Hallo,

ik ben bang voor de bevalling!!!! droom vaak over de bevalling maar in mijn droom gaat het eigenlijk altijd wel goed( maar ja wat zegt een droom).Ik ben echt bang dat ik ga flauwvallen  ofzo.het rare is dat het helemaal niet bij me past want ik ben vrij nuchter, zo van het moet er toch uit, maar nu!!! ik zou niet weten hoe en dat het allemaal vanzelf gaat snap ik ook wel.Waar ik precies bang voor ben weet ik ook niet.Ik kan mijn gevoel moeilijk uitleggen echt een bang gevoel, zie er echt tegen op.Heeft iemand dit ook een beetje want als ik het tegen mensen zeg die al een kindje hebben zeggen allemaal het zelfde "het komt er toch wel uit en als het er uit is ben je de pijn zo vergeten" het zal allemaal best maar toch

groetjes patricia

Hoi!

Ik denk dat je bang bent omdat het onbekend is. Je hebt er geen grip op, het kan een lange, korte, moeilijke, makkelijke bevalling worden en het feit dat je dit vantevoren niet  weet maakt je denk ik onzeker en bang. Het helpt natuurlijk ook niet veel als mensen zeggen 'het moet er toch uit' ook al is dat zo. Ik weet dus ook niet zo goed wat ik moet zeggen om je enigszins gerust te stellen.
Ik zag zelf helemaal niet op tegen de bevalling, ik was juist erg nieuwsgierig en wilde het graag meemaken (ben ook erg nuchter) en had een korte maar krachtige bevalling van in totaal 2 uur en drie kwartier. Mijn schoonvader, oud huisarts,  voorspelde dat mijn bevalling soepel zou verlopen. Hij had er in zijn leven al heel wat gedaan en kon vaak aan de persoon merken hoe het zou gaan (ik hoop niet dat ik hiermee nu iemand voor het hoofd stoot… ). Hij heeft (gelukkig) gelijk gehad.  

Zal ik anders gewoon een nieuw bakerpraatje voor je gaan verzinnen? Ik voorspel dat jij, als echte nuchtere Hollandse,  een superbevalling krijgt!    

Liefs, Mimi
33 weken

hoi hoi

Jeetje spannend he ik had op een gegeven moment ook even de kriebels maar het was heel raar de laatse paar weken was ik er niet zo meer mee bezig maar vooral aan het genietn van die laatste paar weken met een kleintje in je buik,ik heb het ook gewoon op me af laten komen,en de dag voor dat ik ging bevallen zei ik tegen me moeder nou of het begint vanacht spontaan of het duurt nog twee weken,en wat denk je snachts ga ik naar het toilet en ging weer slapen en voordat ik in bed stapte merkte ik dat mijn vliezen waren gebroken,en ik heel nuchter tegen mijn man ik denk niet dat je hoeft te werken morgen,hij gelijk in de stress haha heb het gewoon op me aflaten komen en die nacht ging heel snel voorbij en goeie bevalling gehad(wel een momentje gehad o ik kan dit niet,maar gewoon doorzetten het valt wel mee)en je word eigenlijk geleefd door die tijd het vloog voorbij en sochtends zat ik om half 11 alweer thuis een beschuitje te eten met man en moeder enzo raar dat je ineens die kleine vast heb.maar je krijgt goeie hulp van verloskundige en kraam hulp je bent niet alleen komt allemaal goed.wanneer ben je uitgrekend?zal voor je duimen succes groetejs wendy

ben 3 juli uitgerekend (21w6d). ik denk wel dat het ook wel het onbekende is. Wat ik me ook wel goed kan voorstellen is dat als je echt op je laaste lootjes loopt dat je blij bent dat je mag bevallen. Ook heb ik heel erg dat ik niet kan wachten om mijn(ons) kindje vast te houden en te knuffelen lijkt me zo heerlijk maar gelijk als ik daar aan denk komt   die gedachte van de bevalling weer omhoog en dan denk ik laat nog maar even.    

