Hallo allemaal

Een half jaar tot jaar geleden heb ik afscheid genomen van jullie, het lukte ons maar niet om zwanger te worden en doordat ik er zo mee bezig was, ook om steeds hier weer berichten te lezen en te antwoorden werd het een soort opsessie voor mij.
In maart was het dus zo ver, ik was zwanger.
De zwangerschaps test die ik had gedaan was heel onduidelijk het streepje liet zich niet echt goed zien. Omdat ik wat krampjes had waren we naar het ziekenhuis gegaan, omdat ik bang was voor weer een blaasontsteking die ik pas had gehad. Dat was dus niet het geval, in het ziekenhuis hadden ze 2 zwangerschaps testen gedaan en ja hoor ik was zwanger. Toen ik thuis kwam had ik gelijk moeders voor moeders gebeld.
Die kwam een dag later bij mij op bezoek ook voor haar moets ik weer een zwangerschaps test doen en ook bij haar kwam het 2de streepje maar noulijks door.
Niet lang daarna begon ik af en toe lichtelijk bloed te verliezen, een paar dagen daarna ben ik naar het ziekenhuis gegaan, volgens de kalender was ik 10 weken zwanger. De echo liet zien dat het vruchtje maar 6 mm was en dus moest ik 6 weken zwanger zijn, dit alles klopte dus niet meer, de gynecoloog vertelde mij dat ze het ergste vreesde namelijk een miskraam.
Ik moest het weekend af wachten en maandag terug komen.
Zaterdag kreeg ik eens het gevoel dat ik weeen had, kramp in me buik, kramp in me rug.
En ja hoor daar verloor ik alles het begin van de plecenta met het vruchtje.
Huilen huilen huilen huilen ik kon niets anders doen.
Maandag toch naar het ziekenhuis.
Bleek dat me miskraam incomplete was, dus ik moest gecurriteerd worden.
Ik heb het hier een tijdje moeilijk mee gehad.
In September zijn wij heerlijk met zijn 3e (me vriend, ons zoontje Eluciano 3 jaar en ik) op vakantie gegaan naar curacao.
Toen we terug kwamen merkte ik dat ik overtijd was met mijn menstruatie.
Op maandag 9 oktober deed ik een zwangerschaps test bij mijn oma thuis, deze keer plaste ik over het staafje heen, en ja hoor alle 2 de streepjes waren direct zichtbaar!
Ik ben zooo blij dat ik zwanger ben maar tegelijker tijd ook bang om blij te zijn, om wat hiervoor is gebeurt.
Bij mijn vorige zwangerschap waarvan ik een miskraam heb gekregen had ik ook geen last van zwangerschaps kwalen, niet misselijk, geen gevoelige borsten en niet vaak plassen.
Nu plas ik wel veel, soms doen mijn tepels een beetje pijn en ik heb in de ochtend dat mijn maag draait dat ik ervan ga kokhalsen en ja hoor vanmorgen ging het kokhalzen over in braken op de wc. Ik ben ook ontzettend moe ik kan veel slapen!
Het is toch niet raar dat ik nog steeds bang ben?
Zijn er vrouwen die ongeveer het zelfde hebben meegemaakt.
Of is er iemand die me een beetje gerust kan stellen dat het nu wel goed zit.
Ik wil zoooo graag blij zijn, maar het houd me een beetje tegen.

Groetjes Peggy
uitgerekend 9-juni-2007
moeder van 1 zoontje 3 jaar.

Hoi Peggy,

  

Nou als eerste van harte proficiat hoor!!!

Hoop dat je toch een beetje kunt genieten samen van de zwangerschap!!!

Tuurlijk maakt dit het moeilijk doordat je een miskraam heb meegemaakt, das niet niks!!!

De eerste maand tot de 3maanden is het heel spannend!!!

  

Nou een klein verhaaltje over mezelf!!! Heb afgelopen mei ook een miskraam gehad met 11wk het vruchtje was maar tot de 6wk gegroeit en het kwam ook niet vanzelf af dus ook gecurriteerd!!! Heel verdrietig allemaal, was mijn eerste zwangerschap!!! Nu ben ik inmiddels al weer 16wk en 5dgn gezond zwanger!!!

Ben ook heel onzeker geweest zeker de eerste maanden, heb veel echos gehad en dan waren we weer erg opgelucht als het goed was!!! Dus zo zie je maar dat het niet hoeft te betekenen dat het nu weer verkeerd gaat!! Heb nu ook meer klachten dan de eerste zwangerschap!!!

  

Hoop dat dit verhaal je een beetje zekerder heeft gemaakt en bedenk dat je er ook niks tegen kunt doen als het toch misgaat!!! Geniet er maar lekker van met je gezinnetje en een hele goede zwangerschap verders!!! En een wolk van een baby dat wens ik jullie toe!!!

  

Liefs Sandy

Haaai Sandy

Dank je voor je lieve reactie!
We hebben zowat hetzelfde meegemaakt!
Bij was het ook zo dat het vruchtje maar was gegroeit tot 6 weken.
Gelukkig weet ik nu dat het daarna wel gelijk goed kan gaan:D

Bedankt.

Groetjes Peggy
En voor jou ook een hele fijne mooie zwangerschap en een prachtige gezonde baby.

hoi hoi,

ik voel wat je door maakt ,heb zelf drie keer een miskraam meegemaakt,en het is iets afschuwelijks!

nu ben ik dus 23 weken zwanger ,maar de eerste 12 weken waren niet zo leuk,voortdurend maar die angst of het mis zal gaan, en nog heb ik dat nog wel eens.

probeer ook een beetje vertrouwen in je eigen lijf te houden en geloof niet dat het deze keer ook mis zal gaan,waarom zou het mis gaan? ,dat zijn vragen die je niet moet stellen aan jezelf.
geloof in je lijf en in het leven endan weet ik zeker dat het goed komt,
heel veel sterkte en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap!!

groetjes jeannette

Heeej Jeanette

Dank je voor je lieve reactie,
Je heb helemaal gelijk, ik moet me lijf vertrouwen.
Het komt allemaal wel goed !

Dank je

Groetjes Peggy

[Auteur]

Berichten