Hallo allemaal!!

Ik zal me eerst even voorstellen. Mijn naam is Chantal, 29 lentes 'jong' (haha) en woon samen met mijn vriend van 41 in Zuid-Limburg. Ik zit al maaaaaaaaaaaaaanden mee te lezen op dit forum, maar vond dat het nu toch es tijd werd om mijn frustraties erop te gooien. Lees en huiver.. haha.

Sinds een tijdje (zo'n anderhalf jaar denk ik…) beginnen bij mij de hormonen op te spelen dat ik ook wel heeeeeeeeel graag een kleintje zou willen. Ik heb het er al vaker met mijn partner over gehad en hij reageert altijd positief "als jij dat wilt, dan moet je stoppen". Hij staat er helemaal achter (heeft zelf al een zoontje van 12 jaar..).

Ik weet ook niet wat ik mezelf aan doe, maar iedere keer slaat die twijfel weer toe. Gek word ik ervan!! Is dit wel de juiste tijd…. moeten we niet nog twee jaar wachten (mijn vriend is begin 2006 een eigen zaak begonnen). Ik ben nog bezig met een makelaarsstudie welke ik eind dit jaar verwacht af te ronden. Wonen we niet te klein (twee slaapkamers, niet zoveel bergruimte  en een kleine tuin). Kunnen we 't wel betalen…

Pfffffff, ik weet het: sommige van jullie zullen me voor gek verklaren en me adviseren er gewoon voor te gaan.

Mijn vraag is echter of ik de enige ben die allerlei gekke dingen in het hoofd haalt of dat jullie dit allemaal hebben gehad (in meer of mindere maat…).

Gisteravond heb ik zo'n 3,5 uur op internet zitten lezen over zwanger worden, zwanger zijn en alles wat daarbij komt kijken. Zelfs vannacht erover gedroomd!

Nou meiden, alvast bedankt voor jullie reacties. Misschien ben ik toch nog niet zo gek als ik zelf denk, whahaha.

Liefs,

Chantal

hoi hoi

je bent echt niet de enige.
ik ben nu gestopt, maar twijfel soms nog steeds.
We willen het alle twee erg graag, maar ik heb nog altijd geen vaste baan.

Ik ben wel net voor de feestdagen aangenomen op een school , maar daar begin ik pas in februari of maart. Het begint altijd tijdelijk, moet ik dan niet wachten op een vaste baan is mijn twijfel.

mijn zus zei toen heel wijs…. zo kun je altijd wel een reden bedenken om het niet te doen. en daar heeft ze gelijk in. zij heeft er veel moeite voor moeten doen om zwanger te raken. het kan volgende maand al raak zijn, maar het kan ook goed 3 jaar duren (als ik ook van die luie eitjes heb…)

wij gaan er dus voor en wezien wel…
groetjes Carina

Hoi Chantal,

Twijfels zullen er wel bij horen. Het is tenslotte ook een heel belangrijke stap, waardoor je leven er anders uit gaat zien. Mijn man en ik hebben ook lang getwijfeld, ben zelfs in het voorjaar van 2006  een keer halverwege een strip gestopt en een maand later toch maar weer niet!
Inmiddels weten we het zeker en ja, het is toch je eigen gevoel waar je het meest naar moet luisteren… Succes!
x daantje

Hallo!!

Pfffieuw… en ik maar denken dat het aan mij lag. Ben zelfs al aan 't denken om na te gaan vragen wat kinderopvang kost. Maar goed, ik ben een typje wat alles graag goed geregeld wil hebben, zo'n controlfreak. Klinkt jullie dan vast ook wel bekend in de oren..

Wat ik wel graag zou willen doen is stoppen met de pil. Deze heb ik 14 jaar lang geslikt, dus denk dat ik wel even tijd nodig heb om te 'ontpillen'. En bovendien heb ik begrepen dat het libido aardig omhoog gaat als je 'ontpilt' bent. Leuke bijwerking dus! haha

Meiden, in ieder geval ontzettend bedankt alvast voor jullie reacties!!

Liefs,
Chantal

Hoihoi!
Ja ik heb hetzelfde probleem… ik ben ook nog maar 23, heb de tijd nog wel, maar mijn man is ook wat ouder.  We zijn in augustus getrouwd en ook hoge kosten, daar moeten we nog uitkomen.
Ik heb altijd ontzettenddddd graag kindjes gewild en ik kwijl elke keer als ik een baby zie.. hihi.
Het is momenteel echt last van nesteldrangggg!!!
En ik  heb ook nog niet een vaste baan. Dit vind ik erg vervelend, zit ook in het onderwijs.. goeie opleiding en dan  dit! Had het me toch wat anders voorgesteld. Net van school, trouwen en dan kindjes.
Maar ik ben ook zo'n controlfreak, wil alles goed voor elkaar hebben en ik  hou ontzettend van mooie spulletjes hihihi.  Natuurlijk wel van marktplaats!!  ( echt een geschenk uit de hemel die site!!)
Ik heb ook  vaak die twijfels, maar vroeg laatst aan mijn moeke, is er wel een tijd  om het te plannen, nee zei mijn moeder, die is er niet. Het maakt niks uit, dan komt het nooit uit als je zo gaat denken!
Succes met je twijfels en ik zou zeggen, ga ervoor!!   

