Ik verwacht in augustus mijn eerste kindje en ik heb heel veel last (bijna dagelijks) van paniekaanvallen en hyperventilatie. Nu ben ik ook bang dat de bevalling met al dat gepuf 1 grote paniekaanval wordt of dat ik er hyperventilatie van krijg. Heeft iemand hier toevallig ervaring mee of weet iemand of er wat aan te doen is om het te voorkomen? Ik doe aan yoga maar daar raak ik alleen van in paniek. En ik slik af en toe rustgevende pilletjes maar dat mag niet tijdens de bevalling want daar kan het kindje te slap van worden of ademhalingsproblemen van krijgen.
Kan iemand mij helpen?

Hai,
Eng, he! Ik heb vanaf ong m'n 14e ook met enige rgelmaat last van paniekaanvallen, die voornamelijk ook uitlopen in hyperventileren. Zelf ben ik in sept uitgerekend, maar zie daar gelukkig niet tegenop. Ik heb het vooral op momenten dat ik moet praten ( openbaar/ moeilijke telefoongesprekken) of als ik nerveus ben voor iets. Ik merk ook dat als ik bedenk dat ik 'daar mogelijk van in paniek raak', ik erop kan wachten dat het dan op dat moment ook gebeurt. Voor de zwangerschap heb ik een tijdje oxazepam gehad wat redelijk goed hielp, maar dat mag nu niet. Ik heb wel een moeten wennen aan moeilijke momenten 'zonder'. Kun je goed met je vk? Als je je echt veilig voelt bij haar en het haar vantevoren vertelt scheelt waarschijnlijk gevoelsmatig al de helft. Het is straks denk ik zo'n natuurlijke drang om daar ( met de weeen) in mee te gaan en je weinig van de 'buitenwereld' mee krijgt dat het misschien wel eens heel erg kan gaan meevallen.
Helaas is het mij nog altijd niet gelukt om met therapie/ training/ medicijnen enzo er echt af te komen, dat vind ik echt erg want het kan je zo beperken in je dagelijkse leven, maar ook op hele belangrijke momenten. Probeer goed vertrouwen te houden in je lijf, want je lijf kan het echt aan. Mocht je nog een goede tip vinden of krijgen van iemand om dat hyperen tegen te gaan, zou je het dan op de site willen schrijven? Ik denk dat er veel meer vrouwen zijn die hier last van hebben.
Heel veel sterkte en probeer vooral te genieten van alles! Niet druk maken, het komt straks allemaal helemaal goed!
Groetjes

Bedankt voor je reactie anoniem, ik zit er gewoon bij te huilen. Ik dacht dat ik de enige was…
In overleg met mijn huisarts slik ik af en te wel Oxazepam, want zonder ging het echt niet meer. Ik voel me daar heel schuldig over en ben bang dat ik de baby daarmee beschadig maar gelukkig voel ik hem/haar ook nog goed schoppen als ik dit ingenomen heb.
Seroxat hielp bij mij fantastisch, maar daar ben ik mee gestopt toen ik zwanger wilde worden. Want dat vond mijn huisarts dus niet goed. Misschien ook een tip voor jou voor na de zwangerschap? Ik heb ook hulp van een psycholoog, maar dat helpt ook niet geweldig.
Groetjes Rudi

Lieve Rudi,

Ik heb ook een paar jaar last gehad van paniekaanvallen die gepaard gingen met hyperventileren en flauwvallen.
Gelukkig gaat het nu al een jaar ongeveer veel beter met me en heb ik tijdens de zwangerschap maar 1 aanval gehad. Ik zit nu in mijn 41 week en ga dus snel bevallen. Eerst was ik ook best bang voor een paniekaanval tijdens de bevalling maar ik kan je misschien een beetje geruststellen; het klinkt heel raar maar je gaat je geestelijk ook veel sterker en zelfverzekerder voelen over het bevallen naarmate de datum dichterbij komt. Je kan dit! Zo'n soort gevoel!
Ik heb ook zwangerschapsyogha gedaan en ik heb aan de lerares uitgelegd wat mijn probleem was (zo'n beetje dan want het is best eng natuurlijk). Daar heeft ze rekening mee gehouden en ik heb me beter leren ontspannen, ik weet natuurlijk niet of het bij de bevalling gaat helpen maar dat laat ik je wel weten.
Wat anoniem zegt is natuurlijk ook waar, het is denk ik het beste als je het aan je vk uitlegt. Die kan je dan beter in de gaten houden en misschien voel je je daardoor al gesterkt!

Nou meissie, ik hoop dat je hier iets aan hebt! Je kunt het hoor! Als ik zelfs het gevoel heb dat ik het kan….

