Sinds dat ik zwanger ben lijkt het wel of ik nu ook bij de club hoor en ineens hele andere verhalen hoor over de zwangerschap.

Als ik aan een vriendin of collega dingen vroeg i.v.m. en over  de zwangerschap dan kreeg ik wat ik dacht altijd eerlijke antwoorden. Ok het kan ook aan mij als persoon liggen dat men toch niet altijd eerlijk antwoord heeft gegeven en dat ik met zo'n antwoord genoegen nam. Maar ja ik was de niet-kenner in dit verhaal, dus neem je dingen wat makkelijker aan is mijn verdediging.

Maar sinds dat ik zwanger ben hoor ik toch hele andere verhalen van vriendinnen en collega's. Als ik bijv. heel schuchter en met wat schuldgevoel vertel dat ik het af en toe helemaal niet leuk vind de zwangerschap dan word er geageerd of het het normaalste van de wereld is, "want tja dat had ik ook zo vaak " hoor ik dan.

Of het feit dat ik wat directer ben geworden met de dingen die ik niet leuk vind ook direct te laten weten aan bijv. m'n partner (arme man) Soms denk ik dan terug en denk ik; oeps ik had het ook rustiger kunnen zeggen, waarom deed ik het zo?
Dan hoor ik weer 'oh maar dat is niks vergeleken bij mij hoor, ik heb m'n broer een keer flink uitgescholden omdat hij te laat kwam, terwijl ik dat nooit deed voor de zwangerschap, tilde ik niet zo aan tijd'

Het zijn maar een paar voorbeelden, maar hoe meer ik vertel hoe meer van de (ex-) medestanders hoor en herken.

En dan heb ik het nog niet eens over de bevallingsverhalen, die ik ook zomaar ineens van alle kanten hoor. Terwijl ik er voorheen ook altijd naar gevraagd heb.

Is het nou omdat ik nu ook zwanger ben en de 'geheimen' mag weten of is het omdat er toch een bepaald schaamtegevoel is over wat je wel en niet voelt tijdens een zwangerschap???

Wie oh wie herkent dit?

Wat een leuk item. Maar ik herken het inderdaad wel.
Maar eerlijk gezegd ook van de andere kant, hoor. Toen ik uitbundig alle ins en outs over mijn eerste zwangerschap vertelde aan collega''s of vrienden die zelf (nog) geen kinderen hadden, dan werd er ook vaak niet-begrijpend naar me gekeken of werd er nauwelijks ingegaan op mijn verhaal. Pas als ik dingen vertelde aan mensen die wel al eens zwanger waren geweest, kreeg ik het gevoel dat mijn verhaal aankwam en werd er ook op ingegaan.

Een vriendin van me die 2 jaar eerder dan ik een kleintje had gekregen vertelde me destijds ook al dat de wolk niet alleen maar roze is, maar ook zijn grijze kantjes had. Ik nam het voor waar aan, maar kon hjet toch niet helemaal begrijpen. Nú snap ik haar precies en voel ik precies aan wat ze deswtijds bedoelde.

Misschien niet helemaal eerlijk om niet-zwangeren en niet-ouders niet de hele waarheid te vertellen, maar een deel komt gewoon echt niet aan.

Ik hoop dat je verder wel geniet van de mooie momenten en kunt lachen om de minder leuke dingen.

groetjes
greet

Ja het klopt wel wat je schrijft. Vooral dat van die bevallingsverhalen. Ik vindt dat niet zo fijn want ik zie al op tegen de bevalling. ik krijg te pas en te onpas de verschrikkelijkste verhalen te horen WOOOHHH. En ik moet nog, lekker dan. Dat ze daar niet even bij stil staan.

Verder merk ik dat ik aan niet zwangeren bijna altijd zeg dat het goed gaat terwijl het echt niet altijd goed gaat. Ik heb in het begin weleens rare reacties van mensen gehad, zo van stel je niet aan of ben je er wel blij mee. Dus ik kijk voortaan wel uit wat ik zeg. Misschien dat ze daarom nnu meer open tegen je zijn. Ik denk het eigenlijk wel.

Ja inderdaad!
Ik hoor ineens van relatief vreemden (1x zelfs van een compleet vreemde verkoopster) alle details over inscheuren, hechtingen diverse soorten afscheiding etc. Voorheen werd ik hierover niet ingelicht en ineens krijg ik zonder vragen allerlei details…
Ach ik kan het wel hebben. Moet zeggen dat ik me steeds minder zorgen maak. Ik kan toch niet meer terug en het loopt zoals het loopt. Heb ik toch geen invloed op.

Groetjes!

Rosanne, 23 + 2

Ikke heb echt geen last van zwangerschapsverschijnselen hoor. Het duurde ff voordat ik de site weer had gevonden, was vergeten deze in m'n favorieten te zetten…..pfff af en toe vermoeiend hoor dat zwanger zijn.

Maar ik ben blij dat ik 'medestanders' heb.

Maar inderdaad ten eerste lijkt je buik een gemeengoed voor iedereen om het maar aan te raken, meestal niet errug maar bij sommige wel.
Daarnaast hoor je idd de afschuwelijkste verhalen over bevallen, tja ken er nog niet over meepraten en ik zie wel…..

Nou ik ben behoorlijk opgefockt de laatste week! Weet ook niet, maar dat hoor ik van me moeder en vriend! hihi moet er soms wel om lachen want vanmiddag ook, zegt me mannetje opeens: je ben lekker bitcherig zeg de laatste dagen hahaha, zo zou je normaal nooit reageren!!
Heb echt heel veel medelijden met hem, want ben in het dagelijkse leven ook al niet echt makkelijk dus laat staan nu

Ik hou toch van hem hoor

Groetjes,

Ik kan me toch buien hebben, pffff. Ik heb zo medelijden met m'n mannetje. Maar soms kan ik mezelf gewoon niet meer inhouden.
Huil ook giga veel. Ook 1000x gevoeliger voor opmerkingen enzo. Een opmerking van m'n mannetje dat het de laatste tijd alleen maar draait om mij en de baby kan me behoorlijk zeer doen en dwars zitten.
Het feit is dat hij gek op me is en de kleine meer dan tegemoet ziet, en toch begrijp ik het wel. Ook in zijn leven veranderd er ineens zoveel!
Ik verwacht ineens veel meer van hem, word steeds afhankelijker van hem en hij maar doorploeteren.
OOOOOOH maar ik vergeet mezelf niet hoor, want ook ik heb het zwaar.
Ik weet dat mannen het niet gauw doen, maar ooooh als er nou eens zo forum voor mannen zou zijn wat zullen hun er allemaal op zetten!?

Haha, ja, we zijn ineens ingewijd in het Genootschap der Zwangeren!! 😀

Ik ben, na een vreselijke eerste 16 weken, eindelijk een beetje aan het genieten. Ik ben nog wel moe, maar verder gaat 't super! Gek genoeg heb ik ook van die buien: ik moet heel veel huilen, terwijl ik eigenlijk heel gelukkig ben, vreemd hoor!

Nou, sterkte ermee allemaal! Soms denk ik wel: "houd dat nou maar even voor je" als weer een wildvreemde met al die bloederige details aankomt! Brrr…

~Hilde

[Auteur]

Berichten