Ik ben nu 6,5 week zwanger. Tot vorige dinsdag waren de krampen mild, alsof ik mijn maandstonden ging krijgen. Maar die dinsdagavond kreeg ik in de auto op weg naar huis voor het eerst een felle kramp die uitstraalde naar mijn rug. Sindsdien steekt de heftige kramp meermaals per dag de kop op. Helaas nu ook regelmatig in het midden van de nacht, rond 3-4 uur. Dan weet ik me even geen houding aan te nemen, zo fel kan de pijn zijn. Soms gaat het gepaard met het gevoel alsof ik naar het toilet moet, zoals sommigen hier al beschreven. Meestal episodes van zo’n 5 à 10 minuten. Kort en krachtig. Mijn lief voelt zich dan altijd erg hulpeloos, en wrijft dan wat over mijn rug. Geen bloedverlies tot nu toe. Puur instinctief probeer ik de pijn ook weg te puffen.
Ik maakte me op zich niet echt zorgen omdat ik al had gelezen dat het door het oprekken van mijn baarmoeder kon komen. Maar mijn lief was toch wel wat ongerust, waarna ik de vroedvrouw heb gebeld. Ook zij vertelde me dat zolang er geen bloedverlies was en de pijn niet constant was, het zeer waarschijnlijk ‘groeipijn’ was. Deze maandag had ik een afspraak met haar, en toen zei ze net hetzelfde.
Dus je, ik maak me geen zorgen, maar ik vind het echt GEEN leuk kwaaltje. Niemand in mijn omgeving die zwanger is/was heeft daar iets van gezegd, gezien ze er ook geen last van hadden. Maar jongens, ik ben de krampen nu al grondig beu. Ik geraak moeilijk in slaap na zo’n nachtelijke kramp, waardoor ik overdag ook veel vermoeider ben. En de pijn is toch echt wel pittig. Ik hoop dat er niet teveel misselijkheid gaat bijkomen en ik op dat vlak wat bespaard ga blijven.
Ik had nooit echt last van hevige menstruatiepijn dus dit is nieuw voor mij, maar ik heb me toch ook al afgevraagd hoe ik een bevalling ga overleven waar de pijn om de x aantal minuten komt en waarschijnlijk NOG heviger is, als ik dit al heftig vind. Het puffen nu is mogelijks al een goeie voorbereiding op het echte werk. :’)