Hallo,

Ik lees al geruime tijd met iedereen mee maar heb nooit zelf wat geschreven omdat ik het gevoel had dat dit ook verkeerd kan overkomen. Ik heb deze site pas opgezocht toen in eenmaal zwanger was en daardoor ook nooit mijn verhaal verteld.

Mijn verhaal is dat ik na 1,5 jaar samen met mijn man geprobeerd heb zwanger te worden doorgestuurd werd door mijn huisarts voor testen.
Al gauw bleek dat het probleem de verminderde vruchtbaarheid van mijn man was.
De eerste gynacoloog die we tegenkwamen melde ons meteen dat zwanger worden op de natuurlijke manier geen optie zou zijn. Uitslag: van de 100% zaad, leefde er 20% waarvan de meeste niet genoeg bewogen. Hierdoor is de weg naar een eicel praktisch onmogelijk. Zij melde dan ook, houdt er maar rekening mee dat jullie geen kinderen krijgen.
De mogelijkheden waren doorverwijzingen naar meer gespecialiseerde ziekenhuizen.

Op eigen initiatief zijn we toen terecht gekomen in het UMC in Utrecht. Echt een heel fijn ziekenhuis. Met menselijke artsen en verpleegkundigen.

Hier eerst op de wachtlijst ongeveer 1 jaar. Toen 2 IUI pogingen (soort KI). Dit werd niets maar moet geprobeerd worden. IVF was door de zaadkwaliteit geen optie dus kwamen we direct in aanmerking voor ICSI.

Na een jaar op de wachtlijst voor ICSI, de behandelingen gestart met de medicatie Lucrin, Gonal F en Pregnyl.
Heel veel geluk, 9 eitjes, 2 bevruchte en 1 terugplaatsing volgde.

En na 4,5 jaar wachten eindelijk zwanger…!!
Maar uit de eerste echo na 8 weken bleek dat het embryo niet de juiste vorm had.
Na afwachten en meerdere echo's bleek dat het kindje een verhoogd open ruggetje had (schedeltje was niet gesloten). Hierop hebben mijn man en ik besloten deze zwangerschap af te breken na 13 weken omdat het kindje een levensverwachting zou hebben van hooguit een paar dagen en daarbij zwaar gehandicapt zou zijn.

Ook in deze situatie zijn wij zowel in het UMC als in het WKZ te Utrecht goed begeleid en ook  kregen we de garantie dat als we er opnieuw aan toe waren we direct weer konden starten zonder wachtlijstplaatsing.

Na 3 maanden (lijkt misschien erg snel) zijn mijn man en ik weer begonnen met de behandeling.
Na opnieuw dezelfde medicijnen, 1 goed eitje en gelukkig ook een bevruchting en terugplaatsing.
We hebben hierin steeds veel geluk en opnieuw ben ik zwanger geworden.

Op dit moment ben ik 41 weken zwanger (dus vroeggeboorte door IVF en ICSI zoals overal beschreven staat is niet altijd het geval) van een gezond meisje. Dit is natuurlijk in het WKZ (Wilhelmina Kinder Ziekenhuis) door de eerste zwangerschap erg goed in de gaten gehouden.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat ondanks de wanhoop die je kan voelen als het niet gelijk lukt om zwanger te worden je toch moet doorgaan als dit goed voelt. Maak gebruik van maatschappelijk werk als het ziekenhuis dit aanbiedt en dit wat voor je is. En ga ook gerust bij de artsen een potje janken want ook hiermee is mijn ervaring kunnen ze goed omgaan.

En wat ook belangrijk is, blijf dingen doen die je leuk vind, zoek afleiding en probeer niet te piekeren…!

Aan iedereen die dit stuk heeft uitgelezen, heel veel succes gewenst..!!

Groetjes Klepje….

Hallo,

Zo zie je maar dat de wonderen de wereld niet uit zijn.
Bedankt voor je oppep verhaal en geniet straks van je kleine meisje!

Liefs Sabine

Hallo,

Zo zie je maar dat de wonderen de wereld niet uit zijn.
Bedankt voor je oppep verhaal en geniet straks van je kleine meisje!

Liefs Sabine

Hoi Klepje,
Bedankt voor je verhaal hoor!!!! En geniet ze lekker van je kleine wondertje.
xxx

[Auteur]

Berichten