Hoi dames,

3 weken geleden ben ik voor het eerst moeder geworden van onze heerlijke zoon.

nu heb ik het echt heel moeilijk de afgelopen tijd. De gebroken nachten breken me op en het feit dat ik geen tijd meer heb om bv mijn haar, makeup of lichaam te verzorgen en mijn huishouden te doen geeft me meer en meer een somber gevoel.

ook heb ik de fijne kneepjes van het moeder zijn nog niet gevonden en heb ik geen flauw idee hoe ik mijn dag moet indelen om er het maximale uit te kunnen halen..

onze zoon kan soms veel huilen en ook dat breekt ons. Zowel van verdriet als van onrust en vermoeidheid…

iedereen zegt steeds na 6 weken wordt het makkelijker, na 3 maanden wordt het makkelijker enz.

is dat echt zo? Kunnen jullie mij weer hoopvol maken?

ook zijn tips voor een dagindeling/ritme/routine met een pasgeboren baby ONTZETTEND WELKOM!

 

help me out! :(

Je vind vanzelf een weg! Binnenkort voel je je weer helemaal de oude! 

Heel goed begrijpelijk. Ik kan niet ontkennen dat ik me aan het begin ook zo voelde. De eerste 2 maanden eigenlijk waren het pittigst voor mij. Daarna werd mijn dochter rustiger en belandde ik zelf ook in rustiger vaarwater met mijn man.

Aan het begin is het erg zoeken maar geloof me , je gaat vanzelf het juiste ritme ontdekken bij je kleine. Ik zou vooral nu voeden op verzoek en met de tijd krijg je echt een goed en duidelijk schema. Probeer je kindje naar bed te brengen bij vermoeidheidssignalen..herken je die al een beetje? Wij bij mij ook goed hielp was rust en regelmaat toe te passen; eten , spelen, slapen en dat steeds opnieuw tot de laatste avondfles.

probeer ook hoe moeilijk er ook is tijd voor jezelf in te plannen; ga naar de kapper, spreek met een vriendin af voor lunch o.i.d..dat helpt echt ! Heb je een goede oppas waar je even op terug kan vallen af en toe? En probeer je rust te pakken als je kindje ook slaapt.  

geef je bv of fles?

 

Volg je baby. Gaat hij slapen, ga dan zelf ook even liggen. Het is heel normaal dat je de eerste tijd geen tijd hebt voor het huishouden. Vraag daar evt iemand voor, zoals je moeder bijv. Ik ging altijd stofzuigen als de kleine lag te slapen , maar schaam je niet om om hulp te vragen. Mensen helpen je vast graag. 

Als je jezelf wil opmaken, aankleden neem je baby dan gewoon mee. Leg hem in de buurt dat hij jou kan zien en doe je ding. 

Je leven is ineens heel anders en daar moeten jullie je weg in vinden. Dat komt vanzelf goed. 

 

Heel begrijpelijk! 
Onze kleine man is een redelijk tevreden ventje, maar zo af en toe heeft hij een dag dat ik hem niet weg kan leggen in zijn bed of box. Ik loop dan ruim de halve dag in mijn nachtkleding. 
Wij hebben toen een draagzak aangeschaft, echt een uitkomst!

De dagen hebben voor mij ook echt nog te weinig uren, ze dagen vliegen voorbij en dan heb ik soms heel weinig gedaan. 

Maar iedere week gaat het al beter

Ook ik voelde me zo bij de eerste. Soms was het 2 uur s middags en had ik nog niet eens tijd gehad om te ontbijten. Ook heb ik mijn zoontje bijna eens laten vallen omdat ik in slaap viel terwijl ik hem vast had. Heb ik eens heel hard tegen hem geroepen dat hij een stom kind was en ik wilde slapen (en meteen daarna de ogen uit mijn kop schaamde). Tegen het einde van mijn verlof dacht ik hoe ik het moest redden on 7 uur de deur uit te gaan. Maar het is goedgekomen. 

