Ik heb vorige week te horen gekregen dat het vruchtje in mij na 7 weken is gestopt met groeien…
We zijn er kapot van ook al is het de eerste keer. Het was mijn eerste zwangerschap en weet dus helemaal niet of het domme pech was of dat we helemaal geen kinderen kunnen krijgen.
Aanstaande maandag staat een curretage gepland. Maar ik zie er erg tegenop. Ik ben nog nooit in het ziekenhuis geweest, behalve voor een echo.
Ik moet onder volledige narcose, maar als ik bij kom, doet het dan veel pijn?
Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik bloed ook al twee weken, steeds wat meer, maar ik heb niet het idee dat alles er al uit is.
En het idee dat er een dood vruchtje in mij zit, vind ik ook akelig…

Ik hoop dat jullie wat ervaringen willen delen…

liefs Kersensnoepje

Hallo,

Ik kan je niet uit eigen ervaring vertellen of het pijn doet, maar mijn zusje heeft in december een curretage gehad. Als ik haar verhalen moet geloven heeft ze wel wat pijn gehad, maar dat was te vergelijken met menstruatiepijn.
Zij is een dag na de curretage ook gewoon weer gaan werken.
Dat zou ik je echter wel af willen raden, geef je lichaam wel even rust. Mijn zusje begon daarna namelijk were meer te vloeien en moest weer terug naar het ziekenhuis.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte voor maandag.

Linda

Hallo,
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook een curratage gekregen.
Bij mij was er sprake van een lege vruchtzak (windei). Je hebt dan alle kenmerken enzo van zwangerschap maar in het zakje zit dus niets(meer?).
Ook verloor ik al weken bloed en rommel maar kwam niet alles uit zichzelf los.

Van de curratage heb ik verder helemaal geen last/pijn gehad.
Je bent daarna weer helemaal schoon en kan je weer  proberen om zwanger te worden.

Bij ons bleek dat al na een paar  maanden zo  te zijn!

Sterkte!!

Mijn 2e zwangerschap eindigde in een miskraam. Gelijk toen ik zwanger was en een test had gedaan had ik het gevoel dat het niet goed zat. Voelde mij heel raar en duizelig enz. Ik werd midden in de nacht wakker omdat ik moest plassen ik had het gevoel dat ik helemaal nat was het licht aan en gedaan  toen bleek ik heel erg te vloeien alles zat onder het bloed. Gelijk de dokter gebeld. We moesten nog even een half uurtje afwachten omdat het vloeien zo op kon houden. Voelde me vreselijk naar er van omdat ik maar vloeide. Na 10 minuten weer gebeld. Hij zou gelijk komen. Het hield gewoon niet op. Hij belde gelijk naar het zkh dat we eraan kwamen. Hij vroeg of ik met de auto kon of dat er een ziekenauto moest komen ik zei dat het wel ging. Je wilt je eerst even wat opfrissen voordat je weg gaat. Ik had een schone onderbroek met 3 mnd. verbanden erin en een spijkerbroek aan. In de auto hadden we even een vuilniszak over de bekleding gedaan. Bij het zkh. stonden ze ons al op te wachten gelijk naar de 1e hulp. Er werd gelijk bloedgeprikt, ik kreeg een infuus aan, bloeddrukmeter en zo'n ding voor de hartslag. Mijn hele broek was doorweekt van het bloed. Voelde me steeds ellendiger. Ik kreeg een spuit om er voor te zorgen dat mijn baarmoeder samen kneep zodat alles naar buiten kwam. Ik verloor 2 keer bloedstolsels behoorlijk groot en toen was het ondertussen al overdag geworden en de gynaecoloog kwam en vroeg hoe het ging ik had nog steeds wat buikpijn en ik vloeide ook nog steeds. Ik kreeg een echo het vruchtje was weg maar verder zat er nog weefsel e.d. Een half uur later lag ik op de o.k. voor een curretage. Ik ging onder voledige narcose. Na de curretage had ik geen pijn meer. Ik moest wel blijven liggen omdat ik veel bloed verloren was. Ik wilde graag gelijk weer naar huis dit mocht ik 's avonds met de rolstoel naar de auto toe. Vond dit eerst maar stom ik kon toch best lopen dat kon ik dus niet want dan was ik echt van mijn stokje gegaan. Heb na die tijd 2 weken plat gelegen en ijzertabletten gehad. Ik had geen buikpijn niks van dat alles maar echt puur door het bloedverlies was ik ellendig. Dat hakte erin.
Echt de curretage hoef je niet tegen op te zien want je slaapt toch en als je wakker wordt heb je daar verder geen last van. Op zich mag je direct weer zwanger worden maar het is beter om eerst een ongesteldheid af te wachten.
Bij ons was het ook gelijk weer raak. Ondertussen hebben we een gezonde dochter gekregen. Zij is alweer ruim 2 jaar.
Veel sterkte voor aankomende maandag, niet te druk over maken en veel suc6 bij het opnieuw zwanger worden.
Groetjes,
Rosaly

