Hoi,

Ben eigenlijk best wel benieuwd wat jullie ervaringen zijn met evt vorige bevallingen en de verwachtingen van aankomende bevalling,… over een week of 30 hahaha)

Ik ben deze keer eerlijk gezegd veel rustiger als ik daar over nadenk dan destijds bij Lance. Als ik heel eerlijk ben was ik bij Lance zo bang voor de bevalling dat ik stiekem een beetje hoopte op een keizersnee, stom he..\
Ik ben uiteindelijk met 37 weken in het ziekenhuis opgenomen met zwangerschapsvergiftiging. Met 38,3 weken werd ik ingeleid omdat ik het hellp-syndroom begon te ontwikkelen en het te gevaarlijk werd. Ik ben 5 januari met spoed naar de verloskamers gebracht waar ze me allerlei middelen tegen hoge bloeddruk en stuipen gaven, daar heb ik toen de nacht door moeten brengen en smorgens om 8 uur kreeg ik mijn eerste gel ingebracht. Om 11 uur gebeurde er nog niks dus nog een gel en om 1600 uur de laatste gel. Rond 1700 uur kwamen de eerste weeen, die waren nog goed op te vangen. Om 18.30 had ik 3 cm en toen kreeg ik een weeenstorm er zat geen moment rust tussen de weeen. Omdat ik al erg lang niet meer had geslapen kreeg ik een pethidinespuit in mijn been waar ik erg van in een roes raakte. Met die 3 cm had ik ook al een enorme persdrang en was best moeilijk om daar niet aan toe te geven. Rond 19.30 hield ik het niet meer en gingen ze weer kijken hoever ik al was dan zou ik een ruggenprik krijgen. Zegt ze tegen me, ja ik snap dat je het zo zwaar hebt, je hebt volledige ontsluiting, had ik ff 7 cm in een uur weg gepuft. Om 19.45 mocht ik meepersen, dat vond ik echt het makkelijkste van alles, heerlijk was dat eindelijk kon ik wat doen. Op een gegeven moment voelde ik geen weeen meer omdat ik door de pethidine tijdens het persen in slaap aan het vallen was, hahaha.
Ik heb toen op eigen kracht geperst en om 20.17 was Lance er. Heel raar, het ene moment sliep ik nog half en daarna ligt er ineens een klein glibberig hummeltje op mijn buik. Zoooo onwerkelijk, daar was dan eindelijk mijn kindje. We hadden hem rond de 8 pond verwacht maar door de zw.verg woog ie nog geen 6 pond, maar verder was ie kerngezond. Zelf heb ik daarna nog erg veel bloed verloren, maar geen knip of scheurtje kwam eraan te pas.
Het enige nadeel vond ik dat ik het door die roes niet helemaal bewust heb mee kunnen maken, dus ik wil bij deze bevalling zeker weten dat het helemaal gefilmd wordt, mocht het weer zo gaan dat ik het zelf nog helemaal terug kan zien.

Deze keer ben ik niet bang voor de bevalling, ja ik weet dat het ontzettend veel pijn ga doen, maar ik wil het echt voor geen goud missen. Het is cliche zogauw de baby er is ben je alle pijn vergeten en is dat zoooveel meer waard.

Nou, een heel verhaal geworden maar vond het wel leuk om het weer eens erover te hebben, ben benieuwd hoe jullie ervaringen en verwachtingen zijn, veel liefs van martine

Hai Hai

ik heb dus helemaal geen "ervaring"kwa bevallingen en ik moet je zeggen dat ik er erg tegenop kijk.

De verhalen die je hoort. ik probeer me er helemaal niets van aan te trekken en heb zoiets van elke bevalling is anders.   ( lijkt mij )

Maar hoe erg ik ook tegen de bevalling op kijk ik kan niet wachten tot ik de kleine vast houd.

groetjes Jantine

Hoi,

Nou, bij mij gaat het binnen 6,5 – 8,5 weken gebeuren. Voor ons is het ook de tweede. Aan de eerste bevalling heb ik gemengde herinneringen. De eerste 24 uur liep ik met gebroken vliezen. Maar geen weeen. Die zijn de volgende dag opgewekt met gel en infuus. Wat een ellende! De ontsluiting schoot maar niet op. (schijnt uitzonderlijk te zijn bij een inleiding) Ik heb na 5 uur een ruggeprik gekregen. Ik kon de weeen niet meer opvangen. Had rugweeen. Om 19.00uur had ik volledige ontsluiting. De ruggeprik ging uit. Uiteindelijk is onze zoon om 23.47 uur geboren, met de zuignap. Ik had een klein scheurtje waar 1 hechting in gezet is. Al met al vond ik het pittig. Om 8.30 begonnen met medicatie, en pas om 23.47 uur bevallen. Maar het was geen drama.

Ik hoop dit keer niet ingeleid te worden. Dan ga je van geen weeen naar volop weeen in heel korte tijd. (ik in ieder geval) Geen rustige opbouw. Maar voor de rest zien we wel weer. Het is de bedoeling dat ik poliklinisch in het ziekenhuis ga bevallen. Maar wie weet gaat het dit keer zo vlot dat het thuis gebeurd. Ik hou alle opties gewoon open. 1 Ding staat voor mij wel vast. Mocht de kleine tegen die tijd in stuit liggen, dan word het een keizersnee.

Groetjes, Kat (33w 5d)

ik ben dus als de dood ervoor!!!!!
ik weet dat t pijn doet enz. maar ben zo bang voor het inscheuren of
inknippen   me zus is ingeknipt en wat ze erna voor pijn had is
niet normaal …
dus daar heb ik t meeste angst voor niet de pijn maar wel de pijn van
het inscheuren enz.   al doen ze dat in een wee dat inknippen maar
de pijn erna ben ik bang voor……
stom he…
groetjes renata

[Auteur]

Berichten