Hallo dames,

Ik heb een vraagje. Gisteren op het journaal gehoord dat er een baby van 8 dagen is dood gebeten door een hond. Toen ik het hoorde draaide mijn maag om.

Op het moment hebben geen huisdieren maar we zijn er allemaal gek van. Heel lang 2 enorm lieve  poezen gehad die snel na elkaar zijn gestorven afgelopen jaar. Dus voor mij even geen vervanging.
Ik en mijn man hebben het er weleens over gehad om na de katten een hond te nemen maar nu zie ik het de eerste jaren even niet zitten.

Hoe denken jullie erover???

Groetjes NAthalie

hoi,

Jeetje ik ben hier ook enorm van geschrokken. Zo triest, en je babytje en je hond kwijt…… Daar draait je maag wel twee keer van om ja.. Wij hebben ook twee lieve poezen maar ik weet ook niet hoe dat die straks zullen reageren. Beesten kunnen zo moeilijk zeggen wat ze voelen he. Misschien was die hond ook wel stikjaloers, en hij kan dat niet vertellen. Het is heel triest maar als die hond idd erg jaloers was kan ik zijn actie wel begrijpen. Veel mensen zeggen ook ja ze hadden beter moeten weten maar ik denk niet dat je die mensen iets kan verwijten, zoiets laat je niet expres gebeuren…

Ik heb geen idee hoe wij het straks gaan doen met de poezen erbij maar als ik merk dat he tniet goed gaat gaan de katten het huis uit. Als ik geen huisdieren had dan zou ik er zeker geen nemen ivm de baby, dat zou ik pas doen als de kleine een jaar of 3 zou zijn. Dan kan de hond / kat er van pup af aan aan wennen en is je kindje op een leeftijd dat ze dingen wat beter begrijpen.

groetjes grid

Hoi Nathalie,
Erg hoor van die baby, maar het hoeft nooit je eigen huisdier te zijn dat dit gebeurd.
We spreken een andere taal dan dieren, dus kan er weleens miscommunicatie zijn.
Het verschilt  ook nog eens per ras. Is het een jager, een sociaal dier enz. En dan komt de opvoeding er ook nog bij. Wij hebben geen huisdier, omdat ik het zielig vind dat deze dan veel alleen zit. Een huisdier is net je kind vind ik en heeft ook veel aandacht nodig.
Kan dus ook jaloers worden. Maar ik denk dat er ook veel aan een opvoeding ligt en op het nieuws ofzo hoor je maar een kant van het verhaal, je weet niet wat er echt heeft afgespeeld.

Ik ben er ook ontzettend mee bezig geweest en vind het echt heel erg.
Die mensen zijn nu niet alleen hun babytje kwijt, maar ook de hond waar ze erg van hielden. Ik denk ook dat het gemakkelijker is, om je babytje te verliezen wanneer hij/zij niet sterk/gezond genoeg is om te leven, dan op deze manier.
Ik denk dat je je constant zult verwijten; had ik maar…. als ik nou….
Wij denken dat de hond het uit jaloerzie heeft gedaan, maar misschien wilde hij de baby ook wel als pup bij zich? Een babytje verkeerd oppakken en het nekje is zo gebroken.
Wie zegt ons dat de hond zelf niet de deur  met zijn poot open kon krijgen?

Ik heb een broer (is de oudste thuis), mijn ouders hebben een hond genomen toen hij 8 maanden ongeveer was, en konden ze naast elkaar. Mijn broer in de box en de pup er naast te slapen.

Ik weet niet of er een perfecte leeftijd voor is, ieder mens steekt anders in elkaar en een dier ook.

Wij hebben een konijn en 2 hamsters, die kunnen gelukkig niet zoveel kwaad. Een hond leek mij ook altijd erg leuk, mijn vriend niet zo, maar bij nader inzien heb ik toch liever alleen een baby dan een hond erbij. Immers vragen beide om zorg en aandacht.

x Linda

Hoi dames,
Ja het is een vreselijke gebeurtenis. Ook mijn maag heeft zich omgedraaid en nog
steeds als ik eraan denk… Die moeder komt daar toch nooit meer overheen?
De vader ook niet hoor, maar omdat zij het kindje vond. En nou ja, verder wil ik er
gewoon niet aan denken hoe het voor het kindje geweest moet zijn…
Wij hebben dus 4 katten en een jack russel. Dus ja wij hebben wel huisdieren.
Mijn vriend had de katten en ik de hond al voor we bij elkaar kwamen.
Onze hond kan niet naar boven dus dat is geen probleem. De katten kunnen niet
verder dan het halletje voor hun eigen kamer boven. Dan komt een deur en dan de hal
waar nog 2 slaapkamers en de badkamer en de trap naar zolder aanzitten.
Daar kunnen ze niet komen want die deur houden we altijd dicht.
Niet alleen vind ik het persoonlijk niet fris als de katten op de slaapkamers komen.
Maar toen onze zoon nog een baby was, zou het ook heel gevaarlijk kunnen zijn.
Niet dat de katten wat kwaads in de zin hadden hoor. Maar ze willen gewoon lekker
tegen je aan liggen. En als ze dan net tegen het gezichtje van de baby aan gaan
liggen…. Tja dat kan natuurlijk niet. De kleine kan zijn hoofdje nog niet draaien he?
Nu zou het wel kunnen want hij draait zich wel om, maar uit hygienisch oogpunt
komen ze nog niet verder dan die deur.
En ondanks dat wij maar een klein hondje hebben, wij laten ze nooit alleen. Het zijn
en blijven dieren die puur vanuit instinct handelen.
En idd het hoeven niet eens je eigen huisdieren te zijn die gevaar op kunnen leveren.
Bij ons in het rijtje woont een hond die is echt gek! Niet vals hoor, maar die is zo lomp die loopt iedereen zo omver!! Ook niet echt prettig.
Maar je kan rustig huisdieren combineren met een baby als je maar de nodige
maatregelen neemt. En dan nog kan het blijkbaar misgaan…
En een goede leeftijd qua kind om een huisdier te nemen? Dan ga je toch al snel
richting een jaar of 7/8. Dan pas begrijpen kinderen hun eigen gedrag en de gevolgen
een beetje. En kun je uitleggen dat je een kat bv niet aan de staart moet trekken.
Maar dat is persoonlijk.
Het is een heel verhaal geworden, maar wou ook even laten weten dat het dus best
goed kan gaan samen.
Liefs Melanie

