Misschien goed om zelf met iemand te praten, huisartsen hebben vaak ook iemand rondlopen voor dit soort zaken. Zeker gezien je zelf zegt ook jezelf te voelen wegglijden, lijkt het me goed jezelf eerst op nummer 1 te zetten. Je hebt je zoontje, maar ook je kindje in de buik om voor te zorgen.
Ga met iemand in gesprek, kom eerst zelf wat tot rust en zet alles op een rijtje. Als je zover bent, ga dan met haar in gesprek, evt. Met mediator o.i.d. erbij. Wil ze niet in therapie, prima, maar jullie hebben samen wel dingen uit te vogelen over de toekomst en hoe jullie dan voor je zien.
Voor de zaken die je moet regelen heb je nog wel even te tijd. Die moet je nu ook niet alleen of samen willen doen in hoge emotie.
Dus zoek iemand op, professioneel, om mee te praten. Dat zal je echt verder helpen.