Hallo allemaal,

Ik was na de 1e clomidkuur in blijde verwachting ,maar helaas is het mis gegaan.
Woensdag word ik gecurreteerd.
Ik zie hier heeeeeel erg tegenop. Stiekem hoop ik dat het vanzelf loslaat.
Maar sommigen van jullie hebben vast wel ervaring met een curretage….
Nou heb ik gelezen dat je een narcose krijgt, maar dat zie ik niet zo zitten eigenlijk.
Je kan toch ook een plaatselijke verdoving krijgen??
Je maakt het wel bewuster mee dan waarschijnlijk en dat is ook niet echt prettig,maar wil echt geen narcose.
Wat is jullie ervaring?
Wat zijn de voor en nadelen van allebei de opties??

alvast bedankt,

liefs Jacqueline (Bri)

Hey meis,

Ik kan je geen andwoord geven op je vraag, ik heb daar geen ervaring mee.
Maar ik wil je toch even heel veel sterke wensen voor de komende tijd!!

Liefs Annemiek
23w3d

Heel veel sterkte meid.

Ik hoop voor je dat het alsnog vanzelf afkomt, dat schjeelt je een narcose. Zelf heb ik nooit een curretage gehad (altijd spontaan losgekomen), maar vorig jaar hebbenz e wel na de geboorte met 18 weken, de placenta operatief verwijderd. Denk dat dat vergelijkbaar is met een curretage. Zelf heb ik het ook niet zo op een narcose. Ben daarna altijd verstopt, mijn haar wordt er giga slap van, etc.

Of het met een plaatselijk verdoving kan, ik heb er wel eens van gehoord, maar ik denk dat ze dat niet standaard doen, waarom vraag je er niet naar.

Liefs
Miep

Hoi Jaqueline,
Ik heb een paar maanden terug een curretage gehad.
Onder volledige narcose, er is mijn ook geen andere optie gegeven. Het valt allemaal reuze mee, je wordt de ok ingereden, en  zodra je een infuus krijgt ben je binnen 3 seconden volledig in slaap.
Ik werd redelijk fit wakker en kon niet voelen dat er iets gebeurd was.
Het lijkt me niks om het bij bewustzijn mee te maken, maar dat zal je eigen keuze moeten worden. Sterkte

Hoi Bri,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel erg vind dat jullie dit moeten mee maken.

Maar ik wil je ook geruststellen over een curetage. Bij mij is het beide (ja, 2x een mk gehad) keren onder narcose gedaan. Een vriendin van mij heeft ook een mk gehad, en die is onder plaatselijke verdoving geholpen. (ruggeprik) Dit omdat ze in de avonduren erg begon te vloeien, en doordat ze pas gegeten had is er toen voor een ruggeprik gekozen. Maar zij gaf aan dat dit niet prettig geweest was. Ten eerste omdat je met je benen bijna in je nek schijnt te liggen. (vandaar mijn spierpijn in mijn benen!) Maar ook omdat je alles mee krijgt van wat er gebeurd. Je hoort dus dat het vruchtje uit je lijf gehaald word. Sorry als dit hard klinkt, maar ik kan het niet anders omschrijven. Dit maak je dus onder narcose allemaal niet mee. De miskraam op zichzelf is al moeilijk genoeg. Ik ben blij dat het bij mij beide keren gewoon onder narcose gedaan is, want ik weet niet of ik het wel aangekunnen had om het bewust mee te maken. (ook al krijg je wel een pilletje waar je rustig van word hoor!)

Dus meid, denk goed na over wat je wilt en of je dat aankunt. De miskraam op zich is al emotioneel erg zwaar.
Sterkte!
Groetjes, Kat

Hoi

Ik wil je heel veel sterkte wensen morgen.
En als je al veel vragen hebt zou ik als ik jou was eerst even bellen vandaag. Het is logisch dat je wilt weten waar je aan toe bent. En het brengt jezelf ook misschien wat rustiger. ik kan je helaas niet helpen met je vragen dus ik zou er een expert bij roepen als ik jou was. Of even op internet kijken.

Liefs Elina

Hallo Jacqueline

Ik heb zelf 18 februari jl. een miskraam gehad, maar omdat ik te veel bloed verloor, moest ik naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kreeg ik ik alsnog een curretage.
Ik vond het heel eng, maar het was wel beter. Omdat ik zo verdrietig was hebben ze besloten om mij helemaal te verdoven, op dat moment vond ik dat ook de beste oplossing. Ik wens jou heel veel sterkte!!!
  Droetjes Dewi79

Ha Jacqueline

Als een curettage krijgt onder narcose,moet je nuchter zijn. Ik kreeg geen eten of te drinken in het ziekenhuis.  In het ziekenhuis kreeg ik kraamverband ivm het vloeien.  Na een curretage werd bij het vloeien een stuk minder. na een week was mijn bloed verlies verdwenen, maar dat verschilt bij iedereen. Groetjes Dewi

hoi hoi

allereerste wil ik je morgen heel veel strekte toewensen….. ik denk aan je…..

ik weet precies hoe je je voelt ik was ook als de dood voor de narcose en alles er om heen, had nog nooit in het ziekenhuis gelegen en bij mij ging alles zo snel dat ik het allemaal in een roes beleefde(binnen 24 uur nadat ik echo gehad had en bleek dat het niet goed was , was ik al gecuretteerd en al)

ik heb verteld van mijn angsten en thuis veel gehuild.. ik vond het zo eng..

de artsen hebben mij toen een rustgevend tabletje geadviseerd ( dormenicum)hierdoor wordt je rustig en ontspannen.. het hielp in eerste instantie niet echt ( je zou heel moe worden ed,) en ik mocht niet meer alleen na het wc, maar ik werd niet moe en kon gemakkelijk naar de wc, maar ik merkte wel dat ik bijna geen angsten meer had en heel ontspannen naar de operatiekamer ging. Ik liet alles over me heen komen….

mijn vriend mocht de gehele  tijd  bij mij blijven en na de operatie mocht hij meteen weer naar me toe en dat was heel fijn> Tevens waren alle verpleegsters en zusters allemaal heel aardig en voelde ik me heel erg op mijn gemak bij hen.

ik mocht geen eten en geen drinken meer hebben na 12.00 uur sávonds… dus dat zou ik dan ook maar niet meer doen….

tevens heb ik een makkelijke broek meegenomen omdat dat lekker zat………

de maandverband ed krijg je van het ziekenhuis……

achteraf is het allemaal heel erg meegevallen , ik was zo onder narcose en had niet door dat ik het spul al in me kreeg en kletste met de dokters mee… en voordat ik het doorhad was ik al weg..

na die tijd niet echt veel last gehad..2 dagen buikpijn  en   ik heb een week gevloeid, maar er zijn ook sommigen die bijna niet vloeien , dit verschilt per persoon

ik hoop dat ik het je een beetje heb kunnen uitleggen hoe het allemaal gaat…

lieve meid ik wens je echt heel veel sterkte toe, probeer het een beetje over je heen te laten komen en vraag alles wat je wilt weten en wat je niet snapt..
ze zijn echt allemaal heel lief voor je in het ziekenhuis………

dikke knuffel to en bi

[Auteur]

Berichten