Heel veel mensen hebben er dus wel last van de bemoeienissen van schoonouders. Iemand zei als je bijna geen contact meer hebt met de opa en oma van je kind of je dat wel kon maken. Ik vind dus na mijn verhaal dat ik dat wel degelijk kan maken tot op een bepaalde hoogte. Natuurlijk zal ik er af en toe nog wel heen gaan want het blijft de ouder van mijn vriend. maar ik ga me daar niet de hele tijd slecht zitten voelen. Ze moeten zich gewoon niet met de opvoeding bemoeien want iedereen doet het op zijn eigen manier. Vroeger is nu niet en iedereen heeft zijn eigen waarden en normen.Ik ben dagelijks met mijn kind bezig dus ik weet heel goed hoe hij is en wanneer hij iets nodig heeft. Kinderen hebben een vast ritme nodig en dat heeft mijn zoon en als mijn zoon bij haar is gaat ze alles in de war schoppen met als gevolg dat we steeds op nieuw kunnen beginnen met zijn ritme. Dat kost heel veel tijd en slapeloze nachten. Niet dat ik die tijd er niet voor wil nemen maar het is gewoon niet nodig. Dat heb ik ook al tegen haar gezegd maar ze heeft een hele dikke vette plank voor haar hoofd. Ze moet mij gewoon serieus nemen, meer niet. Ik heb niet een kind gekregen om er met mijn schoonmoeder over te gaan ruzieen maar om van te genieten in alles wat hij doet.

Hoi Tamara,
Je hebt natuurlijk gelijk dat jij je kind het beste kent, en het is inderdaad erg vervelend als je schoonouders zich te veel met de opvoeding en zo bemoeien. Maar denk alsjeblieft goed na voor je je schoonouders definitief uit je leven (en dat van je partner en kind) bant. Hier dan de keerzijde van de medaille:
Mijn schoonouders zijn allebei overleden. Schoonmoeder zelfs al voor ik mijn man leerde kennen, schoonvader een paar maanden voor ik zwanger werd. Tot zover geen probleem, of dan toch niet voor mij. Voor mijn man ligt dat wel even anders. We gaan elk weekend een dag op bezoek bij mijn ouders, die reuze trots zijn op hun kleinzoon. Mijn man is daar wel blij mee, maar op zo`n momenten zie ik hoe erg hij zijn eigen ouders mist. Toen ik net bevallen was, kwamen mijn ouders en zussen op bezoek, voor hem was er niemand waarmee hij zijn vreugde kon delen. Niemand waar hij raad kan vragen, niemand die hem zegt hoe hij dingen anders kan proberen,… Ook voor mij is dadt niet gemakkelijk. Ik heb wel een goede band met mijn ouders, maar dat is dan toch ook maar 1 kant van onze familie. Wie kan vertellen dat onze zoon toch zo hard op zijn vader lijkt toen hij klein was?
Ik wil je hier niet mee kwetsen en ook niet zeggen dat je alles zomaar moet laten gebeuren. Ik wil alleen maar zeggen dat je goed moet nadenken voor je onomkeerbare beslissingen neemt. Natuurlijk hoop ik voor je dat het snel wat beter gaat, dat je schoonmoeder inziet dat jij de moeder bent en niet zij. Veel succes!

[Auteur]

Berichten