Hoi meiden!

Allereerst wil ik jullie bedanken voor al die geweldige reactie's op mijn probleem. Ik vond het echt fijn om te lezen hoe jullie hierover dachten. Vooral omdat je toch aan jezelf gaat twijfelen of je wel de juiste beslissing genomen hebt. Mijn moeder doet nog steeds afstandelijk tegen mij en ik hoor haar ook vrij weinig. Ze heeft nog in al die weken niet 1x uit haarzelf naar mij toe gebeld! Ik vind dit natuurlijk heel erg en kan er nog steeds verdrietig om worden,maar ik ben nu wel zover dat ik nu zoiets heb van…Je zoekt het maar even uit hoor ik laat mijn laatste weken niet verpesten door haar! Dus alle meiden nogmaals bedankt voor jullie steun hierin!
Veel liefs tamara

Hoi Tamara.

Ik weet het is je moeder, maar laat haar het maar even lekker uitzoeken. Ik wil ook alleen met mijn man de bevalling doen en veder niemand er om heen. Ik vind het is iets persoonlijk iets intiems van jou en je vriend (man)
Sterker nog de dag dat ik ga bevallen ook al is dat smorgens vroeg ik wil die dag bij komen en genieten samen metmijn man. Pas de volgende dag mogen ze allemaal komen kijken en dan ook pas mijn moeder en schoonouders. Ik wil de eerste 12 uur geen poppekast.

En je gaat zeker je laatste weken al nietleuk in. Maar ook daarin ben je niet de einige. Ik heb heel lang ruzie gehad met me zus die jarloers is dat ik zwnager ben en dat ik oma als eerste overgrootoma maak en mijn moeder oma dat had zei willen doen. En laatst was mijn schoonmoeder weer bezig zei is bang dat ze te kort komt en zei wil de liefste oma worden en mijn moeder afstoten ze is echt aan het strijden.

Ik heb zoiets het is ons kindje en ik zie wel hoe het gaat lopen, maar ik laat niet over me heen lopen en wijs ze de deur bij geziek.

Ook straks als ik weer aan het werk ben dan werk ik om het weekend dus ik heb maar 2 weekenden met mijn man en kindje, en dan wil ik niet altijd bezoek hebben en ook eens lekker met zen 3tjes zijn.

Ja meid kinder krijgen kan nog al wat te weeg brengen, en zeker de keuzes die je maakt kun je anderen mee voor het hoofd stoten. Maaronthou goed je bent niet de enige met geschit in de familie en het is jullie leven en jullie besluit en blijf daar bij.

Sterkte met alles en een fijne bevalling.

Groetjes van Lien

Hoe moeilijk ook, het is jouw bevalling en jij beslist hoe of wat en dat moet ze gewoon respecteren. Richt je maar lekker op jezelf nu, jij bent degene die nu de aandacht verdient, strakjes gaat dat allemaal naar je kindje. Ze draait wel weer bij, wellicht heeft ze moeite met het loslaten van je omdat je het nu allemaal zelfstandig wilt doen. Succes strakjes en laat je niet gek maken… Groetjes…

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet echt vind getuigen van liefde, zoals jouw moeder zich nu gedraagt. Hoe haalt ze het in haar hoofd om zich zo kinderachtig te gedragen. Laat haar inderdaad maar even in haar sop gaarkoken. Jij en je kindje zijn nu belangrijk!

Moeders zijn soms teveel bezig met wat ze zelf leuk/belangrijk vinden, maar ik zou gewoon haar zelf bellen en zeggen dat je het jammer vindt dat ze zo teleurgesteld is dat ze zelfs jou niet meer belt, maar dat er gewoon dingen zijn die je alleen met jouw man wilt doen. En dat je hoopt dat ze dat kan respecteren zonder dat zij nu zich 'gekwetst gaat gedragen". Ikzelf ben 36 weken zwanger en ik ben vorig jaar mijn moeder verloren, dus ik weet hoe hevig je je moeder kunt missen. Help je moeder om weer 'normaal'te kunnen worden. Veel succes en probeer zoveel mogelijk te genieten!

hoi meiden,

bedankt weer voor de reactie's. Ik heb gister mijn moeder voor het eerst weer "gesproken" via de computer. Ze was nog steeds verdrietig en afstandelijk. Volgens mij is ze er ook nog depressief bij want ze heeft geen zin om nog dingen te ondernemen.Ze zei dat het niet goed ging met haar. Ze vroeg nog hoe het met mij en de kleine was en toen ik zei van het moet wel goed gaan voor de kleine vond ze dat ik haar een schuldgevoel zat aan te praten over de baby. Ze zegt ook dat ik haar niet begrijp maarja zij mij ook niet! Jullie begrijpen al ik heb echt al van alles geprobeerd om het contact normaal te krijgen, maar tot nu toe heeft het geen succes. Mijn moeder is nou eenmaal een type dat gauw in tranen staat om iets. Maar voor mij is het toch wel moeilijk om er niet teveel aan te denken! Ik probeer echt te genieten maar het wordt er zo niet makkelijker op. Toch vind ik het fijn om te lezen dat jullie er ook zo over denken en dat sterkt me dan ook wel weer in mijn besluit. Dikke kus tamara

tamara, wat ik zo uit je woorden kan opmaken is eigenlijk dat je het liefst wil dat je moeder er voor de 100 procent op haar liefdevolle manier voor je is.meid, in haar hart is ze bij jou, maar kennelijk, zo te lezen, is ze erg veel met zichzelf bezig.ze is er niet lekker aan en dat heeft niets met jou of de kleine te maken, maar is haar stuk.probeer het even te accepteren zoals het is, bel haar elke week eventjes op als ze zelf niet belt,maar denk goed aan jezelf en je kindje.je hoeft niet alle begrip van de wereld te geven en mag zekers begrip en liefde ontvangen.echter, als je moeder het zichzelf nu niet kan geven, blijft het kennelijk voor haar moeilijk datgene jou te geven wat jij nodig hebt.zie dit in, blijf positief en probeer het beste eruit te halen.jouw kindje brengt jou liefde en dit is wederzijds.je zou graag willen dat je moeder er ook voor jou is….ze is er voor je…..in haar hart.besef dit, waardeer dit en denk aan jou gezinnetje en geniet van die vreugde.sommige dingen kun je nu eenmaal niet veranderen meid!jammer, maar waar!als je het leert te accepteren dat je moeder zo is zoals ze is,is het draaglijker.meid, het ga je goed,komt goed, sukses met alles!toi toi!lieve groetjes nicole

Jij bepaald wie je bij je bevalling hebt en niemand anders. Het is een heel bijzondere ervaring en dat moet je doen zoals jij het wilt, anders blijft er toch een grijs randje aan de mooie herinnering later. Bij mijn eerste bevalling was mijn moeder wel aanwezig en dat wilde ik ook graag, bij mijn tweede helaas niet omdat ze op dat moment liever op mijn eerste deed passen. Nu achteraf heeft ze een beetje spijt dat ze er toch niet bij is geweest.

Probeer je laatste weken niet te laten verpesten, want je moet echt van ieder moment genieten. Het is zo voorbij en geen enkele zwangerschap is hetzelfde. Vooral de eerste is heel bijzonder, omdat alles nog onbekend is.

Groet,
Angie

[Auteur]

Berichten