Als er een kleintje komt, dan zul je altijd geld in moeten leveren. Als je besluit om net zo veel te blijven werken als daarvoor, dan zul je geld kwijt zijn aan opvang. En als je minder gaat werken, dan komt er minder geld binnen. In alle situaties zul je een stapje terug moeten doen, maar dat is voor iedereen anders.
De een zal minder kunnen sparen in de maand en de ander zal op zijn uitgaven moeten letten en/of moeten bezuinigen op dingen. Dat is afhankelijk hoe hoog het salaris is van je partner.

Ik heb zelf altijd gezegd dat ik wilde blijven werken. En niet omdat ik niet afhankelijk wilde zijn, maar gewoon omdat ik mijn werk zo leuk vind. Helaas kan ik door een chronische ziekte helemaal niet meer werken. Mijn partner heeft een goede baan, dus financiele zorgen hebben wij gelukkig niet gekend.
Je kan nooit alle situaties in het leven voorzien, dus dat vind ik geen motivatie om te blijven werken.

Zet alle situaties goed op een rijtje. Wees reeel in je uitgavenpatroon en probeer ook (als dat kan) om wat reserves achter de hand te houden. Dan kun je tot een beslissing komen waar jullie je in kunnen vinden.
Eventueel neem je eerst ouderschapsverlof op om er achter te komen of je inderdaad wilt stoppen met werken en hoe dat bevalt.
En als je besluit om te stoppen met werken en je partner heeft een inkomen, dan kom je inderdaad niet in de bijstand terecht. En heb je ook geen recht op een WW-uitkering.

Succes met de beslissing!

Groeten, mam van Laura

Hoi Arianne,

Na de geboorte van de oudste zijn mijn man en ik allebei minder gaan
werken, omdat ik onregelmatig werkte hadden we ongeveer 1,5-2 dagen
opvang nodig.
Na de tweede heb ik eerst (onbetaald) ouderschapsverlof opgenomen en
heb na twee maanden werken besloten helemaal te stoppen. Verschillende
omstandigheden speelden hierbij mee.
Natuurlijk moet je een stap terug maar dat is ons wel waard. Wij hebben
eerst goed zitten minnen en plussen. Wat zijn onze maandelijkse
uitgaven, waarop zouden we kunnen bezuinigen (tweede auto de deur uit
bijv.) De opvangkosten vielen natuurlijk ook weg. Wij kwamen tot de
conclusie dat het met een salaris geen vetpot is maar dat we wel rond
zouden kunnen komen zonder al te veel te hoeven in leveren.
Het argument 'wat al je man wegvalt' heb ik ook lang voor mezelf
gebruikt om niet te stoppen met werken. Ook vond ik het in het begin
lastig om 'afhankelijk' te zijn van zijn salaris (en bijv. overdag te
gaan sporten als hij werkt). Er zijn zoveel dingen in het leven die je
niet kunt voorzien en om maar te blijven werken voor het geval dat….
Ik ben heel blij dat ik er nu kan zijn voor mijn kinderen en als alles
naar school gaat zie ik wel weer verder. Ik heb wel het geluk dat ik
als verpleegkundige altijd wel ergens aan het werk kan.
Voor ons (mij) geen eenvoudige keuze en het heeft wel even geduurd
voordat ik mijn draai helemaal gevonden had thuis maar ik ben nu heel
blij met mijn positie van 'thuisblijfmoeder'.

Judith

quote: arie123 schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('20-10-2006 22:25:51'));

---

Hoi,

ff een vraagje: aanstaande moeders; hoe gaan jullie dat straks doen als jullie bevallen zijn met jullie werk? hoeveel dagen blijven jullie werken? Ik werk nu 5 dagen en wil straks maar 2 dagen werken of misschien nog minder. Zijn er ook aanstaande moeders die hun baan opgeven? En misschien een hele persoonlijke vraag…. (lijkt me moeilijk om rond te komen van 1 loon) dan is het toch super zuinig leven??

Wie heeft hier verstand van? Als ik mn baan op zou geven dan kom ik in de bijstand (en  hoeveel zou dat zijn)  en krijg ik 4x per jaar kinderbijslag (zoiets heb ik gehoord tenminste) wie kan mij helpen??

Alvast bedankt,

Groetjes Arianne

Allereerst heb ik een persoonlijke vraag aan jou, waarom zou je in de bijstand komen, word je een alleenstaande moeder? Als je wel een partner met inkomen hebt, kom je niet in de bijstand.

Ja als je stopt met werken dan moet je hoe dan ook een stap terug doen, maar dat is een keuze die je maakt en alleen jij kan bepalen of dat in jouw situatie mogelijk is.

Zelf zou ik er nooit voor kiezen om te stoppen met werken. Je weet namelijk nooit wat de toekomst brengt en het is altijd fijn om een basisinkomen te hebben. Hoeveel je dan wel blijft werken is ook een eigen keuze.

Via de site van de belastingdienst kun je via allerlei programma's je gegevens invullen, zodat je een indicatie kan krijgen van wat je aan zorgtoeslag, belastinggeld etc. kan krijgen. Verder krijg je voor je kindje eens per kwartaal ca. 175 euro (wordt volgend jaar iets meer).