Ik denk dat heel veel nieuwe moeders zich zo voelen als hoe jij je voelt. Misschien dat dat helpt. 

Gekke is dat ik bij mijn tweede veel sneller het ritme had. En ik kon veel makkelijker mijn kindje even laten wachten omdat ik mijn haar moest doen of mijn tanden moest poetsen. 

Echt het komt goed. Stapje voor stapje.

Ik snap precies hoe je je voelt. Dat had ik 3 jaar geleden ook met mini 1, over 4/6 weken is het tijd voor mini 2 bij ons en al het vast precies even zo zijn. Ieder gezin heeft moeite om aan een nieuw ritme te wennen.

 

Probeer je vooral nu even niet druk te maken en denken dat je nu al dit zou moeten hebben gedaan of niet. Laat ukkie je even leiden, probeer een ritme te ontdekken samen van, wakker worden, luier, eten, even spelen en dan richting bedje weer. Misschien kan de Dunstan baby taal je nog wat uitleggen over de verschillende maniertjes van vragen om eten / luier / krampjes van je ukkie. 

 

En de tip van even voor je zelf iets doen is echt een topper. Hoe moeilijk het even zal zijn om de baby thuis of bij de oppas of bij je partner te laten, het is even fijn om eruit te zijn. Ik ben bijvoorbeeld naar de schoonheidsspecialiste gegaan om even zen te worden en niet proberen te denken aan dat schattige ukkie die je zo weer ziet 🙂

 

Je kan dit!

Je hoeft je baby toch niet altijd vast te houden? Hij slaapt nog veel, leg hem dan lekker even weg en dan heb je tijd voor je huishouden. Of koop idd een draagdoek, dan heb je toch je handen vrij!

Ik heb 2 kindjes, de oudste is 2 jaar en de jongste 9 weken. Bij mijn eerste kindje zat ik ook heel veel op de bank met mn baby op schoot. Ze sliep dan 2 uur lang op schoot en dan durfde ik haar niet weg te leggen.

Ik merk nu dat het met een tweede kindje gewoon niet meer kan, mijn oudste wil ook aandacht! Dus ligt de baby veel in de box of in de wipstoel. Ja, ze huilt best wel eens maar dat is soms niet anders. Er is niks mis met even huilen hoor 😉 

En ik sta zelf elke ochtend om 6.00 op, voordat de kinderen wakker worden. Dan kan ik in ieder geval mn haar/make up doen en vast een wasje in de machine gooien en de vaatwasser uitruimen. 

Het wordt echt makkelijker, ik vind het nu mn dochter 9 weken is al makkelijker dan toen ze 3 weken was. Maar een ritme kun je niet dwingen, dat hebben we hier ook nog niet echt. Wel merk ik dat ze maximaal 1.5 uur wakker is, en dan weer aan een slaapje toe is. En voeden niet eerder dan 2.5 uur na de laatste voeding. 

Probeer je kindje gewoon af en toe even weg te leggen en niet bij het eerste huiltje hem weer op te pakken. Soms troosten ze zichzelf, en een speentje is hier ook echt een uitkomst! 

Succes!

Hoi hoi,

net als de andere moeders die al een reactie hebben geplaatst… het wordt beter. Wanneer? Dat is per kindje denk ik verschillend. Bij 2 maanden kwam er bij ons meer rust/routine. Nu moet ik wel zeggen dat onze dochter vanaf 6 weken doorsliep. 

Nu is ze drie maanden oud en ik ben weer aan het werk. Het lijkt net of ik nooit anders heb gedaan: de baby ‘s ochtends wegbrengen naar de opvang, thuiskomen, koken, baby naar bed en dan in relaxmodus. Onze dochter slaapt nu van 8 tot 7 uur. Zodra dat zo is: rust is wedergekeerd. Natuurlijk heeft ze soms ook een dag dat ik haar achter het behang kan plakken… dat heeft iedere moeder denk ik wel. Maar dan lacht ze weer lief en ben je toch weer een trotse mama!

 

Hou vol! Het gaat goed komen.

[Auteur]

Berichten