hoor regelmatig dat het iets typisch nederlands is om het geslacht van je kindje niet te willen weten.

Persoonlijk zou ik het anders willen zeggen, want er zijn ook zat nederlanders die graag willen weten of hun kindje een meisje of jongetje is. Ik denk gewoon dat het typisch iets van deze tijd is dat iedereen het moet weten. Het heeft mijn inziens iets te maken met de ongeduldigheid waarmee we tegenwoordig leven.

Dames, begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat het fout is hoor, de technieken zijn er en als je het graag wil weten dan moet je dat vooral ook doen.

Zelf kiezen wij er voor om het niet te weten. En mensen geloven me dan niet, iedereen weet zeker dat we het wel weten. (ben nog geen 15 weken zwanger, maar toch), we worden gevangen op onze woorden, er worden woorden in ozne mond gelegd. En als ik dan zeg dat we het echt niet willen weten, dan wordt er zo gegeken van jaja.

Meiden doe lekker wat je zelf wilt en geniet er van, laat je niet door de omgeving aanpraten dat je het anders zou moeten doen.

Miep

Bij onze oudste waren we stomverbaasd dat het een meisje was, het was ons nl. echt aangepraat dat het een jongen zou zijn. Veel mensen menen dat aan de buitenkant te kunnen zien, zoals aan je puntbuik (of juist niet). Ook de verloskundige  was daar sterk in. Een rustige hartslag zou op een jongen duiden. Nou allemaal fabeltjes dus!
We hadden zelf totaal geen voorkeur. Bij de tweede (meisje) en derde (jongen) heb ik geprobeerd me niet te laten beinvloeden. Nu ben ik voor de vierde keer zwanger, ben wel nieuwsgierig, maar we willen  ons evenals de vorige keren laten verrassen. Tenminste zo denk ik er nu over, ben 15 weken zwanger dus kan nog van gedachten veranderen.

Henriëtte  

[Auteur]

Berichten