Hallo,
wat ik nu heb meegemaakt hebben wij (mark en ik)nog niet meegemaakt.Dinsdagsavonds ga ik altijd trainen.Nu belde me man op en wat blijkt,Marijke onze dochter van 5 maanden schreeuwt het uit ze was niet meer stil te krijgen.Ik dus naar huis.Thuis aangekomen pakte ik haar en begon te troosten,ze wou ook bij mark niet eten,en gaf haar dus haar eten.Knuffelde nog even en nu slaapt ze als een roos,hoe kan dat zou het een vorm zijn van eenkennig heid,ze heeft het vaker gedaan maar alleen bij mensen die ze niet elke dag ziet.Maar mark is haar vader en net als elke vader gaat ie smorgens werken en komt ie savonds rondt 18.30 thuis.Wij kan mijn helpen .Wat kunnen wij er tegen doen
Met vriendelijke groeten Mark en Angelique en een knuffeltje van Marijke

Hoi! Ik denk dat je er niet aan toe moet geven.Ze moet toch ook lekker door papa naar bed gebracht kunnen worden? Als je even doorzet, gaat het vanzelf over. Dus laten huilen, hoe moeilijk dat ook is.

Volgens mij kunnen ze inderdaad op die leeftijd wel eenkennig worden: ook dat ze hun papa even niet meer willen! Volgens mij moet je toch proberen om hem het eea te laten doen met haar, maar dan terwijl jij er wel bij bent. Dan went ze misschien weer opnieuw aan haar papa.
Succes!

[Auteur]

Berichten