Hoi dames,
ik wil gewoon even mijn verhaal(tje) kwijt. Bij mijn vorige controle bij de vk had ik te hoge bloeddruk, eiwit in mijn urine een te laag hb en was ik oververmoeid. De vk schreef me staaltabletten voor, waarvan ik als zeldzame bijwerking diarree kreeg. Verder moest ik vit. B-complex nemen en veel rust nemen.
Hoe doe je dat met een kindje van 17 maanden?
Of ik dan Max niet enkele middagen bij iemand anders onder kon brengen. Ja hoor, mijn zus en mijn schoonzusje zouden dat wel willen, ook een nichtje wel en verder werkt iedereen! Max heeft 1 opa, die ook nog werkt en geen oma's, dus die vallen sowieso af.
MIjn schoonzusje kwam thuis te zitten met een slijmbeursontsteking in haar schouder en kan Max niet opvangen omdat ze niet mag tillen.
Mijn zus kreeg ander werk, waardoor ze geen tijd meer heeft, of een enkele keer op vrijdag (en dan is mijn man vroeg thuis, maar ik neem de hulp toch maar aan) en mijn nichtje heeft het in oktober zelf altijd heel zwaar, omdat haar hele gezin dan jarig is….
Goed, die middagen rust vallen dus af.
Ga dan gelijk met Max slapen!!
Goede oplossing, maar dat doe ik alleen als het echt nodig is, omdat ook het werk hier in huis zich opstapelt. Vandaag was het echt nodig. Afgelopen nacht stond ik om 1 uur onder de douche, in de hoop dat ik daarna de slaap kon pakken. Dat lukte pas nadat mijn man om 6.30 uur weg was en om 7.00 uur werd Max wakker. Ik had in de tussentijd werkelijk geen minuut geslapen. Dus, vandaag was het nodig met max te gaan slapen. Bedenkt dat kereltje ineens dat 35 minuten slapen genoeg is!!!
Ik heb nog geprobeerd hem te laten liggen, maar uiteindelijk was hij zo overstuur dat ik hem toch mar uit zijn bedje gehaald heb. Geprobeerd hem bij mij in bed te leggen, maar meneer wilde echt niet meer.
Nu is het afwachten tot kwart voor 6, dan komt mijn man moe thuis van het werk. Ach nog maar ruim 4 uur te gaan, we krijgen de middag wel vol, maar fut om lekker te gaan wandelen heb ik nu niet (ben vanmorgen al uitgebreid wezen wandelen, maar is te vermoeiend voor mijn rug).
Nou ja, wat een geklaag zeg van mij. Nogmaals ik wilde het verhaal alleen maar even kwijt. Ik geniet zo veel mogelijk van de zwangerschap en het leven in mijn buik. nog maar 8 weken te gaan en dan komt er van rust nemen waarschijnlijk helemaal niets meer…….
Fijn dat ik het even van me af kon schrijven.
Patricia 32+1  

  

Een heel herkenbaar verhaal! Ook mijn bloeddruk was te hoog en ik kwam daarom onder controle bij de gynaecoloog. Hij was bang dat ik richting zwangerschapsvergiftiging zou gaan en ik moest veel meer rust nemen.

Maar met een kindje van 15 maanden is dat ook moeilijk. Mijn dochtertje is in de fase dat ze zelf wil bepalen waarheen ze wil lopen buiten en in de buggy wil ze niet lang meer zitten. Ze kan al ontzettend hard rennen en ik kan haar met mijn dikke buik niet meer bijhouden. Heb er ook nog een hond bij, die er speels en actief is.

De gynaecoloog liet al doorschemeren dat als ik niet meer rust zou nemen, dat er dan een ziekenhuisopname in de lucht hing.

Mijn dochtertje is geen slaapster en slaapt overdag niet lang en vaak alleen 's ochtends (tussen half 11 en half 12). Vanaf half 12 tot en met 19.00 uur is ze wakker en erg actief. Van rust nemen komt op die manier dan ook niet veel.

Toch ben ik het aan het proberen. Ik ga niet 's ochtends naar bed, als zij slaapt, want in dat uurtje kan ik net wat huishoudelijke dingetjes doen. Ook ga ik nog steeds niet vroeg naar bed, want vanaf 19.00 uur zijn de avonden voor ons zelf en kan ik even lekker ontspannen. Ik maak niet te veel afspraken buiten de deur 's avonds (hooguit 2 à 3 keer per week). De overige avonden neem ik rust of ga wat voor mezelf doen.

Eigenlijk mag ik niet meer werken, maar ik doe de administratie voor ons eigen bedrijf en net als bij mijn vorige zwangerschap komt het er op neer dat ik daarin geen verlof kan nemen. Wel probeer ik het wat meer te verdelen over de week.

