Wie kan me uit de berand helpen?
Er is vandaag bij mij geconstateerd dat ik de ziekte van Pfeiffer heb. Nu vraag ik me af of het dan schadelijk is om zwanger te worden…
Ik ben het vergeten aan de huisarts te vragen en schaam me eigenlijk een beetje nu om het nog te vragen…

misschien is hier iemand die me kan helpen?

Groetjes ieniemienie

Hoi hoi,

ik weet daar zelf niets van, maar gewoon even naar de dokter bellen. Vinden ze helemaal niet raar. En je wilt toch zekerheid.

succes ermee,

groetjes
Belle

Hoi hoi,

ik weet daar zelf niets van, maar gewoon even naar de dokter bellen. Vinden ze helemaal niet raar. En je wilt toch zekerheid.

succes ermee,

groetjes
Belle

Ik weet niet zeker of het kwaad kan, maar ik kan het me zeker wel voorstellen.

Maar eerst iets anders.
zijn bij jou de stoffen aangetroffen of heb je de ziekte??
Ben je echt doodop?? slaap je minmaal 12 tot 16 uur op een dag vanwege de vermoeidheid??
Als je als klein kind zijnde de ziekte hebt gehad dan draag je dat voor de rest van je leven mee.
De rest van je leven kunnen ze die stoffen vinden in je bloed, zonder er ziek van te zijn.
1 op de 3 kinderen krijgen het en zijn dan 1 of 2 dagen hangerig. daarna krijgen ze het nooit weer.

Ik heb het op 24 of 15 jarige leeftijd gehad van een vriendje toendertijd.
Hij heeft het in zijn jeugd gehad en pas jaren later doorgegeven.

Wat ik hiermee wil zeggen is.. je misschien wel de stoffen hebt maar niet ziek bent.
Als je echt ziek bent, kan ik me niet voorstellen dat je nog zin en puf hebt om lekker te vrijen.
Maar eerder gewoon de dag door wilt slapen.

Maar vragen aan de huisarts kan nooit kwaad.
De ene weet helaas meer over pfeiffer als de ander en denken omdat je de stoffen draagt je ook ziek bent.

Succes en liefs Alma
39 weken van de eerste!!

Ik zou de dokter erover bellen is normale vraag…
Maar ik sluit me aan bij boenstaand stukje.
OOk ik heb het gehad op 14 jarige leeftijd en heb 5 a 6 wkn op bed gelegen mijn vader moest mij tillen naar de wc.ik kon niet lang genoeg op blijven om te eten…viel halverwege alweer in slaap.
Maanden daarna bleef ik snel moe.
(ben nu nog steeds sneller moe als normaal maar weet niet of het daarmee te maken heeft)

Inderdaad als je ziek bent kan ik me niet voorstellen dat jij de puf hebt om te willen vrijen laat staan zwanger te zijn…..Dat kan je lijf dan echt niet aan hoor…

Maar goed iedereen zal het anders ervaren misschien en misschien had ik het ook wel heel zwaar…ik vond het vreselijk,maar ook weer niet want ik had nergens puf voor dus vond het allemaal wel best dat ik niet naar buiten kon en zelf dingen kon doen.

Ik zou echt de dokter bellen want het lijkt mij niet gezond als je de ziekte hebt om zwanger te zijn, niet voor jou maar ook niet voor je kind…
maar goe daar zijn dokters voor..

Laat je het ons weten?

Gr Elora

Nou, ik heb de "stoute schoenen"aangetrokken en heb de huisarts nog gebeld.
Inderdaad, ik lig bijna de hele dag in bed te slapen, mijn man brnegt mijn zoontje iedere dag bij familie zodat ik kan uitzieken (ik zit nog in beginstadium, dus verschrikkelijk ontstoken keel en hoge hoge koorts) die is inmiddels een beetje geweken, dus ik denk dat die periode aan het einde aan het raken is. verder kan ik nog niet echt helemaal zeker zeggen dat ik zo verschrikkelijk moe ben door de koorts of door de pfeiffer. Zal wel allebei zijn denk ik. Ik hoop dat het een klein beetje beter gaat zodat ik in ieder geval voor mijn zoontje kan zorgen. Daar voel ik me nog het meest schuldig over op dit moment.
VErder heeft de huisarts gemeld dat er eigenlijk heel weinig over bekend is, er is wel geschreven dat het niet goed zou zijn voor ongeboren kinderen, maar dat is niet bewezen. Ze heeft wel gezegd dat we voor de zekerheid (gezien ook mijn achtergrond) even een maandje te wachten. Dan ben ik zeker voorbij de besmettingsperiode en dan mag het.
Dus ben ik ook gelijk door mijn dillema heen, of ik deze maand wel zwanger probeerde te worden omdat ik dan 3e week van juli uitgerekend ben.
Daar hoef ik met niet meer druk om te maken.
Nu dus gewoon nog even lekker uitzieken en hopen dat die moeheid een beetje meevalt. Dan ga ik er gewoon voor hoor!!!!

In ieder geval bedankt voor jullie reacties. Ik hoop dat ik hiermee ook anderen kan helpen…

Hoi allemaal,
Mijn zoontje heeft het ws ook gehad..
Alleen duurde het wel dik een half jaar.
Kon wel alles gewoon doen, maar de symptomen waren er..hij klaagde bij alles..ik ben moe.Sliep graag, en soms  op de gekste tijden.  was jengelig en hangerig.
Klieren opgezet, hoofdpijn..etc.
Huisarts al een kuur voorgeschreven, hielp niets, dus er was geen andere oorzaak. Bloed laten prikken is niet echt leuk voor kinderen, dus dat wilde hij liever niet doen. En je kunt er toch niets aan doen als je het hebt, behalve uitzieken.
Dus het is niet uitgesproken dat hij het had, maar ws wel.
Ik lees hier dat het na een dag ofwat wel over is??
Nou dat was bij hem niet zo..hij is 3 jaar.
Het gaat nu weer goed gelukkig, het was voor ons ook vermoeiend..
Vriendje van mijn dochter had het ook, toen zes jaar, en was ook een half jaar onder de pannen..???
Dus of het wel na een paar dagen over is??
Ik denk van niet..
Groet R

Hallo,

Eerst wil ik je bedanken voor je berichtje.
Ja vind t erg lastig als er mensen om me heen zwanger worden,
want dat wil ik OOK.
Hebben jullie ook n kindje verloren? Als je t te brutaal vind moet je dat ook maar even
zeggen.
Bij de ziekte van pfeiffer moet je daar maar 1 maand mee wachten?

Liefs polla

[Auteur]

Berichten