Waarschijnlijk heel herkenbaar voor jullie. Ik wil ff mijn ei kwijt, heb net al lekker zitten janken aan de telefoon met manlief.
Vanmorgen kreeg ik te horen dat er weer een bekende in mijn omgeving zwanger is (de zoveelste al). Oh wat doet dat pijn. Wordt je weer geconfronteerd met het feit dat dit ook een wens van mij is die maar niet in vervulling lijkt te gaan.
Naar de buitenwereld toe hou ik me toch altijd weer groot, na de miskraam in september ook. Iedereen vond het zo erg, ik liep hen zowat te troosten. Maar ondertussen….
We zijn nu ruim 1,5 jaar bezig en het resultaat: 1 miskraam en verder nog niets…. En dan al die mensen om je heen die door een tik op de billen al zwanger raken. Echt, ik gun het iedereen en ben ook echt blij voor ze, maar ik gun het mezelf ook zo!
Lekker dat ik even van me af kan "praten". Helaas voor jullie zo herkenbaar.
Liefs Yvet