Hoi,

Ik had een aantal dagen geleden een berichtje geplaatst onder het kopje, zwanger na miskraam weer buikpijn en vandaag is mijn nachtmerrie dus waarheid geworden. Vanochtend had ik weer bloed en toen wist ik het alweer alleen nu zit ik in mijn 6e week en kan er geen echo gemaakt worden, ik moet wachten tot 13 maart aanstaande. Ik heb geen hoop meer terwijl ik dat bij mijn eerste miskraam wel had, nu weet ik helaas wel beter. Ik weet niet of ik het nog eens wil proberen want ik ga kapot van verdriet en ongeloof en waarom ik dit weer een 2e keer moet meemaken. Ik heb twee miskramen in 5 maanden voor mijn kiezen gekregen en kan niet zeggen dat ik een jaartje rust neem want ik ben al 33 dus mijn klokje tikt ook wel door. Ik weet niet wat ik er mee moet en hoe ik er mee om moet gaan, ik wil graag een onderzoek maar de arts zei dat ze dat pas doen na drie miskramen wat ik overigens belachelijk vind, een arts kan je toch niet dwingen om evt een derde keer door die hel te moeten? Voor hetzelfde geld is 3 keer scheepsrecht en gaat het goed maar die garantie heb je gewoon niet en psychisch gezien is de koek natuurlijk wel een keertje op. Ik weet dat er vrouwen zijn die tig miskramen krijgen en toch een gezonde baby daarna maar ik weet niet of ik dat aankan bovendien wil ik niet dat mijn relatie er onder komt te lijden want voor mijn man is het ook erg zwaar en die heeft ook heel veel verdriet ervan. Sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest het even kwijt.

Liefs,

Puk

hoi puk,

wat ontzettend balen voor je,leef met je mee.
2 x mk zo kort opelkaar is zeker zwaar.
zelf heb ik ook 2 mk gehad.alleen zat er 9 maanden tussen.
Ben zelf heel onzeker voor de eventuele 3 zwangerschap,maar meer als afwachten kunnen we niet.
wat zo'n onderzoek betreft,die heb ik na 2 miskramen gehad op verzoek
van arts. is niks uitgekomen.
veel sterkte is deze  rottige tijd
groetjes ger
  

Hai Puk

Wat een vervelend en verdrietig nieuws zeg!!!
Ik leef helemaal met je mee.
Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd, want dit is natuurlijk erg moeilijk.
Onbegrijpelijk dat zo ´n arts het niet wil onderzoeken, terwijl je dit graag zou willen.

Ik snap het best dat je onzeker bent om het nog eens te proberen. Dat heb ik al na   1miskraam.

Blijf in jezelf geloven en ik hoop voor jullie dat er ooit wel een mooi moment komt dat je zo ´n hummeltje in je armen kunt sluiten.

liefs Dewi

Hoi Meiden,

Bedankt voor jullie reacties, ik weet dat onderzoek 9 van de tien keer niets oplevert maar als ik zou weten dat er bijv. niets met onze chromosonen aan de hand is geeft me dat weer een stukje rust maar ik zal moeten afwachten wat ze in het ziekenhuis gaan zeggen. Mijn man en ik boeken in ieder geval een vakantie als we uit het ziekenhuis komen en dan laten we het maar even rusten want nu zie ik het even niet zitten om weer zwanger te raken met de angst dat het weer four gaat! Ik zit nu echt met een gevoel van ongeloof en ik ben boos en verdrietig want de natuur kan zo wreed zijn. Het is fijn als je zwanger kunt raken maar het zou nog fijner zijn als het ook eens een keer goed blijft gaan. Voorlopig neem ik maar even pauze heb ik besloten want je krijgt er geestelijk toch weer een behoorlijke knauw van en het heeft tijd nodig om dit verlies weer een plekje te geven.

