Vandaag erachter gekomen dat ik zwanger ben. Ik heb een zoontje van 14 maanden. Ik voel me nu al schuldig terwijl ik nog niet eens weet hoelang ik zwanger ben en of het hartje wel klopt. Ik hou zoveel van mijn zoontje en ik wil eigenlijk de aandacht helemaal niet verdelen denk ik. Ik vraag me af of deze gedacht wel goed is. 

Ik ben 35 weken zwanger en mijn oudste is 22 mnd. Dit was een heel bewuste keuze. Maar die gevoelens die jij noemt heb ik zeker ook hoor. Bij vlagen grijpt het me aan, wat heb ik gedaan? Het is nu zo leuk met de oudste en die is mijn alles, straks moet ze daar wat van inleveren 😱 Maar tegelijkertijd weet ik hoe leuk het gaat zijn dat ze straks kan spelen met een zusje. Om me heen heb ik dat eigenlijk alleen maar heel goed zien uitpakken (op de wenweken na dan). En ze vindt andere kindjes zo leuk, ook op de opvang. Ze krijgt er juist ook veel bij. Nu zo op het eind snapt ze ook veel meer van wat er komen gaat en ze is er nu al heel leuk mee bezig. De baby (buik) wassen, flesje geven, alle spulletjes bewonderen en testen, poppen schone luiers en flesjes geven etc. Ze wil ook vaak de buik/baby even zien. Dat stelt me weer gerust. 

Precies dezelfde gedachte gehad. Onze dochter was bijna 2 toen ons zoontje geboren werd. Inmiddels is zij 3,5 en onze zoon 1,5 en ze zijn écht onafscheidelijk. Als ze elkaar zien op de opvang rennen ze op elkaar af, ze spelen de hele dag samen en ze lachen het hardst als ze met z’n tweeën zijn! Alles wat we hoopten is uitgekomen en het is zo’n rijkdom en toevoeging 🥰 Tuurlijk maken ze soms ruzie, maar ook dat is zó leerzaam voor ze. Wij zijn heel blij met twee kids zo dicht op elkaar!

Ik ben nu zwanger van de 3e. En had ik bij mijn 2e ook heel erg. Totdat je ziet hoe gek ze op elkaar zijn.

Heb wel bewust mijn vakantiedagen opgemaakt voor me verlof toen zodat ik nog wat tijd alleen met me oudste had. En zodra die geboren was heel veel leuke dingen ondernomen met de oudste en dan de baby in de reiswieg mee. Heb het dan over de wandelingen en lekker naar de speeltuin. Was ook midden in corona tijd dus alles was toen dicht. Mijn man ging toen ook nog wel es alleen met de oudste naar opa en oma zodat ik lekket kon rusten met de baby en hij lekker alle aandacht had bij opa en oma.

Ben nu 20 weken zwanger van de 3e dus ik hrb straks 3 kids onder de 4 jaar. Denk dat het dan heel pittig gaat worden om de aandacht idd ook goed te gaan verdelen. Gelukkig wonen opa en oma dichtbij voor de tijd met hun allemaal apart soms

Wat fijn om te lezen dat deze gedachte niet zo raar is. Ik heb er nog helemaal niet aan gedacht dat mijn zoontje straks iemand heeft om mee te spelen. Ik ben ook bang dat het erg zwaar gaat worden en dan is er natuurlijk geen weg meer terug haha. 

Deze gedachte had ik ook precies. Ik voelde me zo schuldig tegenover mijn zoontje (nu 2,5). Wij waren zijn hele wereld en andersom ook. Nu is zijn broertje inmiddels 1,5 week oud en afgelopen week heb ik ook nog een paar dagen hierom gebruld. Natuurlijk is het een grote verandering voor ze, maar niet per see nadelig. Hij vindt zijn broertje erg interessant en helpt ook graag mee en geeft graag knuffels en kusjes. Echt leuk om te zien hoe hij hiermee omgaat. Zolang je nog positieve aandacht blijft geven aan je kind, gaat hij het niet zien alsof je hem niet meer leuk vindt ofzo. Maar begrijp het dus erg goed wat je dwars zit. Dit gevoel zal echt nog vaker terugkomen, maar het komt echt goed 🥰

[Auteur]

Berichten