Hoi hoi

Zo'n vier jaar geleden werd m'n been ineens erg koud, dik en blauw. In het ziekenhuis aangekomen bleek ik trombose te hebben. Ook wel diepe veneuze trombose genoemd.

Uit alle testen kwam dat ik gewoon 'pech' had en het in ieder geval niet erfelijk was. Het werd daarna een jaar echt herstellen van de trombose, de schok en alle dingen die volgende.

Mede daardoor moet ik nu mezelf elke dag ten tijde van de zwangerschap en 6 weken na de bevalling injecteren.

Daarbij ben ik zelf geboren met klompvoeten en hebben m'n partner en ik er goed over gehad ondanks de techniek van tegenwoordig en kundigheid of we zouden beginnen proberen kinderen te mogen ontvangen.
De trombose zelf was voor ons geen reden tot twijfel.

Ik zelf ben niet bang voor naalden, maar het zelf injecteren en die naald daadwerkelijk zien kost me toch moeite. het is puur ter bescherming van mezelf en de kleine want ik loop zonder de medicatie gevaar op weer trombose. Wat ik zeker nu niet wil en kan gebruiken.

Moet jij door iets ook verplichte medicatie gebruiken en hoe vergaat het jou?

En is het voor jou-jullie een struikelblok geweest om aan kids te beginnen?

Hoi,

Waarom was hadden jullie een struikelblok om kinderen te ontvangen? Vanwege je klompvoeten? Dit is tegenwoordig heel erg goed te behandelen, als je er op tijd bij bent natuurlijk.
Bij ons is namelijk geconstateerd met de 20 wk echo dat onze meid in ieder geval 1 klomvoetje heeft, een grote schok vooral omdat wij in onze omgeving hier totaal geen ervaring mee hebben. Hoe meer informatie we hebben, hoe meer we gerustgesteld zijn en dat vooral de eerste periode zwaar zal zijn.
Hebben jullie al een 20 wk echo gehad?

Gr. Mickey (29 wk)

Ik heb voor mijn twintigste twee keer trombose gahd in mijn schouder. Ook ik heb de nodige erfelijkheidsonderzoeken gehad, en ook in mijn geval is het niet erfelijk.

Ik mocht darana de pil niet meer slikken, omdat dat er mee te maken kan hebben, een voorzorg zeg maar.

Ik hoef nu tijdens de zwnagerschap niet te spuiten, maar moet wel na alle bevallingen (heb er al wat achter de rug) 6 weken spuiten. Ook niets schokkends hoor. Ok ik ben een schijterd en laat het lekker aan mijn man over. Maar het valt allemaal reuze mee, en het is gewoon een voorzorg.

Wat ik me afvraag is waarom jij al tijdens de zwangerschap moet spuiten als er niets erfelijks gevonden is. Of is er wel eens tollingsafwijking gevonden.

Miep

quote: mick02 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-10-2006 13:03:17'));

---

Hoi,

Waarom was hadden jullie een struikelblok om kinderen te ontvangen? Vanwege je klompvoeten? Dit is tegenwoordig heel erg goed te behandelen, als je er op tijd bij bent natuurlijk.
Bij ons is namelijk geconstateerd met de 20 wk echo dat onze meid in ieder geval 1 klomvoetje heeft, een grote schok vooral omdat wij in onze omgeving hier totaal geen ervaring mee hebben. Hoe meer informatie we hebben, hoe meer we gerustgesteld zijn en dat vooral de eerste periode zwaar zal zijn.
Hebben jullie al een 20 wk echo gehad?

Gr. Mickey (29 wk)

Omdat ik zelf geboren ben met klompvoetjes weet ik de ins and outs, daarnaast alle positieve en negatieve beperkingen die ik tot op heden ondervind. Uiteraard is het voor ieder persoon anders en hebben de artsen en m'n moeder mij altijd gestimuleerd alles te doen en er zelf achter te komen waar m'n grenzen liggen.

Ik kan bijvoorbeeld niet schaatsen omdat ik het evenwicht niet kan houden door beide voetjes, positief was dat als de school wegging met schaatsen ik lekker de hele dag kon doen wat ik wilde. Heerlijk vond ik dat.
Maar vooral met uitgaan heb ik het zwaar, ik heb gauw dat m'n voeten moe en pijnlijk worden en dat terwijl m'n geest wel wil. Hetzelfde geldt voor pretparken, het geslof en het wachten is zo funest voor me, dat is af en toe moeilijk. Naast het feit dat je niet altijd aan iedereen uit wil leggen waarom je niet meer kan en naar huis moet. Je wilt gewoon behandeld worden.

Daarnaast de  pijn, m'n grenzen ontdekken, het gepest uit onwetendheid, mijn moeders zorg en verdriet. Ook al was ik gewoon een kind, het doet je als moeder veel hoor als je met je kindje op de foto wil bij V&D en je dochtertje zit van teen tot lies in het gips zit (ik werd op de leeftijd van drie pas geopereerd aan  m'n achillespezen)  en veel mensen gingen weg toen ze mij zagen of smoesde over m'n gipspootjes (want tja m'n moeder had haar kind waarschijnlijk wel mishandeld), naast het feit mij dagelijks orthopedische schoentjes aan moest doen. Of door familieleden te horen kreeg dat het door haar houding tijdens de zwangerschap kwam of door de te kleine baarmoeder.
Ik spreek dan over 33 jaar terug waar het nog niet zo erg bekend was zoals nu.

Voor mij was dat zeer zeker een vraag wil ik mijn/ons a.s. kind hier evt. mee opzadelen,  Voor m'n  partner is het niet geheel bekend terrein en heeft niet meegemaakt wat ik in m'n jeugd heb meegemaakt, zoals de halfjaarlijkse tot jaarlijkse controle (ik-we hebben meegedaan met onderzoeken voor de wetenschap).

We hebben er goed over gehad, heb hem zoveel mogelijk verteld  voordat we voor het echie gingen.

Ik weet waar m'n grenzen liggen, ik heb een normaal leven zonder aangepaste schoenen e.d. alleen zoals hierboven beschreven dingen is het vaak ff moeilijk.

MAAR onze bobbel heeft geen klompvoetjes zo is gebleken uit de echo's.

Gr. Funkymum

nou gelukkig maar voor jou….

Ach nee hoor als onze bobbel met klompvoetjes geboren zou worden had ik het helemaal niet errug gevonden, we hadden er rekening mee gehouden.

Maar je weet dat er een site en stichting is he voor klompvoetjes!! Mocht je nog meer willen weten.

Succes

[Auteur]

Berichten