Onze dochter zoog al op haar duim de dag dat ze geboren werd, dit was echter eenmalig, de eerste twee maanden hebben we bijna iedere avond met onze pink in haar mond gezeten, deden we dit niet, lag ze de hele avond de huilen, en niet een klein beetje. De speen wilde ze niet. Na een maand of twee zoog ze overtuigend op haar duim, het lijkt nog steeds het belangrijkste in haar leven te zijn, ze is nu negen maanden. Ze geniet er echt heel erg van. Zelfs als we haar in bad doen, gaat ze lekker met haar duim in haar mond liggen. Het is wel heerlijk als een kind altijd een troost bij zich heeft, aan de andere kant is het denk ik moeilijker om van de duim af te komen dan van de speen, maar goed dat zien we dan wel weer.Zolang ze nog geen speen of duim willen doet een pink wonderen volgens mij.
Succes met je dochter