Hoi

Ik zit met een vraag mijn man wil heel graag weten wat het wordt en ik ben er nog niet uit. Al heb ik wel de neiging om het te weten alleen voor het praktische ik vindt het nu veel moeilijker zoeken naar kleerdjes die en een jongen en een meid aan kunnen. terwijl dat bij de eerste niet was en toen wisten we niet wat het werd. Toen had ik wel een heel sterk gevoel dat het een jongen werd en dit klopte ook. Wie zit met het zelfde of weet wat het is.

Groetjes Lucretia
18wk3

Ik ben pas 12 weken zwanger, en ik wil het niet weten… Mijn man wel, maar we gaan met de 20-weken echo toch vragen of ze het NIET laten zien. Want mijn man is veel te bang dat hij z'n mond niet kan houden 😀

Over de kleertjes maak ik me niet zoveel zorgen – ik koop neutrale en jongensachtige kleren die ook kunnen voor een meisje (streepjes ofzo), en bovendien: je hebt alleen kleertjes in 50/56 en 62/68 nodig, en je kunt nog van alles bijkopen als het kindje er eenmaal is.

Ik heb vooral moeite niet teveel kleertjes te kopen… ik vind het zo leuk!! Maar ik krijg van de familie en vrienden vast ook nog heeeeel veel; zij hebben allemaal al kinderen en laatsten zijn net geboren. 🙂

~Hilde

Een vriendin en haar man hebben het geslacht op laten schrijven en hij heeft het wel gelezen en zij niet. Ze hadden de afspraak gemaakt dat zij er niet naar zou vragen en hij bij het praten over de baby geen hints zou geven. Voor hun werkte dat prima.

Neutrale kleertjes hebben ze vrij veel van het merk Name-it. De nieuwe collectie is vooral wit/bruin met schaapjes en erg leuk. Wij weten het wel maar voor het geval dat wil ik de eerste kleertjes neutraal hebben.

Hoi, ik ben zwanger van de tweede en ik heb vanmorgen de 20 weken echo gehad en wij wilde wel weten wat t is, dat wilde ik bij de eerste ook. Ik ben gewoon veel te nieuwsgierig!     Negen maanden wachten vind ik te lang  
We krijgen dus weer een jongen… Ik had heel graag een meisje gewild, bij de eerste al, maarja, wat je graag wilt krijg je blijkbaar niet. Natuurlijk ben ik heel blij dat het gezond is!! Laten we dat voorop stellen!
Maar toch he`..  
Succes met je beslissing in ieder geval.

Groetjes.

Hoi, ik wilde ook graag weten wat het was (mijn vriend ook) en ik merk, ik woon tijdelijk in frankrijk, dat iedereen hier het geslacht al weet en zelfs ook aan iedereen verteld voor de geboorte. Dus misschien ben ik daar wel door beinvloed. Maar het is leuk om het te weten merk ik.
Moderne technieken laten het toe om te weten, waarom zou je het niet willen weten?
Ik vind de optie die iemand al gaf dat de VK of echoscopist het wel aan je man verteld en niet aan jou wel een goede. Maar ik zou zelf zo verschrikkelijk nieuwsgierig zijn dat ik dat helemaal niet zou kunnen denk ik. Heel veel succes met al je afwegingen en een goede zwangerschap, groetjes

Ik ben 35.4 wkn zwanger en ook wij weten dat we een dochter krijgen vanaf de 21ste week!
Ik moet zeggen dat het allemaal veel persoonlijker werd vanaf dat moment!
Mijn man en ik noemen haar bij dr naam als we over dr praten en ook aan andere mensen merk je dat ze het leuk vinden om te horen dat wij het al weten en er open over zijn!
Wist je trouwens dat er bijna in geen enkel land het geslacht geheim gehouden wordt?! En zelfs de naam wordt al vaak voor de geboorte bekend gemaakt!
Je mag gelukkig zelf kiezen dus moet je doen wat voor jullie fijn voelt!
Veel pelzier met je zwangerschap!
L81

Bij de eerste wist ik het vanaf 34 weken. Degene die de echo maakte verklapte het. Bij de tweede was er weer iemand die zijn mond niet hield. Bij mijn jongste wisten we het niet. Wat bijzonder om vlak na de geboorte te horen dat je een dochter of zoon hebt.

Nu ben ik zwnager van de vierde en wederom vind ik het vroeg genoeg om bij de geboorte erachter te komen dat ik bevallen ben van een jongen danwel meisje.

Het is inderdaad fijn dat je in nederland gewoon mag kiezen.

Miep

Ik wilde het aanvankelijk ook niet weten maar mijn vriend wel heel graag.
Bij de echo was ik zelf toch wel erg nieuwschierig en nu weten we het, een jochie!
Leuk toch? Ik vind het fantastisch om te weten!! Het is nu zo werkelijk, een zoon in mijn buik!

Trouwens, wij zijn in Nederland hier erg conservatief in, in heel veel landen is het de normaalste zaak van de wereld om te weten wat het geslacht is, dit te vertellen aan je familie en vrienden en vaak ook nog de naam erbij te melden…! hihi

Is hier toch echt wel anders, alhoewel wij ons echt niet stil hebben kunnen houden tegen de aanstaande opa's en oma's en vrienden die het wilden weten. Wat maakt het uit, als je er zelf maar achter staat! (iedereen moet lekker doen waar je jezelf prettig bij voelt)

Hoi,

Moeilijk he als je er niet hetzelfde over denkt als je partner. Ik wilde het wel heel graag weten en mijn man niet. De echoscopiste heeft het op een briefje geschreven en voor mij in een envelop gedaan. Ik vind het heel leuk dat ik het weet maar ook weer heel jammer dat ik het niet met mijn man kan delen. ik heb het dus maar aan mijn moeder verteld, dat is ook leuk.

Het enige probleem is dat ik dus tijdens de echo al mijn donkerbruine vermoedens kreeg dat ik een piemeltje in beeld zag verschijnen en later bleek de echoscopiste dat dus ook gezien te hebben, zo bleek uit het briefje dat ik kreeg. Mijn man heeft, gelukkig voor hem, niets gezien, of dit zegt hij tenminste. Het gevaar is dus wel dat als 1 het wil weten de echoscopist in die regio moet kijken en het gevaar bestaat dat diegene die het niet wil weten het per ongeluk ziet.

Succes met besluiten wat je gaat doen.
Groetjes,
Nienke

[Auteur]

Berichten