Hoi damens ben ik nog even.
Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit wel moest schrijven, maar omdat het me zo hoog zit en ik hoop dat jullie dit wel begrijpen heb ik besloten om het toch maar te vertellen. Toen mijn man en ik besloten dat we graag kinderen wilden, waren mijn hormonen zo aan het razen (ik heb eerst een half jaar moeten wachten tot dat mijn man het ook graag wilden en aan het idee gewent was) dat ik een enorme drang had om baby spulletjes te kopen.
Ik had het allemaal anders verwacht en dacht toen dat als ik niet binnen drie maanden zwanger was, dite ECHT niet goed was ( weet nu wel anders) kortom ik was er naief. Het begon met een vriendin die me als grap een speen kado gaf ( FOUT !!). En omdat ik dacht dat ik snel zwanger zou zijn heb ik veeeeeeel meer spullen gekocht.

kleren, zilver armbandje, maxi cosi gekregen van me zwager en ga zo maar door. Ik zag op het internet een geweldige baby kamer die zo uniek was dat je die nergens anders meer kon vinden. Na veel overleg hadden we besloten om die te kopen. Nu staat die allemaal bij mijn schoonouders op zolder omdat ik het niet aankon om het nog langer in me huis te hebben. Ik vind het nog steeds allemaal geweldig mooi, maar voel me vaak zo oliedom dat ik dat allemaal al gekocht heb.
Nu heb ik vaak het gevoells als ik eindelijk zwanger mag raken krijgt me kind het aller beste en ga ik pas dingen kopen als ik de drie maanden voor bij ben. Soms kan ik wel janken hoe stom ik ben geweest. Herkend iemand dit zo ja ik zou ook graag jullie verhaal willen horen en hoe je er nu mee om gaat. Het enigste wat ik denk is wat als het echt niet lukt moet ik dat allemaal weer verkopen.
liefs Mariska