Hoi allen,

Ik ben momenteel 25 weken zwanger van de derde en hoewel dit mijn grootste wens was voelt het als een grijze wolk. Ik ben sinds een aantal weken erg labiel en heb helemaal nergens energie voor. Al snel in de zwangerschap kreeg ik veel lichamelijke (niet ernstig) klachten en leek met 3 maanden al in het laatste trimester te zitten. Mijn buik voelt vreselijk zwaar, lopen/opstaan/draaien in bed is erg vervelend, vreselijke bandenpijn en daarnaast kan ik gewoon helemaal niets hebben. Ik kan de hele dag wel huilen en voel me helemaal niet happy. Daarnaast heb ik nog 2 kids rondlopen en een hond die 3x naar buiten moet plus huishouden. Ook heb ik de zorg over mijn vader die met gezondheidsklachten kampt. Ik ga bijna iedere dag langs om te helpen of voor een praatje. Ik heb net 2 weken vakantie gehad maar moet morgen weer werken. Ik sta voor de klas maar heb dit jaar een terrorgroep (niet luisteren/ruzies/vechten). Gelukkig zijn het maar 2 dagen maar ik trek het niet meer. Als ik een berichtje/mailtje van mijn werk krijg word ik helemaal naar. De klas zuigt alle energie weg en gefrustreerd en doodop ga ik dan weer naar huis. Dat kan toch allemaal niet goed zijn? Ik wil nog zoveel doen; babykamer, namen bedenken, shoppen maar er komt helemaal niets uit mijn handen. Wat moet ik doen? Ik kan me toch niet nu al ziek gaan melden? Herkent iem dit of is er meer aan de hand? Ik hoop op reacties…..

Als je je niet goed voelt, dan moet je je ziek melden! De gezondheid van jou en je baby is het belangrijkste. En stress is zeer ongezond.

Heel veel sterkte!

Gelijk ziek melden en overleg met je bedrijfsarts aanvragen. Dit is echt niet oke, je moet tot rust kunnen komen. Straks als de kleine er is heb je daar ook geen tijd voor. Ik snap de drempel die je voelt, ik sta ook voor de klas. Door misselijkheid al vanaf 9 weken niet gewerkt en ga nu weer rustig opstarten met 7 uur. En zelfs dat voelt al als te veel. 

 

Lieverd, ik werk ook in het onderwijs en ben nu zelf 9 weken zwanger. 

Wat vreselijk een terrorklas! Dan zijn twee dagen gewoon te veel. Als ik jou verhaal lees zit je tegen een burnout aan.. mijn advies wees het voor! Want als je nu niet stopt kun je niet genieten van je gezinnetje en ga je waarsch. Nog veel langer tguis zitten dan nodig is. Echt! Geef je grens aan en meld je ziek. Ga naar de dokter/bedrijfarts en laat hem haar je ziekverklaren.

 Kies voor jezelf! 

Heel veel liefde en succes metje keuze en voel je niet schuldig jij bent ook heeeel belangrijk! Er komt wel weer iemand anders die de klas ff kan overnemen.

 

Liefs

Hier ook in het onderwijs, zet het schuldgevoel van je af en kies voor jezelf! Dit is niet goed en straks zit je echt met de gevolgen als je niet ingrijpt. Naast jouw fysieke gezondheid zit er ook een grens aan wat je mentaal kunt hebben en die heb jij als ik je verhaal lees bereikt. Jouw bedrijfsarts weet dat ook, echt aangeven dus!! 

Veel sterkte gewenst

Ik werk ook in het onderwijs én heb een burn-out gehad. Jij moet nu direct adempauze nemen anders ga je waarschijnlijk nog veel langer thuis zitten! De klas kan zonder jou. Dat klinkt hard, maar dat moet je wel weten om je ziek te kunnen melden.

Jullie berichten doen me goed, ontzettend bedankt. Het is gewoon lastig en moeilijk om toe te geven. Na een lange huilbui denk ik steeds dat het wel weer beter zal gaan of dat het allemaal wel meevalt….

 

Echt aan de bel trekken en hulp zoeken hoor.. nee, zo hoort t niet te zijn. Maakt niet uit hoeveel weken je zwanger bent, je hebt momenteel gewoon teveel op je bordje en je hebt echt rust nodig! En wat hierboven ook gezegd wordt: ja het is moeilijk in het onderwijs ziek melden want je voelt je toch verantwoordelijk voor de klas en de kinderen, maar echt, het wordt wel opgelost. Jij moet nu voor jezelf en je baby zorgen. Heb je een prettige huisarts waar je het mee zou kunnen bespreken? Die kan je hopelijk verder aangeven wat je kunt doen. 

Kies voor jezelf! Jou gezondheid, en ook die van de kleine, staat boven alles. Als jij je rot voelt heeft dit ook een effect op de baby in je buik. Ziekmelden is vervelend en niet ‘handig’ voor jou baas, maar dit is niet jou probleem. Als het niet gaat dan gaat het niet, en zij lossen het heus wel weer op. 
Ik raad je echt aan om zo snel mogelijk hulp te zoeken om hier in ieder geval over te kunnen praten. Zo te lezen heb je een behoorlijke last ook zeker met de zorg van je vader er boven op. Als het kan, bespreek het met je huisarts, dan kan hij/zij jou doorverwijzen. 

Sterkte en succes! 

[Auteur]

Berichten