Ik heb nu met mijn moeder afgesproken dat als ik naar het bos ga met mijn dochtertje en de hond (meestal zo'n 5 keer per week) dat zij nu mee gaat om op mijn dochtertje te letten. Ook gaat in het weekend mijn nichtje of man mee. Ik ga niet meer alleen met haar en de hond naar het bos, want dat gaat niet meer. Als ik hier ga wandelen in het park dat doe ik haar toch in de buggy en de hond gaat dan zo veel mogelijk aan de riem.

Vanmorgen was ik bij de verloskundige en het blijkt zijn vruchten af te werpen. Mijn bloeddruk was goed! Het liefst zou ik meer rust willen nemen, maar ik kan ook niet terug vallen op hulp. Mijn man heeft een eigen bedrijf, dus maakt lange dagen. Mijn moeder is al 71 jaar en mijn vader is nog niet zo lang geleden overleden, dus ik kan haar niet teveel belasten en mijn zussen en vriendinnen etc.  werken en eentje woont ook ver weg.
  
's nachts slapen lukt bij mij ook niet echt goed. Al een aantal nachten achter elkaar lig ik wakker, maar toch krijgt mijn lichaam nu in ieder geval voldoende rust om mijn bloeddruk weer goed te krijgen.

Ik wens je veel sterkte de komende weken (ik moet ook nog een week of 8). Probeer toch zoveel mogelijk rust te nemen, als is het 's avonds en probeer voor elkaar te krijgen dat je af en toe even op de bank kunt gaan zitten/liggen en zorg dan dat je zoontje zich dan even zelf kan vermaken met speelgoed of een dvd.

Hoi Danique,
Bedankt voor je verhaal. Ik voelde me er schuldig over dat ik zo " geklaagd" had, ik moet toch blij zijn nu. En dat ben ik ook wel, maar toch….Ik merk aan jouw verhaal wel dat ik niet de enige ben die redelijk vermoeid is.
Jij schrijft dat je hooguit 2 of 3 keer per week iets afspreekt. Ik doe hooguit 1 ding per dag. Als ik naar babyzwemmen ben geweest, doe ik de rest van de dag niets meer en als ik 's avonds een afspraak heb, doe ik overdag niets. Ik vind dat wel jammer hoor, maar ik ben gelukkig wel een redelijke huismus!
Ik werk momenteel ook niet, omdat ik ouderschapsverlof heb opgenomen. Daar ben ik blij om, want ik geloof niet dat ik het zou kunnen. En dat terwijl ik vorig jaar fulltime werkte tot 4 weken voor de bevalling.
Ik ga 'savonds wel redelijk op tijd naar bed, maar hier rinkelt 's ochtends de wekker ook al om 10 voor 6.
Nogmaals, ik ben blij dat je je verhaal hebt willen delen met me, ik voel me nu wat minder schuldig over mijn gevoelens.
Thnx,
Patricia 32+1

Hoi hoi,

Nou ik kan me voorstellen dat jullie er af en toe doorheen zitten. Ik ben zwanger van de eerste en vind het al zwaar naast een full-time baan. Het lijkt me nog veel zwaarder met een kleine erbij. En dat je even je verhaal kwijt moet betekent niet dat je klaagt hoor. Daar is dit forum  toch ook  voor? We zitten er allemaal wel een keertje doorheen. Dan is het lekker als je dat van je af kan schrijven. Niks om je schuldig over te voelen. Dat taboe hangt wel een beetje om het zwanger zijn heen, vind ik. Alsof het nooit zwaar is.  

Het is nog 8 weekjes he? Even volhouden nog. Zeg kunnen  jullie mannen niet wat meer doen, of hebben die het heel druk? Bijvoorbeeld   wat huishoudelijke taken  van je overnemen? Of doen ze dat al?  Ik wil jullie in ieder  geval veel sterkte wensen met de laatste loodjes. En probeer toch je rust te pakken, dat is belangrijk. Ik weet wel dat ik makkelijk praten heb. Ik heb geen kleintje rondlopen, maar toch.

Groetjes Juffie  

Hoi juffie,
bedankt voor je reactie. Vorig jaar werkte ik ook full-time toen ik zwanger was en ikkeek toen steeds enorm uit naar de weekenden en de vakanties (jij hebt bijna herfstvakantie denk ik he?). toen had ik ook bloedarmoede hoor, dus het is niet zo raar dat ik dat nu ookheb. Alleen als ik vorig jaar moe was liet ik de boel de boel en nu, met Max erbij gaat dat gewoonweg niet.
Nou ja, vanavond eten we maar frietjes en doet mijn man max in bad, kan ik lekker vroeg naar bed. Morgen is er weer een dag.
Geniet van de kindjes op school (hihi, zo een krijg je zelf ook!!)
Patries

quote: patriesja reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('09-10-2006 16:49:58'));

