Hallo allemaal
Ik weet niet zo goed of ik hier thuis hoor maar ben al weken op zoek naar andere vrouwen die een beetje in hetzelfde schuitje zitten als ik.
Ben nu 21 weken zwanger heb al 2 kindjes uit een eerdere relatie die ik 6 jaar zo goed als alleen heb opgevoed.
Nu een nieuwe partner die dolgraag een kindje wilde ondanks al mijn complicaties tijdens mijn vorige zwangerschappen en heel goed wist waar hij aan begon.
Dolgelukkig waren we toen het na meer dan een half jaar raak was en oh wat was hij lief voor me.
Dit duurde helaas maar tot week 8 en alles sloeg om. Zoveel ruzie hebben we nog nooit gemaakt en ik gooide het maar op die eerste 3 maanden daarna zou het beter gaan.
Helaas denk ik zelf dat ik een zwangerschap depressie heb. En na 20 weken durfde ik dit eindelijk met mijn partner te delen. Dat het niet aan hem lag maar waarschijnlijk grotendeels aan mij. Of hij aub het begrip kon tonen dan zou ik hem meer laten gaan als ik weet eens chagrijnig was. Helaas wil hij niet verder misschien als ik normaal kan doen of evt na de zwangerschap. Kan het gewoon niet begrijpen. Je laat een vrouw met depressie en jou kind in haar buik achter omdat je zelf even niet gelukkig bent. En ik dan alsof ik hierom vraag. Totaal geen begrip behalve voor zichzelf want oh wat is hij zielig en voelt hij zich rot.
Sta ik dan met 2 kids en een dikke buik alleen voor een moeilijke verdere zwangerschap een geplande keizersnede en geen man naast me.
Help 😭