Hoi Nica,
Ik was zelf bijna tien weken toen het mis ging, had vlak daarna een afspraak bij mijn specialist en heb het hem toen voorgelegd. Hij zei eigenlijk direct dat komt door je medictie, dat was voor mij wel een opluchting om dat mijn lichaam er verder niets mee te maken had en ik dus zwanger kon worden.
Toen mijn vriend en ik de beslissing hadden gemaakt om voor kinderen te gaan, heb ik direct een afspraak in het ziekenhuis gemaakt om te overleggen hoe en wat met de medicatie. Hij vertelde me dat ik alle medicatie moest af bouwen. Dit heb ik later ook van meer mensen gehoord die zwanger waren of wilde worden ( via de patientenvereniging).
Vind het heel raar dat de assisstente dat aan jou zo vertelt, want mijn arts zei altijd het is troep dus slecht voor een kindje.
Als ik jou was zou ik het aan je arts zelf voorleggen en vragen wat die vind.
Hoe lang zijn jullie nu bezig voor een tweede.
Ik al meer dan twee jaar voor de eerste, en het wordt er niet makkelijker op nu met veel meer pijn.
Is toch weer een heel verhaal geworden.
Groetjes rina