Mijn zoontje van bijna 8 maanden heeft hetzelde. Ook ik laat hem gewoon vallen. Hij moet het "maar" leren. Als het huilen echt heel erg is pak ik hem eventjes op en knuffel lekker. Hij heeft een heel hoge pijngrens, dus hij huilt ook niet vaak van de pijn. Als het erg is hoor je dat en is het ook nodig.
In bed ligt hij ook in de slaapzak. Ook daar kan hij zich met slaapzak en al omhoog trekken. En weer vallen. Nou, ik laat hem gewoon liggen zoals hij gevallen is, s'nachts. Ik wil slapen. En hij valt vanzelf wel in slaap. Ook al is dat op zijn buik. Moet je wel een goede luier omdoen. Vannacht was hij van voren helemaal doorgelekt.
Het klinkt allemaal erg hard, maar het is de enige optie. Ik heb zelfs deze tips en andere keiharde tips van het cb. gekregen.
Je moet er zelf niet aan onderdoor gaan. Daar heeft jouw zoontje ook niks aan als je helemaal doorgedraaid bent.
Ik zeg dit wel makkelijk. Ik heb een postnatale depressie gehad. En nu kan ik zeggen dat ik eindelijk weer een flink eind op weg ben om weer helemaal de oude te zijn. Mijn man, mijn oudste zoon en mijn jongste zoon, de baby, hebben ook behoorlijk geleden onder het feit dat mama totaal van het pad af was.
Nu ben ik weer een leuke mama die lekker kan ravotten, kan lachen en heerlijk kan knuffelen. Heeft veel energie gekost, maar ik heb er iets waardevols voor terug gekregen.
Succes en sterkte, Monique