xxx patricia

Hoi.
Ik moet zeggen dat ik helemaal niet nerveus was om te gaan bevallen toen ik zwanger was van de eerste. Ik was juist erg nieuwsgierig naar wat er komen ging, en ja dat het pijn zal gaan doen dat weet je, maar ik denk dat het wel scheelt hoe je je erop in stelt, en of je je gemakkelijk kunt laten "meevoeren"..Want hoe meer je tegen de weeen "ingaat" hoe pijnlijker dat ze zijn..
Ik hoorde op zwangerschapscursus ook allerlei bloederige verhalen van inscheuren en inknippen en heb dat maar naast me neergelegd, omdat je toch nooit weet hoe het bij jou gaat lopen.. Ik heb altijd gehoord dat je moet kijken naar de bevalling van je eigen moeder, en van dat vooruitzicht werd ik niet echt blij want die heeft er 2 x 36 uur over gedaan, maar gelukkig ging dat voor mij niet op!
Ik was van begin tot eind in 4,5 uur klaar!! Wel kan ik vanaf toen delen in de verhalen over inscheuren maar daar heb ik niet eens wat van gemerkt op het moment zelf. Hechtingen zetten (in het ziekenhuis na een thuisbevalling) was minder, maar het was niet anders..
Probeer er zo blanco mogelijk in te stappen en geloof in jezelf!!!
Gr. Anne-Marie

Hee Patricia

Ik heb het ook hoor!! Ik ben niet zo zeer bang voor de pijn, maar meer voor het feit dat ik last krijg van mijn ademhaling e.d. Ik heb af en toe last van hartkloppingen en hyperventilatie als ik gespannen ben. Nou dat kan ik niet gebruiken bij de bevalling natuurlijk! Maar ik het wel zoiets van "het komt zoals het komt", we zien het wel. Misschien valt het allemaal wel heel erg mee achteraf en heb je je voor niks zo druk gemaakt. Succes in ieder geval! En maak je niet te druk, want dat is slecht voor de baby!

veel liefs Tina1979 (36 w 3 d)

Hoi, hoi,

Logisch dat je tegen de bevalling op ziet het is immers allemaal nieuw en je weet gewoon niet wat je te wachten staat! Probeer het over je heen te laten komen en laat je niet opjagen door andermans verhalen. Toen ik naar zwangerschapsgym ging en daar te zien kreeg wat je allemaal kon verwachten moest ik wel ff een paar keer slikken maar geloof me tegen die tijd ben je die dikke buik zo zat dat je het er wel uit wilt hebben! Ik heb zelf een hele zware bevalling gehad die eindigde in een keizersnede en op dat moment kon ik die verloskundige en de gynaecoloog wel wurgen omdat ik er echt helemaal klaar mee was en ik heb gejankt dat ik echt noooooiiiiiitttt meer een kind wilde! Dat is nu 4 maanden geleden en ik wil nu wel weer graag een kindje dus mijn ervaring is dat het nooit erg genoeg kan zijn die bevalling! Succes en probeer je niet te druk te maken en geniet nog lekker van het zwanger zijn.

Groetjes,

Puk

Ik ben 17 mei uitgerekend en zie totaal niet tegen de bevalling op. Het is mijn eerste en weet totaal niet wat me te wachten staat. Ik ga er maar vanuit dat al miljarden vrouwen mij voor zijn gegaan?

groetjes Mariska
28 weken en 5 dagen

ps Ik hoop dat ik niet alsnog tegen de bevalling op ga zien.

Hoi,
Bij de eerste had ik geen last van angst, maar bij de tweede toch wel een beetje. Misschien omdat ik nu wist wat er komen ging. Maar die angst verdween toen de bevalling begon. Ik raakte idd erg in mezelf gekeerd, dat ik daar helemaal geen tijd meer voor had. Ook toen het niet helemaal goed ging, kon ik toch de rust vinden om het tot een goed einde te brengen. Ik denk dat dat een soort van oer-instinct is.
Wat mij erg heeft geholpen is er veel over lezen. Ik had zo het idee dat ik er enigszins op voorbereid was. Maar dit is natuurlijk per persoon verschillend.
Ik wens je heel veel sterkte en zet hem op, ook jíj kan het.
Groetjes Sil

[Auteur]

Berichten