Hoi buurmeisje,
Wat vervelend voor je dat mensen en met name je familie zo reageert! De vader van mijn babietje is ook nog steeds alles behalve blij ( nu 5 mnd) maar dat vind ik minder erg dan als mijn familie ook zo zou reageren.
natuurlijk begon mijn moeder ook in het begin meteen van "maar hoe moet dat nu als alleenstaande moeder bladiebla", maar mijn zusjes en mijn vrienden hebben me meteen heel erg gesteund en mn moeder is nu ook wel helemaal bijgetrokken hoor.
mijn advies is: probeer er met ze over te praten, zo van: natuurlijk was dit ongeplanned, maar nu ik eenmaal zwanger ben ga ik er voor en ik verwacht dat jullie me steunen. Dit kun je ook in een brief doen, ik weet natuurlijk niet hou jouw verhouding met je familie is.
als ze hier niet positief op reageren dan moet je ze misschien maar een beetje laten, ( ga ipv die bruiloft maar iets leuks met een vriendin doen!) plaatst je zelf iig niet in de slachtofferrol naar hun toe! verminder het contact dan tijdelijk maar een beetje. Het is niet goed als je de hele tijd maar onderhevig bent aan hun beschuldigingen etc.
Al die stress is ook niet goed voor je babietje hoor!!!!! dus trek de stekker er maar uit, neem tijdelijk een extra prepaid mobiel ofzo ( nummer alleen aan voor jou positieve mensen geven!), ga bij iemand logeren voor een weekje zodat je even tot rust kunt komen en alles voor jezelf op een rijtje kunt zetten. zoek mensen op die je wel willen ondersteunen en blij voor je zijn. er is ook maatschappelijk werk etc.
En bovenal, ga lekker door genieten van dat kleine minimensje in jouw buik dat jou als mama gekozen heeft, daar ligt jouw toekomst tenslotte, met of zonder familie!
veel sterkte en liefs, MM