Afgelopen woensdag heb ik t vruchtje "verloren",alleen wou de vruchtzak etc niet loslaten.
Voor aanstaande maandag heb ik een afspraak staan in het ziekenhuis voor een curettage,maar dat hoeft (gelukkig)niet door te gaan.
Vanavond is alles vanzelf los gekomen.
Toch heb ik het er erg moeilijk mee,het is zo`n dubbel gevoel,zo wil je "het' niet verliezen en nu kun je haast niet wachten……..

liefs carolien

Hoi Caro,
Ik kan me je dubbele gevoel helemaal voorstellen.. Maar ik ben wel blij voor je dat het vanzelf is gekomen en dat je die ellende van het ziekenhuis en een curretage niet hoeft mee te maken.
Sterkte, liefs Janneke

Lieve Caro…

Wat een dubbele gevoelens hé…..
Ja, ik wilde het ook graag zelf kwijtraken…
Heb nu het gevoel na de curretage dat ik niet
echt afscheid heb kunnen nemen…
'Fijn' voor jou dat jij die ellende waarschijnlijk
niet meer hoef te ondergaan…
Tsja, 'fijn' tussen haakjes natuurlijk…want een
miskraam is zo iets verdrietigs als je dat moet
overkomen…
Meid neem de tijd voor jullie zelf en jullie
verdriet….

Liefs, Judith        

Hoi Caro,

Logisch dat je dubbele gevoelens hebt, aan de ene kant wil je dat het z.s.m. uit je baarmoeder weg is aan de andere kant neem je afscheid van een zwangerschap die zo gewenst was. Ik herken je gevoel helemaal, ik vloog tegen de muur toen ik een miskraam had en was ontzettend opstandig toen ik nog met een levenloze vrucht rond liep. Na de curettage voelde ik me bevrijd maar 2 weken na de ingreep kwam het grote verdriet, de tranen, de vragen en twijfels. Ik wil je heel veel sterkte wensen want een miskraam gaat je niet in de koude kleren zitten en je moet door een rouwproces dat onderschatten mensen heel erg vind ik.

Liefs,

Puk

Hoi Lieve Meiden,

Zit nu met tranen in mijn ogen jullie reacties te lezen,wat zijn jullie toch ongelooflijk lief!
Jullie nemen de tijd om mijn verhaal te lezen en mij sterkte te wensen,terwijl jullie zelf ook overspoeld zijn met verdriet.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik beter met mijn verdriet om kan gaan nu ik mijn gevoelens kan delen met anderen….
Dat "lucht'toch zo op!
Jullie begrijpen precies wat ik voel,mijn verdriet,mijn leegte,mijn twijfels,het waarom en ga zo maar door.
Mensen in mijn omgeving bedoelen het misschien goed,maar echt begrijpen doen ze het niet ookal doen ze zo hun best.

Bedankt meiden voor jullie steun!
Jullie ook alle sterkte toegewenst!

Toch nog even een vraagje,
Zelf willen we nu zo snel mogelijk weer zwanger worden,hoe is dat bij jullie?

liefs Carolien

[Auteur]

Berichten