Wat je ook doet het is jouw keuze, en vraag je bij je keuze af of het past in jouw situatie. En ook al willen we niet nadenken over sommige vervelende dingen die zouden kunnen gebeuren, toch is het goed daar ook even bijs til te staan. Wat zou bijv. het overlijden van je partner betekenen voor jouw financiële toekomst. Wil je dan bijstandsmoeder zijn, hoe makkelijk kan je weer aan de slag etc. etc.

Succes met het maken van je beslissing.

Miep

Hoi,

Ik vind (maar dat is mijn persoonlijke mening) dat de bijstand er is voor mensen die door omstandigheden (tijdelijk) niet aan een baan kunnen komen. Heel fijn dat dit soort voorzieningen er zijn, maar ik kan me er boos om maken dat dit veel 'misbruikt' wordt. Daar gaat al ons belastinggeld!
Als je in staat bent om te werken vind ik dat je ook in je eigen levensonderhoud moet voorzien. Je moet van de sociale dienst trouwens ook actief blijven zoeken naar een baan. Dus tenzij je hun wilt gaan bedonderen is de bijstand geen optie.

Gr. Aslan

Ik denk vooral dat je moet doen waar jij je goed bij voelt.

Ik heb altijd gezegd dat ik het wel zo zien als de kleine er eenmaal was, omdat ik van tevoren niet kon inschatten hoe ik het zou vinden om mijn kind weg te brengen.

Nu 3 jaar later heb ik nog geen spijt van mijn keuze om te blijven werken. Mijn kind vindt het kinderdagverblijf erg leuk en ik mijn werk.
Ik ben een leukere moeder nu ik werk.

En over de kosten? Tja van tweeverdieners fulltime naar 5 en 3,5 dag, was even gek.
Toen ik de kosten op een rij zette had ik zoiets van: dat gaan we niet redden, hoe kan dat nou?

Nu wonen wij in een ander (duurder) huis en redden we het nog. We zijn wel iets meer gaan verdienen, maar de kosten zijn ook gestegen en nu komt zelfs nummer twee. Mijn man gaat nu iets minder werken zodat hij ook een dag zorg op zich kan nemen.
Dat betekent nog iets minder inkomen en hogere kosten, maar ik maak mij daar geen zorgen over.

Ik vind het niet zo belangrijk om elk jaar op vakantie te kunnen, het geluk van dat kleine grut vind ik belangrijker.

Succes met je keuze!
gr Sandra

Tsja, het is een hele moeilijke keuze!!!

Ik werk nu fulltime en mijn vriend heeft een eigen bedrijfje.
We leveren ieder 1 dag in zodat het kindje 3 dagen naar de opvang gaat.
We blijven dus beide 4 dagen werken, dat is best veel maar ik vind het ook belangrijk dat ik duidelijk aanwezig blijf in het bedrijf waar ik werk! Daarnaast vind ik mijn werk ook erg leuk, ik moet er niet aan denken iedere dag thuis te zitten!

De opvang is trouwens wel erg leuk, het is een Kids & Animals opvang, op een boerderij waar ze ook met de dieren in aanraking komen, mogen helpen en kunnen spelen in de hooischuur!

Ik denk dat ik leuker en gelukkiger ben als ik werk, en ik denk dat het voor de ontwikkeling van een kind helemaal niet verkeerd is om naar een opvang te gaan!

Misschien moet je ook proberen wat verder vooruit te kijken, denk je dat het over een paar jaar weer makkelijk is een baan te krijgen?

Succes met deze moeilijke beslissing!!!

Wij gaan ook allebei minder werken.
M'n man werkt nu fulltime (40 uur) en ik bijna fulltime (90%, dus 36 uur, oftewel om en om weken van 4 en 5 dagen). M'n man gaat 1 dag per week minder werken (ouderschapsverlof) en ik wil na m'n verlof nog 3 dagen/week werken, dus ga 1,5 dag minder werken (ook deels met ouderschapsverlof).
Ons kindje gaat straks dus 2 dagen per week naar de opvang (waarschijnlijk gastouderopvang).
Hoe we het gaan doen als het ouderschapsverlof afgelopen is weten we nog niet. Eerst maar eens zien hoe het straks allemaal gaat lopen.
Financieel leveren we aardig wat in (m'n man moet bijvoorbeeld ook nog eens 20% van z'n lease auto zelf gaan betalen als hij 1 dag /week minder gaat werken), maar wij bevinden ons in de gelukkige situatie dat dat wel kan. Waarschijnlijk komt het neer op minder (of zelfs helemaal niet meer) sparen en minder vakanties. Maar dat heb ik er graag voor over. We hebben leuke jaren gehad met z'n tweetjes en nu begint er gewoon een nieuwe fase in ons leven met andere prioriteiten, maar daarom niet minder leuk.
Helemaal stoppen met werken zie ik persoonlijk niet zo zitten. Heb bij anderen ook gezien hoe moeilijk het is om na een aantal jaren weer te beginnen.

Groetjes, Karin (37w+6d)

[Auteur]

Berichten