Hallo Allemaal,

Nu dan toch de stap durven maken om via het internet over het onderwerp zwanger worden te praten. Nadat er  weer een vriendin   me op belde om te vertellen dat ze zwanger was merk ik dat ik er nu meer moeite mee krijg dat het bij ons nog steeds niet zo ver is. Zwanger worden is een onderwerp dat nog in de taboe sfeeren hangt. Als ik dan hoor dat het ook bij mijn vriendin weer de eerste keer raak is dan begin ik toch erg hard te twijfelen of het bij ons ooit komt. Ik weet dat ik nog niet mag zeuren na 6 maanden maar die maanden zijn eeeeeeeeeeeerg lang. Ik hou overal rekening mee, niet drinken, gezond eten, fuliumzuur slikken en geregelt sexen . Nou dan denk dat het toch moet lukken. Met een om weg vraag je aan je ouders hoe het bij hun ging. Ja, gelijk zwanger we konden jullie plannen. Nou denk je dan gaat het bij ons ook wel zo gaat maar NEE.
Ik moest gisteren ongesteld worden met heel veel hoop lag ik in bed en kon van de spanning niet meer slapen. Zou het dan eindelijk zo ver zijn. Maar nee vanmorgen was de bloeding er.
Ik  merk dat ik mijn verhaal kwijt moet omdat ik boos wordt over het feit dat het bij ons niet wil lukken.
Hoe voelen jullie je?
Weten jullie nog tips wat mij kan helpen om me er niet zo druk over te maken want dat is niet bevordelijk voor een zwangerschap. Mijn schatje luisterd wel naar mij en steunt mij ook hierin maar dat is toch anders dan het met een vrouw te kunnen bespreken

hallo,

Bedankt voor je reactie. Best spannend hoor maar ook geruststellend. Je hebt gelijk. Ik vind het super voor mijn vriendinnen dat ze zo snel zwanger zijn en dat ze tot nu toe allemaal gezonde kinderen krijgen. Maar wat je zegt je gunt het gezelf ook.
Bij mij reist dan ook de vraag waar ligt het aan? Door het mooie nieuws van een ander wordt je geconfronteerd met je eigen wens die niet in vervulling gaat. Als ik iets wil dan zorg ik dat ik het krijg maar helaas heb je hier weinig tot geen invloed op.

Ja! Zou dat niet super zijn als je inderdaad kon zorgen dat je meteen kon krijgen wat je graag wilt? Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken. Maar je hebt gelijk, helaas kan dat niet.

Ik denk dat er snel veel ander meiden/vrouwen reageren die net als jij al lang bezig zijn. Dat is het fijne hiervan…steun vinden bij elkaar. Waarschijnlijk vind je die ook bij je vriend/man, maar dat is toch anders… 🙂

Ja steun vind ik zeker bij mijn   vriend. Dit groeit gelukkig ook en dat is het mooie er ook weer aan. Maar het is echt anders om er met vrouwen over te kunnen praten.

Hoi

Ik weet pecies wat je voelt. Ookal wacht ik nog niet zo lang als jouw. Zit nu in de derde ronde. Moet deze week ongesteld worden. Ik weet dat mijn schoonzus ook zwanger wil worden, maar toch kunnen we het er niet echt over hebben. Ik had ca 2 weken na mijn laatste ongi roodachtig afscheiding en heb nu lichtelijk pijn in mijn borsten, en ben in een super humeur. ben normaal saggo een paar dagen van te voren. Ik heb het gevoel dat het een maand 7 weken heeft, zo langzaam gaat de tijd. Ik had het er net nog met mijn man over en die zegt heel makkelijk: ben je zwanger dan is dat super, zo niet dan proberen we het weer. Hij snapt niet dat het voor ons vrouwen anders is, bij elk plopje, krampje of zo iets word je er aan herinnerd.
Daarom vind ik het heerlijk om even lekker annoniem te kunnen kletsen.
Veel succes met zwanger worden

Groetjes Catharina

jullie fleuren me wel op. Inderdaad die mannen zijn zo nuchter en gaan gewoon weer voor de volgende keer. Hun vinden het ook niet erg om er langer over te doen omdat die vrouwen dan wel willen in bed. Ik voel me soms net een spin die het mannetje gebruikt voor zijn zaad. Nee grapje.
Anoniem kletsen is inderdaad fijn. En toch denk ik stiekum van misschien klets ik nu wel met iemand die ik ken.
Die taboe sfeer die erom heen hangt zorgt ervoor dat we elkaar via internet elkaar gaan vinden.

Ik moest even het berichtje nog een keer lezen maar ik herken mezelf ook helemaal in die lange 2 weken. De eerste 2 weken weet je dat het niet zo kan zijn. Dan raap je alle moed bij elkaar om er weer een frisse start van te maken. Maar daarna. En ik denk ook vaak van o ik voel dit of dat. Maar meestal net voor dat ik ongi moet worden dan voel ik dat het niet zo is. Raar He

hoi ongedultje,

het is herkenbaar! elke maand als je weer ongesteld wordt dan baal je als een stekker en denk je van wordt ik ooit wel zwanger!
ik heb er 12 rondes over gedaan,was al bij de gyn geweest en alles was al onderzocht bij mij en mijn vriend en swoendags kregen we de uitslagen,alles was goed! en donderdags testte ik positief! jeah zwanger!!!

succes en het komt goed

xxx mier

HEY HEY

Ik snap wat je bedoelt, wij zijn nu ook al een jaar bezig is wel wat langer dan jij maar toch ist iedere maand weer spannend, de eerste 2 weken valt de spanning mee maar dan die laatste 2 weken van de cyclus die zijn het ergste!!!

Elke maand hoop je dat je niet ongesteld word maar toch komt het weer.Ikzelf voel het midden in mijn cyclus al aankomen dan word ik erg onrustig , en dan weet ik ojee het komt er weer aan.Maar toch blijf je dan stiekem die hoop houden dat het niet komt.WANT WEET JE HOOP DOET LEVEN!!

Maar ja we lopen sinds december wel in het ziekenhuis bij de geanecoloog, gesprek gehad, onderzoeken, en nu wachten of het zaad van mijn manneke goed is en of mijn bloed allemaal goed is, Maar ja pas in Februari terug voor de uitslagen , duurt allemaal erg lang. Maar ja er word aan gewerkt!Ja al meer dan een jaar maar nu krijgen we hulp!

Groetjes Trieske

[Auteur]

Berichten