Hallo allemaal,

Ik ben nog niet zo vaak langs gekomen op deze site maar ik vind het het wel erg gezellig. Ik wil eigenlijk een beetje mijn ei kwijt. Ik had onlangs al verteld dat ik gestopt ben halverwege mei met de pil, we willen heel graag een kindje. Ik was iemand die altijd zei: Ik, nooit geen kinderen. Maar een collega op het werk zei: wacht maar tot je dertig wordt dan gaat het vanzelf wel kriebelen, ik verklaarde hem voor gek, maar hij heeft toch gelijk gekregen. We hebben een hele zware tijd achter de rug. Dit vertel ik niet om medelijden te krijgen, ik heb mijn man veel moeten steunen tijdens een openhart operatie. Het is me allemaal best teveel geworden maar hij is er goed uitgekomen. Veel dingen gaande in de familie en nu lijkt het zowaar wel  wat rustiger te worden. Ik heb hele lieve schoonouders, mijn schoonmoeder wilde altijd graag een kleinkind en ik vertelde haar dat dat niet ging gebeuren. Ze was ontzettend teleurgesteld, en nu een paar jaar later wil ik het toch wel. Alleen nu kan mijn schoonmoeder dit niet meer goed meemaken. Ze hebben bij haar een jaar of twee geleden dementie geconstateerd. Het is zo moeilijk om te zien hoe snel zij achteruit gaat, en nu neem ik het mezelf ook wel een beetje kwalijk dat ik het haar toen heb ontzegd.

Nu de rust wat is weergekeerd willen wij dus graag een kindje. Het gekke is dat ik met mijn man op het randje van de dood heb gestaan, tenminste zo heb ik het wel gevoeld. Ik heb naderhand er nog veel over nagedacht en dacht zelfs: wat als ik hem niet meer mee naar huis had kunnen nemen? Dan had ik niks meer gehad. Wij willen zo graag een kindje van ons samen, we zijn er echt klaar voor.  

Het is misschien niet allemaal te geloven maar het is echt zo gebeurd, en dat is nog niet eens alles. Maar we blijven knokken, en het is een geweldige vent waar ik ontzettend veel van hou  Sorry, dat ik zo heb lopen zeuren, maar ik moest het even kwijt, groetjes soesje2004.

En een dikke kus voor mijn man……

nou dat is wel een heel verhaal ja
maar ik geloof je meteen hoor, waarom zou je liegen?
het is niet jouw fout dat je schoonmoeder geen kleinkinderen heeft, en nu dementeerd.
dus je hoeft je niet schuldig te voelen, maar ik snap wel wat je bedoelt,
dan had je het toen moeten forceren terwijl je het niet wilde…
ik hoop voor jou en je man dat ik jullie snel kan feliciteren met een zwangerschap.
ondertussen kom hier gewoon lekker langs het is hier super leuk
knuffel

[Auteur]

Berichten