Hoi,
Ik weet niet precies waar ik dit moet plaatsen maar ik ben benieuwd of er hier ook mensen zijn die het contact met hun moeder hebben verbroken.
Ikzelf ben er hard over na aan het denken om het contact voorgoed te verbreken met haar en ben op zoek naar wat ervaringen van anderen…
Het is een lang verhaal maar het komt er in het kort op neer dat onze relatie een eenrichtingsverkeer is van mij naar haar. Ze heeft nooit meer tijd voor me, maakt geen tijd voor me en wat voor mij de druppel was is toch wel dat ze niet eens de moeite heeft genomen om op de eerste verjaardag van mijn zoontje te komen. We zijn inmiddels een paar weken verder en nog steeds niets gehoord..
Maar er is is al zoveel voorgevallen… Ik treed liever nog niet in detail daarover…

Hoi Indy_500,

Ik heb het zelf niet meegemaakt (moeder is jong overleden), maar mijn beide ouders hebben het contact met hun eigen moeders wel verbroken. Mijn moeder heeft als dochter van een tienermoeder geen makkelijke jeugd gehad en werd op bepaalde punten ook verwaarloosd door haar moeder. Uiteindelijk heeft mijn moeder rond haar 35e het contact met haar moeder verbroken (na jaren van allerlei kleine ergernissen) toen ze van een ver familielid moest horen dat haar vader op sterven in het ziekenhuis lag ipv van haar eigen moeder! Mijn vader heeft pas rond zijn 48e het contact met zijn moeder verbroken, ook na jaren van allerlei rotopmerkingen en andere kleine ergernissen. 

Ik weet verder niet hoe de situatie bij jou is, maar als ik je verhaal zo lees ben je wel behoorlijk klaar met je moeder. Heb je al geprobeerd om met haar te praten over hoe je je voelt en wat je allemaal dwars zit of wil ze gewoon niet luisteren? Mijn ouders hebben in ieder geval altijd behoorlijk wat stress gehad rond verjaardagen en feestdagen, omdat ze dan weer verplicht “gezellig” moesten doen bij mijn oma’s. Toen ze eenmaal het contact met hun moeders verbroken hadden merkte ik dat ze een stuk relaxter werden en dat verjaardagen en feestdagen ook echt weer gezellig werden ipv dat gemaakte gedoe de hele tijd. Het enige wat ik je kan vertellen is dat het verbreken van het contact met hun moeders eigenlijk alleen maar een positieve ervaring voor ons als gezin was.

Hoi Yaske,

Bedankt voor jee reactie.

Ze weet dat ik het niet leuk vind allemaal maar het lijkt wel of het haar niet interesseert…

Ze komt misschien max 4x per jaar bij mij over de vloer, wij komen daardoor ook niet meer bij haar thuis, enkel nog met feest/verjaardagen… maarja ook dat was allemaal afgeketst afgelopen jaar. Met haar verjaardag was ze niet thuis zei ze, nou oke dat kan een keer natuurlijk. Vervolgens kreeg ik door dat ik met Kerst niet kon komen, waarom? Geen idee… vervolgens is het nieuwjaarsdag, ze zegt weer niet thuis te zijn, maar dat was ze wel weet ik toevallig..

Daarna de verjaardag van mijn zoontje, tot twee keer toe afgezegd door haar…

Hoeveel kansen moet je iemand geven? Mijn zoontje krijgt het nu nog niet mee, maar hoe leg je dat straks een klein jochie uit dat oma geen zin/tijd heeft voor ons? Ik wil hem graag alle ellende besparen. Want ik heb wat ellende gehad met haar, en dat gaat terug zolang ik me kan herinneren… ze heeft ook een alcoholprobleem wat veel ellende veroorzaakt…

Beste Indy,

 

Ik snap wat je bedoelt.

Zelf heb ik ook het contact met mijn moeder verbroken, een andere situatie maar ik snap de beslissing.

Je moet nu aan jezelf en aan je kleintje aandacht besteden en je eigen gezinnetje.

Niet druk zijn met mensen die er niet voor jou zijn en je meer lasten en leed bezorgen.

Jou eigen gezinnetje gaat nu op de eerste plaats. Als zij wel contact wil, zal ze zelf actie moeten ondernemen.

 

Heb je moeite met het gemis van je moeder bij de opvoeding van de kleine?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens mijn zwangerschap, geboorte en opvoeding wel iemand mis. Maar helaas mijn moeder niet.

[Auteur]

Berichten