Hallo moeders,

Nou ik zit dus in zo'n situatie. Erg lastig hoor. Ik wil echt doorgraag een tweede, maar mijn man absoluut nog niet. Onze zoon is nu twee jaar en ik dacht, dat is een mooie leeftijd om aan een tweede te beginnen. Mijn man wil niet zoveel inleveren. Met twee kids wordt het allemaal nog beperkter (denk hij). Ik denk dat zelf niet zo, alleen wordt het lastig om ze een keer te laten logeren. Ik wil absoluut niet dat mijn zoontje enigskind blijft. Ik ben zelf nog erg jong, maar  vijf of zes jaar leeftijdsverschil vind ik zelf best veel. Ik ben benieuwd of er meer moeder in mijn situatie zitten. Als hij het echt niet wil zal ik het moeten accepteren maar ik krijg veel reacties van mensen, hé wanneer komt de tweede???? Een is maar alleen hoor!!!!!!!!!!! Sommigen zeggen, dan stop je toch stiekem met de pil  ja kan je doen maar ik vind dat niet eerlijk, je moet er samen voor kiezen vind ik!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik hoop dat ik veel reacties krijg!!!!!

Ik heb net zo lang gezeurd tot ie het wel wilde…

Dat klinkt raarder dan het is, maar je moet denk ik eerst 1 ding duidelijk krijgen. Wil hij het sowieso niet of nu niet..

Want dat gezeur van mannen over nog niet nu.. dat vind ik echt stom.

Bij ons was het dus wel zo dat we er nog eentje wilde, alleen hij idd nog niet nu.. Dus ik ben wel met de pil gestopt, met zijn mede weten trouwens, maar iedere keer met vrijen moet je dan toch een condoom en iedere keer vroeg ik, echt niet zonder? En vaak ging ik de discussie aan, over waarom hij nog wilde wachten dan?

Ik heb namelijk bij mannen altijd het gevoel dat ze geen zin hebben om er over na te denken. Maar bij vrouwen zijn er hormonen die voor je nadenken. Mannen hebben soms een zetje in de rug nodig ofzo.

Mijn zus en haar vriend zijn al 17 jaar samen. Hij is nu 35 en zij 34. Hij wilde zo rond zijn 27 ong al kinderen, maar mijn zus wilde toen nog niet. Toen rond haar 29e, 30e wilde ze wel en wilde hij opeens weer wachten, mijn zus is niet zoals ik en heeft dus "braaf" gewacht en nu heeft ze dus een baby van 8 mnd. Maar ze wil ook nog wel een baby. En dan is ze al best wel op leeftijd. Ik bedoel het kan nog wel, maar gezien de lichamelijke risico's die er al allemaal aan gaan plakken en de grote kans op miskramen. Kijk dat zijn allemaal dingen waar een man maling aan heeft en meestal geeneens weet van heeft.

Ook zijn ze altijd zo benauwd om hun vrijheid te verliezen.. echt wat een gezeik!

Ik ken iemand die had samen met haar vriend besloten om aan kinderen te beginnen. Werd ze zwanger, wilde hij het niet meer, echt panisch was ie. Haar keus was, of het weg laten halen en nog een vriend hebben, of manloze moeder..

Echt, als jij een kindje wilt en wat je vraagt is helemaal niet raar, dan mag je daar best flink om zeuren!

En ik begrijp die mannen best wel, want dat gevoel heb ik zelf ook. Ik heb er straks ook 2 en die breng je niet meer makkelijk weg, maar dat heb ik er voor over, want dat blijft zo, dan maar nu even zwaar, dan een te groot leeftijdsverschil!

En mijn man is nu dolblij met het feit dat er weer een kindje komt. Op een gegeven moment zei hij ja en nu is hij zelfs nog veel meer bezig met de zwangerschap dan de vorige keer, omdat ook hij nu weet wat hem staat te wachten. Dat kleine wondertje!

Trouwens als je veel reacties wilt dan zou ik je vraag stellen op het zwangerforum, daar zijn vast heel veel vrouwen die hetzelfde probleem hebben gehad, of hebben. Hier reageren niet zoveel mensen.

Heel rot voor je.
Allereerst is het iets van jullie beiden; als hij niet wil en jij wel, waarom zou het dan automatisch zijn keuze doorslaggevend moeten zijn??
Confronteer hem eens met het scenario dat jullie bijvoorbeeld samen iets kan overkomen en dat jullie kind dan alleen overblijft?!!   Dat soort dingen gebeurd nou eenmaal wel, en het kan iedereen overkomen!!
Persoonlijk ben ik inderdaad van mening dat het goed is voor een kind om niet alleen te blijven als de omstandigheden het toe laten tenminste.
Als je 1 kind hebt dan focus je als ouders al je aandacht op dat ene kind en je kind je zelf afvragen of dat goed is voor een kind, of dat het misschien beter is als een kind merkt dat niet alles alleen om hem draait!

Ik denk dat je er veel over moet praten met je man; met respect voor elkaar naar elkaars beweegredenen luisteren!

Sterkte!

