Ik snap mezelf niet meer zo goed. De ene keer voel ik me prima, en geniet ik volop. De andere keer ben ik erg bang en zie als een berg op tegen de bevalling. Kan ik het wel aan, wat kan er allemaal misgaan????
Dan heb ik weer enge dromen, mensen die doodgaan, mijn man die me verlaat, noem maar op..ook droom ik dat ik de bevalling niet overleef..
(mijn vriendin heeft jaren geleden de bevalling niet overleefd..)

Dan wordt ik s ochtends weer wakker en voel me prima en snap ik niet waar die gedachten vandaan komen, en toch blijven ze s avonds komen….

Is dit herkenbaar of ben ik gewoon emotioneel minder stabiel door de hormonen ofzo??

Liefs,zonneke

Ja wel herkenbaar. Ik denk ook steeds meer na over leven en dood.
Het valt voor jou  ook niet mee als je vriendin overleden is bij de bevalling, een zwangerschap is zowieso een emotioneel iets.
Hormonen gieren nu door je lijf, en dan ben je zowieso wat gevoeliger.
Het schijnt er bij te horen rare dromen, slecht slapen, en nadenken wat er allemaal straks gaat gebeuren. Mijn ervaring pieker de pieker de pieker, wat nu, en wat verandert er allemaal. Ik ben wel blij maar soms denk ik kan ik t allemaal aan.
Ik had het laatst met een vriendin over die vorig jaar bevallen was en die zei dat het heel normaal is dat as moeders allemaal met die dingen rondlopen.
Ik denk zelf dat het wel een goed teken is, en dat je bij jezelf beseft dat het niet zomaar wat is. Straks een hele verantwoording, een mensje wat afhankellijk van jou is.
Maar er is mij verteld dat alles goed komt, beter dan je best kun je niet doen.
Dus als ik tegenwoordig lig te piekeren, dan zeg ik tegen mezelf we gaan ervoor meer kunnen we als gezinnetje straks niet doen.   Ik hoop dat je er wat aan hebt, en je niet gek laten maken.

ja dat heb ik nou ook en DROMEN dat ik doe!! niet normaal en allemaal
enge dingen idd dat me vriend me verlaat dat me ouders overlijden dat
me neefje van 2 iets ergs overkomt zo'n dingen allemaal   echt
vreselijk!!
en dan wordt ik s'morgens wakker en ben ik zo vrolijk als maar wat

tis natuurlijk niet niks dat jou vriendin is overleden echt vreselijk!
en daarom zou jij dat misschien allemaal wat sterker beleven als een
ander???

groetjes renata

Hoi Zonneke, Ik kamp zelf ook met dat soort gevoelens. Het ene moment ben ik happy en het andere moment ben ik aan het doemdenken. Volgens mij hoort dat erbij hoor.

Zonneke,

mag ik je vragen hoe het komt dat je vriendin de bevalling niet heeft overleefd? Dat soor tdingen komen toch al jaren  niet meer voor hier in het Westen…?…althans…in Nederland?

Sterkte, Liefs Aicha.

Dat mag je vragen hoor..

Een zwak vat in de hersenen, combinatie hellp syndroom heeft ervoor gezorgd dat ze de bevalling niet heeft overleefd. En inderdaad, dit komt eigenlijk nooit voor, gelukkig!

bedankt voor reactie, liefs, zonneke

Hoi allemaal,

Ik heb het ook hoor die "enge" dromen, zo droom ik heel vaak dat het kindje nu al geboren word (ik ben 5 maanden nu) En hij moet dan in een kartonnen doos liggen in een hele vochtige kamer, en dan ga ik lekker de hort op en laat me kind helemaal alleen thuis heel raar is het en word er dan ook zwetend van wakker.

En wat het betekend geen idee, maar wel erg freaky hoor.
Het zullen idd de hormonen wel zijn denk ik……

Groetjes pam…

Hoi allemaal,

Tja, die hormonen….. Die doen maar wat met je. Ik herken mezelf af en toe niet meer. Ik kan ook ineens verschrikkelijk over kleine dingen tegen mijn man zeuren. Die dus af en toe knetter van mij wordt….

Het hoort er allemaal bij zeggen ze.

Succes allemaal.

Liefs Willemijn

[Auteur]

Berichten