Hoi8 meiden,

Ik schrijf nu even anoniem, omdat ik me hier voor schaam dat ik zulke gevoelens heb.

Ik heb een kindje van bijna 9 maanden, met hem gaat alles prima, alleen zie ik het soms niet meer zitten ben dan erg onzeker en dan denk ik weer waar ben ik ooit aan begonnen en dan denk ik terug aan de tijd dat ik nog geen kindje had.
Ik ben echt gelukkig zo met ons gezinnetje daar ligt het ook niet aan maar mijn kindje sliep tot 7 maanden heel goed door van 19:00 tot 20:00, maar nu is het echt een drama hij komt regelmatig s'nachts soms is hij ook gewoon wakker, dit breekt mijn nu onzettend op ik ben moe en kan dan niet meer veel hebben als mijn zoontje iets doet.
Het is normaal gesproken echt een onwijs lief ventje lacht veel en is vaak vrolijk.
Maar sinds een dag of 3 is hij echt uit zijn doen hij huilt onwijs veel niks is dan ook goed, naar mijn gevoel is hij dan ook niet tevreden.
Nu zou je denken dat zijn tandjes mischien door komen maar hij heeft er al 8 dus ik denk dat dit het niet is.
Mischien zijn kiesjes maar dat lijkt mij erg vroeg.
Ik hoor zoveel om me heen dat alle moeders op een roze wolk zitten, daar word ik erg onzeker van, dan denk ik zijn er dan echt geen moeders die het soms ook even niet meer zien zitten?
Ik heb wel eens gehoord dat het eerste jaar met een kindje erg moeilijk is, ik wilde dit toen nooit geloven, nou ik kom daar van terug ik vind het echt soms ontzettend zwaar.
Zo ik heb even mijn hart gelucht, ik hoop dat er meer moeders zijn die begrijpen wat ik bedoel.

Sorry voor mijn klaagzang maar ik ben het kwijt, en ik hou echt ziels veel van mijn kleine mannetje.

Groetjes een verdrietige mama.

Ik zou me er maar niet teveel schamen hoor als ik jou was. Je bent gewoon moe en dan is de rek er even uit. En ja, ik kan me best voorstellen dat je soms terugdenkt aan hoe het was zonder kind. Ik heb dat ook echt weleens gedaan. De eerste drie maanden had ik constant het gevoel dat jij nu beschrijft. Inmiddels is mijn zoontje 10 maanden en vind ik het fantastisch. Maar zwaar blijft het. Neem jezelf serieus in deze gevoelens, je zit er gewoon even doorheen. Vertel je man ook gewoon dat het je allemaal even teveel wordt, plan een avondje voor jezelf zodat je de batterij ook weer even op kunt laden. En zoals ik al zei, schaam je niet teveel dat kost alleen maar energie en die is al zo kostbaar. Sterkte!

lieve Anoniem,

Bedankt voor je lieve reactie, ik moet me er niet voor schamen maar je wilt toch graag aan de buiten wereld vertellen hoe gelukkig je voelt, en mensen zeggen gauw van 'je hebt nu toch een kindje wat wil je nu nog meer'.
Dat vind ik vaak dan vervelend en je voelt je dan onbegrepen.
Ik heb het er al met mijn man over gehad, en neemt een aantal taken van mij over.
En morgen plan ik lekker met een vriendin een verwen dagje, even naar de kapper enz.

Lieve anoniem bedankt voor je steun en je begrip.

Gr. anoniem.

Lieve verdrietige mama,

Je gevoel is helemaal niets om je voor te schamen. Ik denk dat iedere mama en misschien papa dit wel eens heeft.

Voel je niet schuldig. Je bent tenslotte ook maar een mens.

Dat je zoontje jengelig is hoeft idd niet te komen door tandjes.

Hier was het ook zo goed slapen en op eens een paar nachten wakker en huilen weer slapen en weer wakker. Bij haar was het de kou heb haar extra ingepakt en ze slaapt weer lekker.

