Hoi meiden,

Ik ben nu 13 weken en 3 dagen zwanger van mijn eerste, ik ben er natuurlijk erg blij mee vooral omdat ik hiervoor een miskraam heb gehad. Mijn probleem is nu dat ik emotioneel een wrak ben bij het minste barst ik en tranen uit of ik word extreem kwaad. Ik vind geen begrip bij mijn partner en daar kan ik echt furieus om worden! Ik kan momenteel niks hebben en ik zou willen dat mijn man eens een paar maanden weg zou gaan want ik kan hem niet uitstaan terwijl ik normaal echt  super happy met hem ben. Ik word hier zo onzeker door maar vooral erg ongelukkig soms heb ik het idee dat er meer loos is dan op hol geslagen hormonen en vrees ik voor een  depressie. Mijn kindje is meer dan welkom maar mijn blijdschap wordt zwaar overschaduwd door negatieve gevoelens, wie herkent dit en hoe gingen jullie er mee om?

Een radeloze Puk

Beste Puk,

Ik herken je gevoels juist wel. Wou net zelf een klaagzang gaan schrijven maar toen zag ik jouw bericht. Ik ben zelf 27 weken zwanger er regelmatig erg sjachie. In mijn geval spelen er andere dingen we hebben een huis gekocht dat volledig verbouwd wordt op het moment waardoor we nu tijdelijk bij mijn ouders logeren. Erg lief, maar niet ideaal. En verder heb ik niet echt de pik op mijn vriend maar baal ik wel van alles en nog wat.
Ik vraag me echt af of dat bij de hormonen hoort of dat het aan mij ligt. Ik maak me ook druk om allerlei dingen waar ik voorheen me totaal niet druk om maakte (hygiene, geld, etc.) en wat ook totaal niet nodig is, maar toch doe ik het.
Ik heb wel eens gehoord dat het karakter van je ongeboren kindje je stemming tijdens de zwangerschap zou beinvloeden. Nou als dat echt zo is dan krijg ik me toch een sjacharijn.

Ik voel me net als jij totaal niet de oude. Waar is die vrolijke onbezonnen creatieve vrouw in mij?? ik ben haar echt even kwijt hoor.

Zo….het is uiteindelijk toch een klaagzang geworden. Ik kan je niet helpen, maar ik hoop dat het scheelt om te lezen dat je dus niet de enige bent.

Ben erg benieuwd om te lezen of er nog meer meiden last hebben van dit gezeur.

Hoi,

Hier nog zo'n sjagrijn!!  Ik ben nu 29 weken zwanger en heb dagen erbij dat ik het zwaar zat ben. Op mijn werk ben ik vanaf het begin van de zwangerschap niet te harden. Er hoeft maar iets te gebeuren of ik zit alweer te janken. Nu heb ik ook nog last van bi waardoor ik soms helemaal kapot ben. Het leventje word steeds beperkter terwijl ik zo graag dingen onderneem.
Ook dingen die jullie schrijven komen mij zeer bekend voor!! Druk maken om de hygiene bijv… Mijn vriend snapt er soms niks meer van…en ikzelf al helemaal niet.

Misschien moeten we maar een apart forum gaan beginnen? De sjagrijnige mutsen…

Hoi meiden,

Fijn om te lezen dat jullie ook last hebben van die buien, iedereen praat altijd over die leuke roze wolk en alles is even mooi en goed! Tuurlijk is zwanger zijn heel bijzonder er groeit immers een klein mensje in je en het blijft een wondertje hoor. Gisteravond heb ik een poosje met mijn man gepraat en hij trooste me dat was wel weer lief hoor maar de tranen zitten nog steeds erg hoog dus het zal ook wel een probleem van mij zijn. Dat van die hygiëne herken ik ook hoor ik was mijn handen met Dettol tot ze bijna uitelkaar vallen echt overdreven en mijn ondergoed verschoon ik soms wel 3 keer per dag terwijl het ook nergens op gebaseerd is en vervolgens loop ik weer te mopperen dat ik zo veel was heb. Ik hoop wel dat ik een lief kindje krijg hoor want als dit het karakter van mijn baby gaat worden nou   (!) dan wordt het geen lieverdje   dus we hopen maar dat het mee gaat vallen haha. We moeten er maar op vertrouwen dat het allemaal goed gaat komen met ons.

