Die 2e wachtweek is erg zwaar. Ik weet nu wat iedereen hier bedoelt. A.s. donderdag mogen we testen. Hopelijk komt het zover en wordt ik niet ongi. Maar ik heb wel al een paar dagen last van vage buikpijn alsof de ongi eraan zit te komen.
Ik heb genoeg afleiding want we zijn nog steeds aan het klussen thuis en het moet voor dinsdag af, want dan wil ik de kerstboom opzetten, want met kerst krijgen we allemaal eters, maar het is zo zwaar. elke minuut denk ik eraan. Ik praat zelfs tegen friemel in mijn buik of hij/zij aub wil blijven zitten. Ik vertel al wat voor een mooie kamer hij/zij krijgt en hoeveel liefde wij voor hem/haar overhebben. Hopelijk werkt het allemaal.
Ik maak mezelf natuurlijk ook helemaal gek hiermee, maar kan er niets aan doen. Ik kan wel janken van mezelf. En dan denk ik kopop het komt wel goed, maar dan twijfel ik weer en denk ik weer negatief.
Sorry voor het lange verhaal maar ik moet het kwijt, want bijna niemand weet wanneer wij de TP hebben gedaan (beetje als verrassing). En hier is de enige plek waar het kan.
Liefs
Nicole