Het is belangrijd dat je er over praat in iedergeval met je man en fijn dat hij je hier steunt.

Er rust vaak een taboe op dat je het als moeder even niet meer ziet zitten maar reken maar dat er heel veel moeders zijn die zich zo voelen als jij en de schijn op houen dat alles op rolletjes loopt.

Dus meid geniet van je kind probeer wat extra te rusten dat vind ik zelf altijd fijn als ik me zo voel. Dan neemt mijn man ons meisje ff een paar uurtjes mee en kan ik doen wat ik wil.

Groetjes en een knuffel

Lieve Joyce,

Ook jij bedankt voor je lieve reactie,
Ik voel me alweer een stukje beter na het lezen van jullie reacties.
Ik heb vanmiddag even flink zitten brullen en ik moet zeggen dat dit wel even heel erg lekker is, het is net of er dan een brok van je schouders afvalt.

Toch wel heel erg fijn dat je hier gewoon even van je af kan schrijven.

Groetjes een alweer een wat blijere mama.

Hoi iets blijere mama,
Al die sprookjes van heeeele grote roze wolken moet je niet allemaal geloven hoor!! Dat zijn verhalen van "supermoeders" , daar kunnen heel veel vrouwen zich echt niet mee vergelijken
Zelf ben ik ook een erg onzekere moeder, en ik zit ook nog wel regelmatig ff flink te janken, maar ja, het is nu eenmaal zo, probeer er maar vrede mee te hebben dat het jou gewoon niet allemaal zo van een leien dakje gaat, we kunnen toch ook niet allemaal even goed autorijden, skie-en en breien 😉

Volgens mij is er geen moeder die zich hier niet in kan vinden.. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook een roze wolk maar wel een part-time wolk! HI, hi.. Je hebt momenten dat je zielgelukkig bent maar het valt echt niet mee.. Zeker niet als je kindje niet zichzelf is en je weet niet waardoor.. Wat ik op het moment nog wel eens doe is bij mn ouders of mn zussen langs.. Die hebben weeer frisse moed en energie (wat je zelf allang kwijt bent!) en dan heb jij even je handen vrij.. Heel veel succes en ik hoop dat je gauw weer je part0time wolkje terug vind..

ik heb ook geen roze wolk, je bent echt de enige niet. Het is ook niet niets, een moeder zijn, tenslotte voor de rest van je leven. Ach joh, lekker uithuilen, en af en toe iets leuks gaan doen. En je mag best af en toe verdrietig zijn.

Sterkte!!

HOI

Wat herkenbaar allemaal!!! Heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben. Mijn dochter is altijd al een slechte slaper geweest,maar de laatste tijd sliep ze van 19 uur tot 6 uur. En ze kwam wel 1 of 2keer 'snachts. Maar daar was ik aan gewend geraakt.
Nu heeft ze al een week nog beroerdere nachten. Ik heb al een aantal nachten maar 4 a 5 uurtjes geslapen in totaal. En dan niet achter elkaar maar ook nog met onderbrekingen.
Van de week zag ik het ook allemaal niet meer zitten. Ik was gewoon totall loss!!
Mijn dochter is trouwens 9,5 maand. Ik denk zelf dat het een groeispurt is. Ze wil overdag meer dan ze kan en dat is voor haar frusterend (en voor mij ook). 'sNachts lijkt het wel of ze steeds wakker wordt van dromen ofzo.

Vandaag heb ik van half 9 tot 11 uur heerlijk uitgeslapen. Mijn man heeft onze dochter verder gedaan, ik hoefde nergens mee bezig te houden. Ik heb daardoor zo vast geslapen dat ik helemaal niks gehoord heb. Nou dat is lang geleden dat ik dat gedaan heb, heeeeerlijk!!! Een aanrader.

Groetjes Ria

[Auteur]

Berichten