ook ik heb een miskraam gehad,
en natuurlijk is het veel heftiger als je al langer zwanger bent, maar toch voel ik me klote.
mijn vriend en ik waren zo blij ermee.
gisteren naar het ziekenhuis geweest om bloed te prikken.
mijn moeder heeft de resusfactor en nu willen ze kijken of het bij mij ook zo is.
wel heb ik een vraagje, heb het namelijk nooit eerder gehad,
maar is het normaal dat je een aantal dagen blijft bloeden?
ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen.
oh ja roseliek:
heel erg rot dat ik je hier tegen mag komen, ken je me nog van het zwangerworden forum?
sterkte mensen!

Hoi Fiepke,

(Ggrrrr… wat een ***forum)

Wat  vervelend om te horen dat je na die lange spannende tijd dit slechte nieuws moet gaan verwerken! Was het eindelijk raak, krijg je dit.
Het maakt volgens mij niet uit of het bij 6 of bij 11 weken misgaat, het blijft je kindje dat je verliest.

Zelf wordt ik volgende week toch gecurreteerd, ik ben het wachten zat, hele dagen en bij elk krampje in de zenuwen is niks, en ik ben veel alleen thuis en mijn vriend is niet maar zomaar thuis dus hebben we besloten om te curreteren.

Meid, heel veel sterkte en misschien kunnen we toch nog tegelijk zwanger worden!
Wij gaan er in ieder geval na volgende week gelijk weer voor.
Veel sterkte en probeer te genieten van het geweldige weer!

Liefs Roos

Hoi Fiepke,

Ik ben effe in de war hoor, vandaar dat ik deze vraag even stel.

Ik lees veel op het zwanger worden forum en daar schrijf je dat je net terug bent van vakantie en negatief getest hebt maar wel bruinverlies had. En hier schrijf je nu dat je een miskraam hebt gehad.

Heb je toch nog getest en is het toen gelijk fout gegaan?
Puur nieuwsgierigheid hoor!

In ieder geval sterkte ermee! En het bloedverlies duurt meestal 1 a 2 weken indien alles weg is daarna. Ik zou een nacontrole vragen dan weet je zeker dat alles eruit is!

Groetjes,
Rosanne

klote forum hahaha
ik wilde niet meer teveel op het forum zijn omdat ik vond dat ik erweer teveel mee bezig was
ik heb woensdag avond miskraam gehad, ben gisteren naar de dokter geweest en het zkh om bloed te prikken.
de dokter bevestigde mijn miskraam, ook omdat ik borstvoeding had en nooit eerder zwanger ben geweest.
jullie heel veel sterkte ermee, en bedankt voor de steun
ik ben zelf ook thuis, en mijn vriend is werken, we hebben het beide best moeilijk en ik krijg thuis niets gedaan,
we gaan dit weekend weg met vrienden die van niets weten, en dat maakt het niet makkelijker.
knuffel en bedankt

he fiebke

wat ontzettend sneu!!!! dit un je helemaal niemand!!!!! we leven met je mee!

hee meissie

Tja ik was pas 5 weken en tis nog steeds K*T!!! eeen collega van mijn vriend zei heel tactisch: ach dat geeft toch niet, ze kon toch pas na 8 weken iets beginnen te voelen tot die tijd is er niks aan de hand!!! pffffffffffffff ik was zwaar boos!!! Ik ben niet thuis gebleven want ik wilde graag bezig blijven anders ging ik piekeren en dat maakte het er ook nie beter op voor mezelf. Mijn MK is alweer 1,5 week geleden en ik bloed ook niet meer. ben wel langer ongi geweest als normaal. Hoe kwam je er achter dat je toch zwanger was?? want alle testen gaven nega aan bij je toch?? of ben je toch naar de HA geweest omdat je het niet vertrouwde??

Ik wens je alle sterkte van de wereld en hoop dat er voor jou ook een kleintje komt ter zijner tijd als jullie er weer klaar voor zijn!!

Knuffels en liefs Sweety

Hoi,

Heel normaal hoor, dat je er verdriet van hebt! Of de test nu net droog is, of als je al verder bent. Een mk hakt er gewoon erg in. Ik heb het zelf helaas 2 keer meegemaakt. De eerste keer was het een leeg ei (windei), maar daar heb ik veel verdriet van gehad. De tweede keer wilde het hartje niet gaan kloppen.  Je hebt toch bepaalde verwachtingen. Je bent blij dat het (eindelijk) gelukt is. En dan is het ineens over.
En dan al die goed bedoelde opmerkingen: Je bent nog jong, als het mis gaat is er ook iets mis met het kindje, liever nu als dat het later mis gaat, etc. Natuurlijk weet je dat zelf ook allemaal. Maar er valt wel even een droom in duigen. En daar heb je gewoon even (soms langer) verdriet van. Je moet toch afscheid nemen ergens van.

Beide keren heb ik een curetage gehad. Dat heb ik niet als vervelend ervaren. Ik had meer moeite met het feit dat er iets in mijn lijf zat dat niet leefde. En dat ook niet zou gaan leven.

Na beide mk-en heb ik een goede zwangerschap gehad.

Ik wil je heel veel sterkte wensen. En neem alle tijd die JIJ nodig hebt om dit te verwerken.
Groetjes, Kat
Mama van Thom (29-3-2003) en Danae (30-5-2006)

Fiepke,

het is wel waar wat je zegt, naarmate je verder bent als het misgaat des teheftiger het is (ik kan helaas vergelijken (MK1 13 weken, MK2 8 weken, MK3 18 weken)), maar voor jou is het nu heftig. Het is je eerste zwangerschap en dan gaat het mis, en dat is behoorlijk heftig. Ik heb het destijds ervaren als het verliezen van een droom, een toekomstdroom die wel heel heel concreet was, maar ineens in een nachtmerrie veranderde.

Ik had verdriet, maar mijn angst was nog veel groter, die constante vraag, gaat het ooit lukken.

Belangrijk is, neem je verdriet serieus, maar laat het niet je leven overheersen, en tuurlijk is het allemaal cliche wat men zegt, maar het is wel waar het verdriet slijt, en je hoop voor de toekomst komt weer terug, als jij dat toelaat.

Hou je taai, en kijk met hoop vooruit.

Miep

[Auteur]

Berichten