Klinkt heel herkenbaar. Ik zat me ook zo’n zorgen te maken of het allemaal wel goed zou gaan. Ik heb nu een kerngezonde zoon van 9 maanden.
Dat je niet constant iets voelt, is heel normaal. Ik had zelfs bijna geen symptomen, behalve vermoeidheid, maar dat kwam pas later. Dat je emoties alle kanten op vliegen, is ook normaal. Je lichaam is nu volop hormonen aan het maken en dat doet ook veel met hoe jij je voelt. Ik ben de eerste 10 weken regelmatig heel verdrietig en neerslachtig geweest om niks eigenlijk.
Als je het echt niet trekt, bel de verloskundige alvast. Ze kunnen een vervroegde echo doen (met 6 weken, dacht ik). Ik heb er toen voor gekozen om dat niet te doen, want het geeft geen garantie.
De verloskundige zei destijds tegen mij dat wanneer je zwangerschap in de eerste 10 weken eindigt in een miskraam, het kindje sowieso geen kans had. Dat is niet leuk om te horen, maar gaf mij wel rust.