hoi,

onze hond was 2 toen ik zwanger werd, een labrador die we erg verwend hadden in de jaren dat hij al bij ons was.
hij mocht op bed liggen en we betrokken hem bij alles.
toen de laatste loodjes in zicht waren en ik 's avonds in bed lag met de hond naast me, schopte mijn dochter in mijn buik, zo hard dat de hond onder het dekbed ging snuffelen, zo lief was dat want hij snapte er niets van.
ik ben helaas opgenomen in het ziekenhuis de laatste paar dagen en ben daar ook bevallen, anders had de hond om het hoekje kunnen kijken om hem er bij te betrekken. eenmaal uit het ziekenhuis heb ik hem gelijk laten snuffelen en hem overal bij betrokken. zelfs aan poepluiers heeft hij geroken…
mijn dochter lag te huilen van schrik als hij plotseling ging blaffen van de deurbel.
erg zielig maar voor beiden partijen was het beter om aan elkaar te wennen.
de hond moest zijn aandacht verdelen en mocht ook niet meer op het bed.
hij vroeg veel aandacht maar hij hield mijn dochter altijd in de gaten.
ook als ik even weg moest naar boven liet ik mijn dochter nooit alleen met de hond.
toen ze wat groter werd en ging lopen liep mijn dochter achter mij aan gevolgd door de hond. we waren dan allemaal bijv. in de badkamer. erg gezellig.
nu zijn de twee de beste maatjes, vanaf het begin af aan altijd geweest.
mijn dochter is nu 3 en de hond houd haar altijd in de gaten en probeert haar altijd te beschermen, ook al trekt ze aan zijn staart of aan zijn oren, hij vind alles best.
ik probeer de hond nog steeds overal bij te betrekken en zoveel mogelijk overal mee naartoe te nemen. al is dat soms een nadeel.
ook een nadeel is dat je hem uit moet laten door weer en wind en je kind moet dan verplicht mee.
een goede leeftijd om aan een hond te beginnen is er niet, vind ik zelf.
als de kinderen wat groter zijn kunnen zij hem uitlaten maar een hond opvoeden kost heel veel tijd.
die heb je niet als je in de kleine kinderen zit.
ik heb ruim een jaar op puppytraining gezeten en dat heeft zijn vruchten wel afgeworpen.
een hond moet weten waar hij aan toe is.
het is heel belangrijk om een hond goed op te voeden, dat is de basis voor de rest van zijn leven.

Kinderen en honden zijn samen nooit te vertrouwen.

Een vriendin van een ex-collega van mij had ook een hele lieve hond. Echt zo'n schat waar je bovenop kon gaan zitten (bij wijze van spreken dan). Toch greep hij een kind, nadat de hond was afgemaakt vond de dierenarts 36 nietjes in zijn oor. Moet je voorstellen die hond greep het kind pas na het 36e nietje. Die hond verdiende dus eigenlijk een lintje en dat kind een flinke straf.

Ook mijn ouders hebben een schat van een beest, maar nu wordt ze ouder, is ze ziek geweest en echt ik vertrouw haar niet meer in de buurt van mijn kindje. Ze is nog steeds waanzinnig lief, maar ze kan wel iets minder hebben. En kinderen kunnen onverwachte dingen doen.

Dat van die baby van 8 dagen is natuurlijk vreselijk, maar ik vraga me wel af hoe kan het dat je je kind in een kamer apart laat slapen, terwijl de hond er bij kan komen. Honden horen niet in slaapruimtes en al helemaal niet als daar een kind (ongeacht de leeftijd) alleen ligt te slapen. Maar het blijft vreselijk.

Miep

Hallo allemaal, ook ik heb dit nieuws gehoord en schrok er erg van. nu heb ik ook gehoord dat de hond de baby uit de wieg heeft gehaald. raar dat ze de hond bij de wieg hebben kunnen laten komen. misschien is de baby wel gaan huilen en heeft de hond uit instinct wel gedacht ik zal hem even troosten, maar   logischer wijs heeft een hond alleen maar een bek om iets mee te pakken misschien heeft ie de baby onbedoeld dood gebeten. alleen om de baby te troosten. ik zal mijn baby straks nooit alleen met de hond laten. zo kan hij ook niet op de babykamer zonder dat ik er zelf ben. en dat verhaal van die nietjes heb ik ook gelezen en vond ik zooooooooo zielig voor die hond. hoelang hebben die ouders of de verzorgers dat kind alleen gelaten met dat kind? want in de dertig nietjes schiet je niet zomaar in tien tellen lijkt me.

de baby is snacht uit het wiegje gehaald door de hond

[Auteur]

Berichten