---

Hoi Danique,
Bedankt voor je verhaal. Ik voelde me er schuldig over dat ik zo " geklaagd" had, ik moet toch blij zijn nu. En dat ben ik ook wel, maar toch….Ik merk aan jouw verhaal wel dat ik niet de enige ben die redelijk vermoeid is.
Jij schrijft dat je hooguit 2 of 3 keer per week iets afspreekt. Ik doe hooguit 1 ding per dag. Als ik naar babyzwemmen ben geweest, doe ik de rest van de dag niets meer en als ik 's avonds een afspraak heb, doe ik overdag niets. Ik vind dat wel jammer hoor, maar ik ben gelukkig wel een redelijke huismus!
Ik werk momenteel ook niet, omdat ik ouderschapsverlof heb opgenomen. Daar ben ik blij om, want ik geloof niet dat ik het zou kunnen. En dat terwijl ik vorig jaar fulltime werkte tot 4 weken voor de bevalling.
Ik ga 'savonds wel redelijk op tijd naar bed, maar hier rinkelt 's ochtends de wekker ook al om 10 voor 6.
Nogmaals, ik ben blij dat je je verhaal hebt willen delen met me, ik voel me nu wat minder schuldig over mijn gevoelens.
Thnx,
Patricia 32+1

Hoi Patricia,


Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, want ik vind absoluut niet dat je klaagt. De ene zwangerschap is nu eenmaal zwaarder dan de andere zwangerschap. De één kan vanaf het begin van de zwangerschap haast niet meer door vermoeidheid, de ander moet eerder stoppen met werken en weer een ander heeft er al een kleintje bij, waardoor ze eerder vermoeid is en weer een ander heeft energie voor 10. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn.

Mijn vorige zwangerschap verliep goed en ik had veel meer energie dan nu, terwijl ik er fulltime bij werkte. Maar dat kwam omdat mijn lichaam die zwangerschap schijnbaar goed aan kon. Deze zwangerschap verloopt weer heel anders. Mijn lichaam schijnt nog niet geheel hersteld te zijn geweest van de vorige zwangerschap en dan met een kleintje erbij ervaar ik het al veel zwaarder. Ik was vanmorgen naar de verloskundige geweest en ging daarna administratie doen. En nu kun je me echt opvegen. Het is teveel geweest. Terwijl ik voor mijn gevoel niets heb gedaan. Maar als je zwanger bent moet je al een stapje terug doen en sommige meerdere stapjes.

Dus voel je absoluut niet schuldig. Probeer te accepteren dat je toe weinig in staat bent en probeer te genieten van de laatste weken. Daarna ben je je buik weer kwijt en kun je je conditie langzamerhand weer een beetje opbouwen. Al zal het met twee kids ook best zwaar zijn. Maar het scheelt dan dat je niet meer zwanger bent.

Nogmaals veel sterkte met de laatste lootjes!

quote: j_u_f reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('09-10-2006 17:48:21'));

---

Hoi hoi,

Nou ik kan me voorstellen dat jullie er af en toe doorheen zitten. Ik ben zwanger van de eerste en vind het al zwaar naast een full-time baan. Het lijkt me nog veel zwaarder met een kleine erbij. En dat je even je verhaal kwijt moet betekent niet dat je klaagt hoor. Daar is dit forum  toch ook  voor? We zitten er allemaal wel een keertje doorheen. Dan is het lekker als je dat van je af kan schrijven. Niks om je schuldig over te voelen. Dat taboe hangt wel een beetje om het zwanger zijn heen, vind ik. Alsof het nooit zwaar is.  

Het is nog 8 weekjes he? Even volhouden nog. Zeg kunnen  jullie mannen niet wat meer doen, of hebben die het heel druk? Bijvoorbeeld   wat huishoudelijke taken  van je overnemen? Of doen ze dat al?  Ik wil jullie in ieder  geval veel sterkte wensen met de laatste loodjes. En probeer toch je rust te pakken, dat is belangrijk. Ik weet wel dat ik makkelijk praten heb. Ik heb geen kleintje rondlopen, maar toch.

Groetjes Juffie  

Hoi Juffie,

Bedankt voor je lieve reactie! En ik kan het ook goed begrijpen dat jij je vermoeid voelt. Ieder lichaam is anders en reageert weer anders op een zwangerschap en jij werkt er nog fulltime bij en dat is ook behoorlijk zwaar.

Mijn man probeert al veel over te nemen, maar hij heeft het erg druk met zijn bedrijf en moet ook veel 's avonds op pad om werk op te nemen en offertes uit te werken. In het weekend probeert hij ook veel van mij over te nemen betreffende mijn dochtertje. Maar het grootste gedeelte komt toch op mij neer. We zitten er aan te denken om (voorlopig) een schoonmaakster aan te nemen. Zodat de grote dingen, zoals de badkamer, keuken etc. door haar schoongemaakt kunnen worden, zodat ik het alleen maar bij hoef te houden. Dat zal al een hoop schelen. Ik hoop dat we er eentje kunnen vinden.

Hoi hoi,

Ja een eigen bedrijf is zwaar he? Dat is trouwens een goeie zeg van die schoonmaakster. Misschien ook iets voor jou Patriesja. Hoe kom je aan zo iemand he? misschien via briefjes bij je supermarkt of via via. Ik hoop dat je een goeie vindt.

Groetjes Juffie

[Auteur]

Berichten