hoi

ik heb even een vraagje. Ik heb door allerlei problemen heel veel stress gehad en nu nog trouwens. Volgens de verloskundige heeft de baby daar geen last van. Maar zelf denk ik daar anders over. Ik kan het natuuurlijk niet helpen maar voel me wel schuldig. Ik weet niet eens of ik wel blij kan zijn als ze geboren wordt. Niet omdat ik het kindje niet wil maar omdat een feeststemming niet op zijn plek is. Is er iemand die daar bekend mee is want ik maak me wel zorgen of ik door de hormoon schommelingen na de bevalling niet in een depressie raak. ik ben best wel sterk geweest de afgelopen maanden maar hoe meer de bevalling nu in zicht komt (ik ben 39 wk) hoe onrustiger en labieler ik lijk te worden. is er iemand die dit herkent? en misschien zijn er andere mensen die tips hebben om eens goed te kunnen ontspannen.

liefs, Lente

mijn moeder is altijd depresief geweest met als gevolg dat ik geboren werg kon ze pas een half jaar later voor me zorgen. IK heb nu geen band met mijn moeder. Jij bent zwanger en hebt de verantwoordelijkheid voor jou kindje. Wees sterk voor haar, blijf positief denken, ga wandelen het strand bos maakt niet uit. sterkte

de laatste weken voor de bevalling heb ik ook veel stres gehad mijn bloeddruk was daardoor behoorlijk gestegen. 177/96.
neem voldoende rust en doe ontspanen dingen probeer het die paar weken nog even vol te houden, en huil gerust een paar keer lekker flink dat doet wonderen. als je kindje er een maal is is dat een hele opluchting, probeer er daarna lekker voor je kindje te zijn, ik was ook bang dat ik depressief zou worden, maar ga zodra je weer te been ben lekker wandelen enzo, maar probeer wel alles te verwerken en het niet weg te stoppen want dat geeft misschien later weer problemen.
heel veel sterkte
groet veroes en tygo

Beste Lente, Neem je klachten serieus, mocht een flinke wandeling niet helpen.
Praat met je huisarts. Voor meer informatie over depressies rond zwangerschap/bevalling kan je terecht bij stichting Selene, www. selene.nl
Zij kunnen je wellicht helpen.
Veel sterkte met de laatste loodjes en veel geluk met je kindje, Bloem

bedankt voor jullie reacties

liefs, Lente

Hoi Lente, ik heb ook veel stress gehad tijdens mijn zwangerschap (ontslag-faillisement-overlijden) en had een zware zwangerschap. De laatste loodjes waren heel zwaar en ook ik was bang voor een depressie. Gelukkig kun je jezelf geen depressie aanpraten, dit heeft alleen te maken met hormonen. Weest niet direct ongerust als je je niet verbonden voelt met je kindje, dit komt later wel. Gun jezelf tijd om aan de nieuwe situatie te wennen. Als je je kindje de eerste tijd goed verzorgt en af en toe lekker knuffeld is hij of zij al lang tevreden. De stress die je tijdens je zwangerschap hebt gehad heeft geen invloed op je kindje straks. Mijn dochter was vanaf dag 1 x zeer tevreden en heel makkelijk. Probeer rustig te blijven en heb vertrouwen in de toekomst. Na regen komt ook voor jou zonneschijn. Succes met alles en geniet van wat komen gaat.
Groetjes van Bertina

Hoi Lente,
Ik wil je even veel sterkte wensen. Ik herken het wel dat je labieler wordt naarmate de bevalling dichterbij komt. Niet fijn, maar probeer toch zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. Het beste….

Hoi Lente,

Het valt niet mee om zwanger te zijn en eromheen ook allerlei dingen te hebben, maar alles gaat gewoon door, er wordt niet naar gevraagd of je zwanger bent. Wij hebben ook een hoop meegemaakt de laatste maanden, soms had ik niet eens het idee dat ik zwanger was, geen tijd voor zei ik dan. Met als gevolg dat ik nu nog 4,5 week moet en eigenlijk zoiets heb van, wat gebeurt me, opeens is het dichtbij. Probeer sterk te zijn en denk ook aan de leuke dingen die er nog zijn en komen.

Heel veel sterkte en ik weet zeker jij krijgt een wolk van een baby.

Ik weet niet of je mijn reactie nog leest of dat je er nog iets aan hebt, maar de laatste 5 weken van mijn zwangerschap (ben 30-7 bevallen) waren enorm stressvol. Het ging niet goed met mijn moeder. Ze heeft 5 weken in het ziekenhuis gelegen ivm darmklachten die zo erg waren dat zelfs de zwaarste medicijnen niet werkten. Na 2 weken is met spoed een operatie gedaan en is haar darm weggehaald, ze heeft nu een stoma. Haar herstel gaat nog maanden duren. Natuurlijk werd ik door de familie zo veel mogelijk ontzien, dat nam ik ze niet altijd in dank af, het ging immers om mijn moeder die altijd voor mij klaar stond. En nu kon ik niets doen, ik voelde me enorm machteloos. Mijn moeder had stress om mijn situatie, want ik moest (eigenlijk 2 weken voor de uitgerekende datum, maar uiteindelijk 4 dagen ervoor) opgenomen worden ivm diabetes. Dus toen lagen we er samen in. Als ik achteraf terug kijk heb ik alles toch zoveel mogelijk over me heen proberen te laten komen. Ik heb wel veel gehuild, want je moet iets met de spanningen en de stress. Ik had zoiets van: dat gillen en schreeuwen doe ik wel tijdens de bevalling!! Nu is het bij mij uiteindelijk een keizersnede geworden, dus ben ik nog 6 weken gebonden, terwijl ik zo graag mijn moeder zou gaan bijstaan en helpen. Tja, een KUT-situatie, maar ons kindje is zo enorm mooi, ze heeft, zover we kunnen zien, dus helemaal niets geleden door mijn spanningen.
Groetjes
Audrey, moeder van Amy

[Auteur]

Berichten