Groetjes,

Lein

Lieve Lein,
Wat een lieve reacties allemaal, nu zit ik alweer te huilen.
Ik heb 3 verloskundigen waar ik om beurten kom, een van hen weet het. Mijn lerares van de zwangerschapsyoga nog niet, ik ben pas 1x geweest en ik voelde me nog niet echt op mijn gemak.
Zou je na de bevalling alsjeblieft op dit forum willen zetten (onder bevallen of bij de augustus moeders, dan kan ik het zeker vinden) hoe de bevalling was?
Groetjes Rudi

Zie je, een paar uur later en er blijken meer mensen te zijn die er last van hebben. Ik heb zelf altijd geprobeerd het te verdoezelen voor mensen( wat eigenlijk helemaal niet kan, want het gebeurt gewoon).
Nu vertel ik het gewoon, dan weten mensen ook wat er gebeurt en schrikken zich niet kapot of reageren dan niet raar. Het geeft me ook wat rust in m'n hoofd en dus uiteindelijk ook in m'n ademhaling.Ik denk dat het gewoon bij mij hoort, dat dit mijn 'zwakke punt' is. Je yoga-instructrice kan je er waarschijnlijk goed bij helpen, zij zijn nl helemaal los op ademhalingsoefeningen. Je hebt best kans dat zij andere oefeningen heeft voor jou, waar je wel goed mee uit de voeten kunt. Of waar je rustig thuis mee kunt oefenen om te kijken wat de uitwerking is.
Ik vind de opmerking van Lein ook wel een prettig vooruitzicht, dat je je dan zekerder voelt, denk daar maar goed aan. Je hebt natuurlijk een tijdje om er naartoe te leven, je zult er dan ook wel klaar voor zijn.
Sterkte en succes!
Groetjes M.H.

Ik heb al een aantal jaren (4 jaar ) last van hyperventilatie en paniek aan vallen.
Ik slik geen medicijnen meer , al twee jaar niet meer .
ben in ademhalings therapie geweest voor de hyperventilatie in het ziekenhuis waar ik heel veel aan heb , als ik nu in een winkel of op een feest niet lekker word , vlucht gedrag krijg dan probeer ik op mijn ademhaling te letten , meestal als ik mijn mond dicht doe komt die ademhaling helemaal weer goed.
Maar nu de bevalling,bij mijn laatste bevalling ging ik dus hyperventileren , alles ging draaien , en ik riep nog jeee alles gaat draaien , mijn man ving het gelijk op en riep let op je ademhaling en begon mij te begelijden met in ademen en uit ademen.

Gelukkig ging het daarna wel weer goed.
nu moet ik over 8 weken weer bevallen en je raad het al ik krijg er nu al angsten voor dat ik weer ga hyperventileren of dat ik flauw val ofzo.
Op de tv zag ik bij bevallings verhalen dat ze meer pufte met kleine adem stootjes op de wee'n.
en vertelde ze daar dat je dan minder kans had op te gaan ventileren , nou die ga ik zeker uit proberen .

ik wens iedereen toch een fijne zwangerschap, geniet zolang je zwanger bent de rest is van latere zorg ,
Groetjes

Haaaai Rudi

Wauw ik zit met je mee te grienen! IK heb echt precies hetzelfde en ik ben best bang. ( ben ook augustus moeder ik zit ook daar in het forum )
Ik probeer erachter te komen waar ik bang voor ben, de pijn, doodgaan allemaal enge dingen. Het gekke is dat ik eerst ga verlammen mijn gezicht en handen gaan tintelen en verstijven en dan ben ik eiogenlijk al te laat. Ik kan het niet echt delen met mijn partner en ben dus bang dat hij me ook niet zo goed kan steunen tijdens de bevalling.Het gekke is dat ik het nog nooit bij hem gehad heb ( we zijn ook nog niet lang samen ) Ik zit nu aan zo ehhhh hoe heet dat nou zo'n Doena ofzoiets te denken. Een soort coach die ook bij je bevalling is. Zij kent je en kan je geruststellen, praat en puft je door je pijn en angsten heen. Ik heb me nog niet goed geinformeerd maar ik denk dat dit mijn oplossing wordt!

Als er meer tips te binnen schieten laat ik het je weten…( ik blijf de jouwe ook volgen hoor…! )

Liefs NOekie
(17,2 wk )

Hoi Rudi!

Okee, wat ik nu ga zeggen zal een beetje raar klinken, maar het helpt mij wel. Ook ik heb een dergelijk verleden en ik word een september-moeder. Mijn therapeute heeft mij ooit verteld dat dat puffen en raar ademhalen wat veel vrouwen tijdens de bevalling doen nauw verwant is aan hyperventileren. Dus eigenlijk hebben wij dan een raar soort voorsprong op andere vrouwen doordat we daar al bekend mee zijn, hoe eng ook. Bevallen is namelijk voor (bijna) iedereen eng. Ik weet niet wat hier waar van is en of ze het alleen maar vertelde om me gerust te stellen, maar het helpt toch. Wie weet heb jij er ook wat aan. Sterkte.

[Auteur]

Berichten