van een vriendinnetje mij wel eens geslagen en mijn vader en hij waren collega’s in de politie, toen is mijn vader ff een praatje gaan houden met hem en heeft hij mij nooit meer aangeraakt…
Misschien dat ik daarom zo fel ben, plus kinderen kunnen zich niet verdedigen dat zal toch jij moeten doen…

Succes!!

Ik heb hem vanochtend gebeld en gezegd dat wij onze kinderen absoluut nooit slaan en zeker niet willen dat andere mensen dat doen. En als zich weer zoiets voordoet (wat niet zal gebeuren omdat ik hem nooit meer alleen zal laten met mijn kind) hij mij moet roepen en ik dan zelf met mijn zoon praat en zo nodig bestraf. Hij deed een beetje lacherig en laconiek maar ik heb de boodschap duidelijk overgebracht.

Het is alweer even geleden, maar ik vind dat je goed gehandeld hebt door achteraf toch te bellen. Groetjes, Mirte

[Auteur]

Berichten