Mirjam

Hoi,

Allereerst wil ik even op mirjam's reactie reageren. Het is absoluut niet zo dat het beter is om meerdere kinderen te hebben dan 1. Mijn man is enigskind en ik heb nog een jonger broertje en zusje, en tuurlijk merk je verschillen, maar dat die nou zo ernstig zijn is absoluut niet het geval. Mijn man heeft natuurlijk meer aandacht gekregen als kind dat ik, maar dat is ook alles, hij is helemaal niet verwend of zo, dat hangt echt af van wat je als ouders doet. en leren delen heeft hij ook moeten doen, maar dan met vriendjes, die waren namelijk altijd welkom.

Wij hebben ook het probleem gehad dat ik meerdere kinderen wilde en mijn man maar 1. Dat idee heeft hij altijd gehad, voor mij gelukkig is hij omgegaan toen mijn dochter een jaar oud was, en nu zijn we bezig voor een 2e. Mijn wens voor een groot gezin is echt niet omdat het niet goed zou zijn voor mijn dochter, ze is een sterke meid die we echt veel alleen laten doen. En ze gaat heel veel om met andere kindjes, en delen en samen spelen gaat haar goed tot soms wel eens beter af dan andere kindjes van haar leeftijd die wel een broertje of zusjes hebben.

Ik zou als ik jou was, integenstelling tot een andere reactie, niet teveel zeuren. Ga wel de confrontatie aan waarom hij geen 2e wil. Maar wacht anders rustig af. Zo is het bij ons ook gaan, af en toe heb ik hem gevraagd of hij van gedachten was veranderd en zo niet waarom niet. Op een gegeven merkte ik dat hij aan het veranderen was, toen heb ik bewust een tijd niets gezegd, en op een gegeven moment begon hij er zelf over, dat misschien over een tijdje hij toch wel een 2e wil, maar echt niet meer. En zo is het rustig begonnen, ik heb toen met hem afgesproken dat ik een half jaar later mijn spiraal zou laten verwijderen, en dat hebben we toen gedaan. Een maand daarvoor begon hij iets te sputteren, toen heb ik wel gezegd dat we het nou al hadden afgesproken en dat ik het niet leuk vond dat hij er op terug kwam. Dat was hij met me eens, en we hebben het doorgezet. En nu is hij er helemaal mee begaan, net als ik een beetje verdrietig als het weer niet gelukt is, en de hoop is ook groot.

Wacht dus rustig af, en vraag inderdaad of hij echt niet wil of nu niet.

Succes,

groetjes,
Kirsten

Hallo,

Allereerst een reactie op Kirsten;
Ik bedoel niet dat het heel ernstig is als een kind enigst kind blijft;
ik bedoel dat wanneer ouders bijv. (vroegtijdig) overlijden, een enigst kind, dan echt alleen is, geen gezinsleden meer over heeft.
Dit is natuurlijk niet DE reden om een tweede kind te wensen, maar het is een van de vele punten die je mee kunt nemen in je afwegingen.
En als er in een gezin maar 1 kind is, dan gaat automatisch als je aandacht naar dat ene kind uit, hoe goed bedoelt ook, dit is voor het kind ook niet altijd prettig.
Iedereen kijkt weer anders tegen gezinsvorming aan, en vindt andere punten belangerijk.
Persoonlijk vind ik dit belangerijk, en dat is toch mijn goed recht?
Dit forum is tenslotte bedoeld om als moeders met elkaar over dingen te discusieren!
Het is mooi als we door de verschillende standpunten, een eigen mening kunnen vormen over een onderwerp.

Groetjes Mirjam

Bij ons is het net andersom, mijn man wil wel een tweede maar ik niet.
Persoonlijk denk ik niet dat zeuren help, ik zou dan alleen maar meer mijn hakken in het zand zetten.
Praat er samen over en probeer zo tot een oplossing te komen

Hoi,

Mirjam, iedereen heeft ook zeer zeker recht op zijn eigen mening. Misschien reageerde ik te fel. Het is gewoon zo dat ik de afgelopen jaren van zoveel mensen te horen heb gekregen hoe "slecht" het is om 1 kind te krijgen en te houden, dat ik zo langzaam gek wordt van al die zogenaamd slechte dingen die dat met zich meebrengt.
Wat ik echt me bedoelde te zeggen, is dat het niet erg is enigskind te zijn, en dat het net zoals met meerdere kinderen z'n voor en z'n nadelen heeft, maar zeker niet zielig is.

Groetjes,
Kirsten

Hoi,

Mirjam, iedereen heeft ook zeer zeker recht op zijn eigen mening. Misschien reageerde ik te fel. Het is gewoon zo dat ik de afgelopen jaren van zoveel mensen te horen heb gekregen hoe "slecht" het is om 1 kind te krijgen en te houden, dat ik zo langzaam gek wordt van al die zogenaamd slechte dingen die dat met zich meebrengt.
Wat ik echt me bedoelde te zeggen, is dat het niet erg is enigskind te zijn, en dat het net zoals met meerdere kinderen z'n voor en z'n nadelen heeft, maar zeker niet zielig is.

Groetjes,
Kirsten

[Auteur]

Berichten