Hallo dames,

worden jullie door jullie kind(eren) aangesproken met jij of met u? Ik wil eigenlijk dat mijn zoontje alle volwassenen, dus ook mijzelf met u aanspreekt. Toen ik hem laatst strafte omdat hij dat weer niet deed, zei hij dat hij de enige in de klas is die dat “moet” en het daarom niet meer wil.

Hoe is dat bij jullie?

Ik heb vroeger nooit tegen bekende volwassenen u hoeven zeggen. Ben inmiddels 28 en heb een kleine van 2mnd en vind dat ook niet nodig dat ze dit gaat doen. Ik heb altijd geleerd om mensen die ik niet ken en ouder zijn dan ikzelf met u moet aanspreken en jij mag zeggen als dit wordt aangegeven door de ander. En zo ga ik dit ook overdragen.
Misschien goed aan je zoontje uit te leggen waarom je dit belangrijk vindt zodat hij zich ook gehoord voelt en kan begrijpen waarom hij dit moet en anderen misschien niet.

Ik heb ook geleerd dat je tegen onbekende volwassenen met u aan spreekt (iets wat ik ook mijn kinderen ga aanleren). Een oude schoolvriendin van mij moest tegen haar oma u zeggen, dat vond ik zo raar. Het voelt als of er een kloof tussen staat.

Het aanleren van u, vind ik een goed ding. Ik heb dagelijks in mijn werk hiermee te maken en de meeste kinderen spreken niet meer met u. Soms zeg ik daar wel eens wat van.

Ik probeer m’n zoontje aan te leren om opa en oma etc met u aan te spreken en de juf. Maar ons hoeft hij niet met u aan te spreken.
Hij is net 4 dus ben er niet heel veel mee bezig. Snap dat je zoontje het lastig vindt als hij de enige is. Hoe oud is hij?
Als je hem jullie normen en waarden uitlegt leert hij het vast wel, zou er niet te veel druk oo leggen. Succes

Mijn kinderen moeten u zeggen tegen onbekende volwassene. Op school mogen ze tegenwoordig de juf en de meester met de voornaam aanspreken en mogen ze jij zeggen. Hier ben ik het zelf niet helemaal mee eens, wij moesten meester en dan de achternaam zeggen en met u aanspreken. Maar tegenwoordig hoeven ze dat al niet meer. Mij hoeven ze niet met u aan te spreken, maar onbekende volwassenen wel. 

In deze tijd is het wel vrij lastig geworden. Maar ik probeer het op deze manier wel bij te brengen.

Ik vind het belangrijk dat onbekende volwassenen met u worden aangesproken. 

Ouders vind ik absoluut niet nodig om met u aan te spreken. Ik vind dat enorm afstandelijk. Ook opa`s en oma`s en leerkrachten vind ik niet nodig om met u aan te spreken. 

Onbekenden ja, ouderen ja, maar eigen ouders nee dat hoeft voor mij ook niet. Dat is natuurlijk jullie eigen keuze, maar ik snap wel dat het moeilijk is voor hem. Probeer hem zo duidelijk mogelijk uit te leggen waarom je dat heel belangrijk vindt.

Vind het soms wel lastig aangezien wij mijn schoonouders met u aanspreken (ik en mijn man ook) is bij hun een waarde. Prima maar ik heb dat met mijn ouders nooit gedaan. Dus daarom wil ik wel dat m’n zoon zijn opa en oma ook zo aanspreekt als hij wat ouder is. Maar ja kan een kind niet uitleggen dat ene opa en oma wel moet en andere niet. Ik denk dat wij het maar gewoon zeggen tegen hem dat het u is en dan is het aan opa’s en oma’s om te zeggen het hoeft hier niet.

Ook ik vind het normaal om onbekenden en vooral ouderen met u aan te spreken tenzij anders word gevraagd door die persoon zelf.
Maar mijn dochter van 8 hoeft mij geen u te noemen of mijn ouders / schoonouders.
Ook ik krijg daar een naar gevoel bij inderdaad een soort ‘kloof’
Ze weet heel goed dat ze u moet zeggen maar het blijven kinderen en ze maken die ‘fout’ nou eenmaal wel eens door toch jij te zeggen ik zou dan niet gaan straffen hoor leg gewoon rustig uit hoe of wat en misschien eens kijken waarom je nou perse wil dat hij jullie met u aanspreekt?? Is dit niet een tikkeltje achterhaald?

Succes ermee

[Auteur]

Berichten