Hoi meiden

Wij gaan stoppen of eigenlijk niet beginnen met ivf. Alles ging al fout met de ziektekostenverzekering, maar hier kon ik me nog wel overheen zetten, maar gisteren is me te veel geworden. Ik was gisteren op schema ongi geworden. Ik bel naar het ziekenhuis om te vragen of ik mag starten (heb van half 2 tot half 3 naar een bandje geluisterd dat je kon bellen van half 2 tot 4 uur). Na een uur krijg ik iemand te spreken en ze vertelde me dat ik rond half 5 gebeld zou worden. Ik dacht nog okay, ze zullen wel alles even moeten bekijken. Iets vor half 5 word ik gebeld en de dame verteld me leuk dat ik over 10 dagen een echo kon laten maken voor iui en toen dat er in het dossier stond dat ik eerst 3 maal iui moet gaan doen. Ik pardon, die heb ik al gedaan hoor. Mevrouw, u moet de uitleg nog krijgen hoor, we kunnen niet eidereen gelijk ivf laten doen. Ik weer, die heb ik vorig jaar april al gehad. Die dame weer …"oh". Maar mevrouw, u heeft we hebben nog geen bloeduitslagen van u en u man, die moeten nog eerst even gedaan worden. Ik vertelde haar dat alles naar hun is gefaxed in augustus vorig jaar. Die dame weer, u wordt zo teruggebeld door de gyn.
Inderdaad nog geen 15 minuten later, belt deze op. Die begint met dat er ergens iets fout gegaan is en dat we niet mogen beginnen met ivf. ik hoezo niet beginnen. Ja weet u mevrouw we hebben niet alle informatie gehad van u ziekenhuis en ja daarom kunt u niet beginnen, maar ik zal op de status zetten dat u dan volgende maand meer kans maakt. De tranen stonden in mijn ogen en ik kookte inwendig (nu trouwens weer) Ze begon nog met het verhaal weet u wel hoe druk we het hebben, vandaag hebben 10 mensen gebeld om te beginnen en we hebben keuzens moeten maken, er mogen er vandaag maar 5 beginnen. Nee, het maakt niet uit dat u als eerste bent die zich aanmeld, wij maken uit wie er begint, maar de volgende keer maakt u meer kans. Ik heb al een vrij lange eigen cyclus en vertel dat nog aan haar, ton zei ze, ach dan krijg je gewoon tabletjes van ons en dan gaat dat sneller.
Er brak toen iets in me……. ik hing op en heb nog even verbijsterd staan kijken. Mijn man zag me en merkte dat er iets nit is gegaan zoals wel was verwacht. Weten jullie dat ik dit al voorspelt had en tegen mijn man had gezegt, hij zei toen dat dat niet zou gebeuren. Hij werd er stil van. Ik heb mezelf onder handen genomen, want de belastingman was er. Toen deze weg was, zijn we uit wezen eten, ik moest even weg. Tijdens het eten heb ik gezegd dat ik er geen vertrouwen in heb dat het bij dat ziekenhuis nog gaat lukken (is niet onze eigen ziekenhuis) Het vertrouwen is weg. We zijn ook tot de conclusie gekomen dat we niet   meer geleefd willen worden. Het kost me elke keer zoveel enrgie en dat kan ik niet meer opbrengen. We hebben de knoop doorgehakt en we hebben besloten te stoppen met de hele mmm. Het is een zwaar jaar voor me geweest en eerlijk gezegd is het me niet waard. De kinderwens zal blijven, maar geleefd worden willen we allebei niet meer. We willen wel wat anders doen en dat is pleegouders worden, hiermee kan ik andere kinderen helpen die het moeilijk hebben. Dit is iets wat we al langer willen doen en nu gaan we hier voor.
Ik heb vandaag nog wel een afspraak gemaakt met mijn eigen gyn, daar kunnen we komende maandag terrecht voor een gesprek.
Het is een lang verhaal geworden.
Meiden bedankt voor de steun

Liefs

Lydia

Hoi Lydia,

Wat een moedige beslissing van jullie! Het is inderdaad ontzettend zwaar om voortdurend ziekenhuis in en uit te lopen, je wordt inderdaad helemaal geleefd. Ik heb ook een hele negatieve ervaring gehad in het allereerste ziekenhuis waar ik onder behandeling was. Iedere keer kregen we weer te horen dat alles goed was en we niet zo moesten zeuren. Het zou vanzelf wel een keer goed komen, niet dus! Uiteindelijk was ik het zo zat, ik heb meteen een second opinion aangevraagd bij een ander ziekenhuis. Daar lopen we nu sinds een half jaar en ondertussen hebben we al 3 IUI behandelingen gehad en moeten we morgen voor de allereerste IVF punctie. Het nadeel is gewoon dat je zelf vreselijk op je strepen moet staan. Misschien is het nog te overwegen om  een second opinion aan te vragen? Ik hoop dat het gesprek met je eigen arts nog wat positiefs op mag leveren, zodat je  de hele MMM  wel met een  enigszins goed gevoel kunt afsluiten.