Hallo,

Die twijfels zijn o zo belkend bij mij. Maar weet je bij ons kwam Rosalie spontaan, niet echt gepland en eerst was ik ook erg in de war, wilde ik dit wel?
Ik zat nog in mijn afstudeerfase(pabo) en moest nog een 6 weekse stage doen.  Het voordeel van geen vast werk in het onderwijs is dat je na je zwangerschap niet aan het verlof vast zit, je kunt dus even rustig aan doen. Financieel is er altijd wel een oplossing te vinden, je geeft dan voor andere dingen minder uit.
Ik had het niet willen missen en werk nog steeds als invalkracht. Dan kan ik na schooltijd gewoon naar huis en heb geen rompslomp erom heen.
Dat werk komt wel
Ik zou zeggen als je er voor gaat: succes

groetjes Nathalie

hoi hoi

nog meer juffen dus… grappig.

dat financiele stukje komt vanzelf wel. Nu geven we nog regelmatig geld uit aan op stap gaan, kleding, luxe dingen.

Ik zie dat wel bij mijn zus.. kocht eerst bergen kleding voor zichzelf, nu meer voor de kleine.
Uitgaan wordt vanzelf veel minder, je bestedingsgedrag verandert volgens mij gewoon.

ik heb dus wel weer een baan in het vooruitzicht. wie weet ben ik al snel zwanger en de angst heb ik wel dat ze dan niet mijn contract in een vast contract om willen zetten.
Ik weet ook niet of ze je dan mogen weigeren….

groetjes Carina

Ha Chantal,

Nee je bent zeeeeeker niet de enige. Hier nog zo'n controlfreak annex twijfelaar!!
Ook ik heb al 30x  uitgezocht wat het allemaal gaat kosten en schoot telkens helemaal in de stress. (Om mezelf te sparen (stress) heb ik dan ook wel besloten om nu niet van baan te veranderen)

Op een gegeven moment zijn wij eens een aantal maanden (niet zomaar 1 maand doen want je hebt altijd eenmalige grote uitgaven er tussen zitten) wat gaan "bezuinigen" om te kijken in hoeverre we dat zouden kunnen. Dat ging eigenlijk zo goed dat ik er nu wel op vertrouw dat het ook minder kan als het moet.

Bovendien ben je (tenminste ik) altijd geneigd om naar je omgeving te kijken en te luisteren. "wonen we niet te klein" "kunnen we het kind wel geven wat het nodig heeft" maar als je goed nadenkt heeft een kind eigenlijk helemaal niet zoveel nodig. Een heleboel liefde in eerste instantie en de rest is maar bijzaak!! Wat maakt het een kind nu uit of het een gloednieuwe kamer heeft van 3000 euro of een van Marktplaats van 200 euro??

Veel succes, maar laat je niet gek maken!! Kijk wat jullie belangrijk vinden, daar gaat het om!!

Groetjes Olivia

ja die omgeving..
We wonen nu 2 jaar in een nieuwbouwwijkje. een vriendin (2 deuren verder) woont in eenzelfde huisje al dat van ons, vertelde me dat als ze ooit zwanger zou worden, ze dan eerst moesten verhuizen.
Ik snapte er niks van. We hebben 3 slaapkamers boven. beneden is het niet groot, maar er kan bij ons echt wel een box staan. (ik weet zelfs al waar… hoezo controlfreak?)
het is maar net wat je er zelf van maakt.

Ik heb ook al op marktplaats gekeken. ik zie daar best leuke dingen tussen. waarom dan nieuw nemen als het zo ook kan.
De kleine van mijn zus slaapt nu nog zelf in haar ledikantje, maar als ze daa rniet meer in slaapt tegen die tijd, dan hebben we eventueel al een ledikantje en een commode.

Toch (als we het ons kunnen verooroven) wil ik het liefst iets nieuw halen. waarom? geen idee.

dus als ik twijfel roep ik hard ( in mezelf)
Ik  woon wel groot genoeg
Ik word een lieve en goede moeder
Ik kan ook dan nog financieel rondkomen

groetjes Carina

[Auteur]

Berichten