Groetjes en sterkte met de emoties!

Puk

Hoi mama 3007,

Ik zie net je berichtje binnenkomen dus gelijk weer even reageren, geeft niks dat je je sjagrijning voelt en dat je ff je hart moet luchten want net als jij vind ik het stiekem wel leuk om te lezen dat niet iedereen op de roze wolk zit. Van die wijn en dat lekkere eten kan ik me helemaal in vinden hoor want ik hou daar ook zo van en dat mis ik ook. Als ik een baaldag had gehad ging ik altijd met manlief een borreltje drinken en bij etentjes vloeide de wijn rijkelijk niet dat ik een alcoholist ben hoor maar lekker eten is pas compleet met een goed glas wijn! We hebben nog steeds een etentje te goed van de zaak maar ik vind er niks aan sinds ik zwanger ben want ik ben dol op carpacchio als voorgerecht en gamba's als hoofdgerecht vind ik ook zo lekker hmmmm!!!! Daarnaast durf ik geen rauwkost te eten of andere soorten vlees te eten want ik denk constant is de sla wel gewassen? Heeft iemand niet met vieze handen aan mijn bord gezeten? Is het vlees wel goed gaar en verantwoord om te eten? Zo veel vragen en geen wijn = geen plezier in uit eten gaan hebben! Sporten kan ik ook al niet meer terwijl ik nog braaf mijn contributie betaal, eerst vanwege bloedingen kon ik niet sporten en nu heb ik er de energie niet meer voor want als ik de trap op loop hangt m'n tong al op mijn schoenen! En in  die positiekleding kan ik ook nog niet echt mijn draai in vinden maar op http://www.mom2b.nl kun je in de webwinkel wel leuke kleding vinden er hangt echter wel een prijskaartje aan en dat moet je er voor over hebben  maar ik ben zo'n typje dat wel wil betalen voor leuke spullen. Een huis brengt ook veel stress met zich mee, wij hebben vorig jaar een huis laten bouwen en toen kreeg ik tot overmaat van ramp nog eens een miskraam erboven op dat was niet echt de meest geweldige tijd zullen we maar zeggen dus ik weet qua huis welke stress je hebt en dan ben je ook zwanger dus ook wel logisch dat je nu ff niet vrolijk bent! Nou ik zou zeggen sterkte ermee en een forum voor minder blije a.s. moeders vind ik wel een heel  goed idee. Zo dat lucht voor mij  ook ff op!
  
Groetjes,

Puk

ooooh ja… dat van die drankjes. Daar herken ik mezelf dus ook helemaal in alleen ik durfde het niet echt te zeggen omdat toch de meeste mensen zeggen:…pffff je bent toch geen alchoholist?
Maar goed je mist een stukje gezelligheid… even een lekker wijntje drinken op het terras…Inderdaad uitgaan doe ik ook niet meer sinds ik zwanger ben… Ten eerste leuk opdoffen is er niet bij en de hele avond op een sinasje zitten is nou niet echt mijn ding…
Terwijl ik dit opschrijf denk ik ook waar maak je je druk om…? maar toch…
Ik zal ook blij zijn als ik straks mijn kindje in mijn armen heb en daarmee mijn eigen ik ook weer opnieuw geboren wordt
Als mensen aan me vragen hoe het gaat, straalt het nou ook niet echt bepaalt van me af haha… Zwanger zijn is niet echt mijn ding, denk ik..?

Hoi Netje,

Grappig om weer een reactie te lezen hoor, zwanger zijn is volgens mij ook niet echt mijn ding omdat ik mezelf er in kwijt raak.En nee een sinasje word je ook niet blij van haha goh ik zou een moord doen voor een lekker zoet wit wijntje op een terrasje  in de zon  vooral nu het eindelijk een beetje mooi weer gaat worden. Nu zit ik alleen maar op saaie sapjes maar af en toe neem ik lekker een glas ijskoude  cassis of ice tea daar kan ik wel mee leven. Uitgaan deed ik voor ik zwanger werd ook al niet zo heel  veel, ja uit eten gaan  en in de zomers lekker een terrasje pakken dat deed ik wel veel, maar  om nu in een rokerig café te zitten vind ik niet zo geweldig nu ik zwanger ben. Ik ben wel dol op festivals zoals Dance Valley en Misteryland maar om nu met een dikke buik in  degelijke positiekleding  uit m'n dak te gaan? Uhhhh….waarom ben ik ook al weer zwanger geraakt? Nee zonder dollen ik ben blij dat we een kindje krijgen maar ik kan af en toe wel met weemoed aan de goede tijden terug denken hoor en als het straks geboren is ga ik echt weer eens samen met mijn vriendin een avondje lekker uit mijn dak bij één of ander festival dat moet kunnen hoor.