Heel veel succes!
Groetjes, Ibbeltje  

Lydia, Ik ben dit aan het lezen en herken mezelf deels in je verhaal.Wij zijn nu 4 jaar bezig en 2x gestopt tussentijds door opmerkingen en het gevoel niet begrepen te worden door de verpleegkundigen die de echo's maakten. Ik kon het toch niet naast me neer leggen en ben toen bij mijn huisarts geweest die heeft een brief opgesteld dat zij niet wenst dat haar patienten zo behandeld worden. Dit heeft wel geholpen en nu verloopt het prima in het ziekenhuis. Ik vind het knap van jullie dat jullie voor jezelf kiezen. Ik wens jullie sterkte en veel geluk toe en vind het een mooie gedachte dat jullie een pleegkind nemen.

Veel Succes verder met wat er komen gaat.

Liefs Sabine

he meid,

bah wat een onbeschoft, asiociaal ziekenhuis zeg bah.
sorry hoor maar ik herken het ook
wij heben in het vorige ziekenhuis 2 jaar gedoktert zonder iets wijzer te worden zeg maar.
en heb idd geleert dat je echt moet opkomen voor jezelf en op je strepen moet gaan staan.
na 2 jaar waren wij het vertrouwen ook kwijt en heb ik overplaatsing aangevraagt naar een ander ziekenhuis (UMC RADBOUD)
mijn gyn. zei nog tegen ons: ja,dadelijk stuur ik je door en dan ben je binne 2-3 maanden zwanger .
ik dacht nog hallo om wie gaat het nu ???

eind augustus een gesprek gehad bij het nieuwe ziekenhuis en alles verteld van het oude ziekenhuis en met goede begeleiding zijn we idd na 2 maanden zwanger geraakt .

dus als je toch besluit om het door te zetten , misschien na een pauze en je twijfelt over een second opinion .
weet dat er toch ziekenhuizen zijn die WEL weten hoe ze met mensen om moeten gaan

ik wens jullie heel veel succes toe verder en heel veel geluk in  alle keuze's die jullie maken

liefs moekje

12w+5d   ( zwanger na 3 jaar)

Hoi Lydia,

Jeetje wat een verhaal zeg. En wat een pech. Gewoon kl*te als ze zich in het ziekenhuis niet inleven in jouw situatie, je voelt je dan echt een nummertje. En je staat zo machteloos.
Ik kan me voorstellen dat je er niet mee verder wil en dat je kiest voor iets anders of zelfs helemaal niets. Ik vind pleegzorg ook erg mooi. En als je alle verhalen in het nieuws hoort is dat zo ontzettend hard nodig (qua kinderen die eigenlijk niet meer thuis hadden moeten wonen).

Ik wens jullie heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing en heel veel geluk in de toekomst.
Het leven is te mooi om te laten liggen.(geniet dus van alle andere mooie dingen)

Liefs Belle

Jee Lydia,
wat een verhaal, ze weten niet eens waar ze het over hebben. Gevoel en inlevingsvermogen is ver te zoeken…………..
Ik hoop op een wondertje erbij, naast de pleegzorg.
Veel succes met alle stappen en wil je toch in de mmm verder over een lange tijd, dan kan dat toch gewoon (in een ander ziekenhuis).
Ik vind dit alles wel een moedige stap van jullie hoor om op dat punt te komen om dit samen te beslissen.
xxx

he Lydia,
ook ik lees met ongeloof je verhaal…..Het is gewoon te triest voor woorden hoe je soms in ziekenhuizen wordt behandeld. Ik zou ook helemaal gek worden. Het is zowieso al een onzekere spannende periode en als je dan ook nog zo slecht wordt behandeld……

Hele moeilijke beslissing de jullie hebben gemaakt en ik wil jullie heel veel sterkte toe wensen.
Liefs indy

Lieve Lydia en man,
Gelukkig weten jullie ook dat het wel op een goede manier kan en dat er ook lieve gyns zijn en verpleegsters.
Je verhaal hier schrijven en je mannetje laten lezen is inderdaad ook een goede manier om te laten zien hoe je je voelt en wat er speelt. Vaak praat je wel met elkaar, maar ik zelf schrijf het liever allemaal van me af, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.
Succes maandag en ben benieuwd hoe het afloopt.
xxx

Lieve Lydia, met kippevel heb ik je hele verhaal gelezen. Wat een verhaal zeg, eigenlijk niet normaal dat jullie door slecht handelen van het ziekenhuis jullie kinderwens aan de kant moeten gaan zetten. Hebben jullie wel eens nagedacht om vrijblijvend naar een andere ziekenhuis te gaan in overleg met je eigen gynaecoloog, misschien dat je daar wel goed geholpen kan worden.

Wat je ook beslist, alles is dapper hoor!

Hou je taai en heel veel succes bij de gynaecoloog.

Liefs, pLeun

[Auteur]

Berichten