Liefs,

Puk

Hoi Puk,

Ik begrijp heel goed hoe je je nu voelt, het onrecht wat je wordt aangedaan, iedereen die zwanger wordt om je heen etc. etc. (heb 1x miskraam en 1x EUG gehad…). Toch weet ik ook dat over een tijdje je dit alles weer een plekje kunt geven en weer door wilt gaan!
Mijn gyn. zei dat je in principe na 2x een miskraam een chromosomenonderzoek mag doen maar dat daar inderdaad meestal niets uit komt. Wanneer je bijv. elke keer met 10 weken een miskraam zou hebben dan gaan ze wel nadenken of dit nu nog toeval is of dat er iets anders aan de hand is.
Ik hoop dat jullie een fijne vakantie gaan boeken en dat je dit weer een plekje kunt geven om moet goed moed weer verder te gaan.

Liefs
Ineke

Lieve Puk,

Meid, wat vind ik dit erg voor jullie! Ik had zo gehoopt dat het dit keer allemaal goed zou komen.
Ik wil jullie allebei heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verdriet.

Groetjes, Kat

Hallo,
Want ontsettend vervelend voor je. Ik weet hoe het voelt. Ik heb in september 2004, september 2005 en november 2005 ook een miskraam gehad.
Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest, ik baalde van mijn lichaam en opeeens was iedereen om mij heen zwanger, en dat ging natuurlijk overal goed. Tijdens die laatste miskraam logeerde ik bij mijn schoonouders omdat wij ons huis hadden verkocht en de sleutel nog niet hadden. Die laatste 2 miskramen kwamen achter elkaar dus gen menstruatie ertussen. 6 week na de laatste miskraam bleek ik weer zwanger (dus vruchtbaarheid is het probleem niet) Tot nu toe gaat die zangerschap goed, mar genieten kan ik er niet van. Die miskramen leggen een narigheid op het geluk wat ik eigenlijk moet voelen.  Na 1 miskraam dacht ik nog, na ja ik kan in ieder geval zwanger worden, maar na 3   miskramen dacht ik echt dat er gewoon wat mis was. Ik heb alle onderzoeken laten doen die je kunt laten doen en een aantal uitslagen zijn binnen, het begint er nu echt op te lijken dat ik gewoon domme pech heb gehad. Jammer dat zo iets alleen zoooooo'n pijn moet doen.
Ik weet dat het niet helpt als ik zeg, het komt allemaal wel goed, en er zijn meer mensen die dat hebben. Want dat weet je allemaal.
Ik zeg daarom allen mar: STERKTE. Probeer er zoveel mogelijk over te praten en te huilen, en probeer het zwanger worden op een laag pitje te zetten. WEl door gaan maar proberen om in je hoofd wat rust te vinden. Het is namelijk al vaak genoeg bewezenn dat hoe meer je er mee bezig bent hoe moeilijker je zwanger wordt.
succes.
Groeten simone (17 en 1dag zwanger)

lieve puk ook ik heb 2 mk gehad een in junie 2005 en de vorige was in januarie 2006  en 6 februarie heb ze mij gecurreteerd   ook ik had het gevoel dat ik niet meer wilde   waarom je zo veel verdriet aan doen straks weer een mk als je weer zwanger bent   maar nu heb ik toch de drang om zwanger te raken en we gaan er voor laat alles over je heen komen neem de tyd er voor eens komt de dag dat je wel wiltgroetjes eppie

Hoi Corina,

Fijn om te horen dat er nog wat mogelijk is maar hoe zit het dan precies? Moet je via een regionaal ziekenhuis doorverwezen worden naar een academisch ziekenhuis of kun je zelf contact opnemen? Evt. onderzoeken zouden ons net dat extra zetje kunnen geven om toch door te gaan want nu twijfel ik heel erg of ik dat verdriet nog een keer wil. Ik ga het a.s. maandag wel vragen aan de gynaecoloog dat heeft mijn huisarts ook geadviseerd ik ben in ieder geval heel benieuwd wat ze in het ziekenhuis gaan zeggen. Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat ik het heel moedig vind van alle vrouwen die zoveel miskramen mee moeten maken toch weer de kracht vinden om door te gaan ik kan niet anders zeggen dat ik enorm respect voor jullie heb!

Liefs,

Puk

[Auteur]

Berichten