Groetjes,

Puk

Hoi alle sjachootjes,

Hier nog zo één hoor!! Al gaat het de laatste tijd wat beter. Wat hierboven allemaal geschreven staat……ZO HERKENBAAR……… druk maken om dingen waar je je eigenlijk geen zorgen over hoeft te maken, die "tantrums", uitbarstingen om niets en janken om de belachelijkste dingen!! (van de week nog, omdat m'n kat een haal op d'r neus heeft gekregen) <- tranen met tuiten!! (en het was wel 1 bloeddruppeltje!!) Daar ben ik normaal niet echt het type voor.

Van al deze dingen heb ik eigenlijk al sinds dag 1 last van. En je ergeren aan jezelf omdat je normaal gesproken niet zo bent maakt het alleen maar erger.

Zoals ik al zei, met mij gaat het wat beter. Ja zeker, ik heb nog steeds zo m'n buien, maar ik laat het maar over me heenkomen. Wijt het aan de hormonen en weet (hoop) dat het na de zwangerschap over is. Gelukkig heb ik een schat van een vriend die het allemaal begrijpt (en pikt). Hij is zelfs degene die me in laat zien dat het erbij hoort. (toch een voordeel, dat z'n zusje het al 2 keer heeft meegemaakt)

Wat het denk ik voor ons "soort"  dames nog moeilijker maakt is het beeld dat heel de wereld schetst dat je op een super enorme grote onafmetelijke roze (liefst knalroze) wolk moet zitten!! NOT!! Zo werkt het niet. Tuurlijk is het fantastich om een kindje te krijgen, maar het genieten begint pas na de geboorte volgens mij. Ken je dat? Die welgemeende opmerkingen van vrouwen, "je moet er wel van genieten hoor!" Wat nou moeten?? en ten tweede waarom? Ik voel me ziek, zwak, misselijk. Begin een varken te worden met olifantenafmetingen en de dingen die ik voorheen zo graag deed kan ik niet meer!!

Mijn advies, doe het op je eigen manier en probeer te accepteren dat je ff jezelf niet meer bent. Probeer na een belachelijke uitbarsting erom te lachen, dat je je zo achterlijk gedraagt. Dat maakt alles om de zwangerschap heen wat dragelijker. Ik weet het, het is niet makkelijk, maar niet geschoten is altijd mis. In mijn geval werkt het goed. En dames……..de zon is er…….dat maakt het leven ook weer mooier. Ik denk dat we met z'n allen ons toch langzaamaan beter gaan voelen.

Houd moed we zijn er bijna……. (PFFFF, ik nog maar 17 weken)

groetjes en een dikke knuffel
Kameraadsel

hoi meiden,
Nou ik hoef niks meer teschrijven erover alles staat hier boven al.
Ik dacht ook dat alleen ik er last van had,valt me toch weer mee !
Iedereen is er enthosiaster over als dat ik ben en zelf in een babywinkel ben ik na 10 minuten uit gekeken en dan word me vriend [die nooit om winkelen geeft]boos want hij had wat meer informatie gewilt over de kinderwagen ofzo.
Ik schaam me gewoon ervoor zo ben ik normaal nooit.
Ik hoop ook zeker niet dat je kindje het mee krijg in je buik!!!weetje dat ik later als ik eraan terug denk   wat ik deed of zei wel een rot gevoel krijg achteaf,maar ja daar hebben ze nu niks aan.
nou meiden we proberen er maar wat van te maken groetjes wendy ik moet nog 6 maanden[ben benieuwd of het beter wordt]

[Auteur]

Berichten