Hoi,
Bij de eerste keer had ik het ook niet in de gaten. Ik werd toch al bijna nooit ongesteld, dus waarom zou ik denken aan een zwangerschap. Ik dacht zelfs dat ik ongesteld was geworden in december, hoewel het wel korter duurde. Ik had zere borsten en ik had pukkeltjes. Mijn zusje was de eerste die vroeg of ik zwanger was door die pukkeltjes en ik zei nee, want ik ben net ongesteld geweest en heb er nog buikpijn van. Mijn man was de tweede die het vroeg, door die zere borsten…Met kerst zouden we met zijn achten op vakantie gaan, maar ik was er heilig van overtuigd dat we met zijn negenen gingen……
Al die dingen bijelkaar zorgden ervoor dat ik eindelijk een zwangerschapstest durfde te doen en die bleek positief! Tijdens de echo kwamen we erachter dat ik al 11 weken en 2 dagen zwanger was…..
Bij deze zwangerschap is het heel anders gegaan. Ik had enorm last van bloedverlies en bloedde al drie weken hevig. Omdat ik het niet vertrouwde wilde ik een afspraak bij de huisarts maken. Mijn man vroeg weer of ik zwanger was, hoe kan dat nu, want ik ben toch ongesteld? Toch een test gedaan, ik geloofde het helemaal niet, maar ik was echt zwanger! Voor de zekerheid nog een test en echt zwanger! Maar het bloeden bleef, dus was ik er niet gerust op. Na een week een echo gehad, waarop we eigenlijk niets zagen en na die echo had ik weer een week bloedverlies. Mijn hoop was vervlogen, vooral ook omdat het ziekenhuis niet echt positief deed. Twee weken later zagen we toch echt een klein mensje door het beeld zwemmen en dus ben ik echt zwanger! We waren giga opgelucht en zijn heel erg blij. Het spruitje is nu bijna 11 weken oud in mijn buik.
Op allebei de manieren zijn we er raar achter gekomen en behalve van de eerste dan had ik bij de tweede geen zwangerschapskwaaltjes, die kwamen pas later!
Groetjes Hanneke