Hoi,

Wat ontzettend rot voor jullie!! Zo'n klein mini-mensje…..zo ontzettend gewenst….zo'n groot verdriet. Zo heb ik het tenminste ervaren.
Ik was 17 weken zwanger toen bleek dat het kindje niet meer leefde (was met 15 weken overleden). Ik heb toen anderhalve week door moeten lopen met een dood kindje in mijn buik. Dit vond ik net als jij ook  erg akelig en zwaar. Over de curretage had ik me vooraf erg druk gemaakt. Maar achteraf viel dat eigenlijk best wel mee. Natuurlijk wel heel erg emotioneel allemaal maar ik kon wel gaan beginnen met het verwerken. Zolang dat kindje nog in mijn buik zat kon ik niet verder met het verwerken. Ik heb daarna eigenlijk niet echt pijn gehad. Een beetje menstruatiekrampen maar echt minimaal hoor. 2 dagen heb ik een klein beetje gevloeid en daarna was dat alweer over. Uiteraard zal het bij iedereen verschillend zijn.

Wat betreft domme pech of geen kinderen kunnen krijgen. Bij mij was het ook de eerste zwangerschap en daarna ben ik vrij snel weer zwanger geworden. Een prima zwangerschap gehad en  nu heb ik sinds 5 maanden een gezonde zoon. Dus ik hoop dat dat je onzekerheid weg haalt  over een eventuele volgende zwangerschap. Spannend is het natuurlijk altijd!

Ontzettend veel sterkte maandag en neem de tijd om dit verlies te verwerken. Het is niet niks!!!! Ineens valt je droom in duigen en moet je je toekomstbeeld weer veranderen.

Liefs Landi

halo kersen snoepje erst wil ik zegen dat ik het heel erg voor je vind maar je hoef niet bang te zijn je krijg een heel leichte narkoze dan zuigen ze je baar moeder leeg zeg maar maar echt je voelt er niks van je kan mischien naar de hand wat buikpijn heben maar dat had ik ook nie ben 4 keer gecuriteerden ik blode maar heel even net of ik gewoon ong was suses mijd en maak je niet bang hoor liefs jolanda

Hoi Kersensnoepje,

Ik kreeg drie weken geleden ook te horen dat ons kindje maar ruim 7 weken was geworden (Ik was toen 9 wk en 2 dg zwanger van ons 1e kindje). En 5 dagen later kreeg ik een curettage. Ik moet je zeggen dat het me reuze meeviel. Lichamelijk gezien dan, he. Geestelijk/emotioneel is dat voor iedereen verschillend natuurlijk.

Het is fijn dat je onder narcose bent en er verder niks van merkt. Had eigenlijk geen pijn, maar die dag erna wel. Ze hebben tenslotte zitten rommelen in je buik. Het voelde als een soort spierpijn, eigenlijk. Heb voor de miskraam niet gevloeid (missed abortion) en na de curettage nauwelijks. Die week erna rustig aan gedaan, maar vorige week wee begonnen met werken.

Ik wens je heel veel sterkte toe!! En hopelijk heeft de toekomst nog wat moois voor ons in petto!

Groetjes, Vennie

Bedankt voor jullie hartverwarmende reacties. Ik voel me al niet meer zo alleen.
Ik heb nu twee weken gevloeid en het is nu bijna niets meer. Dus heb ik het ziekenhuis gebeld met de vraag of het maandag nog wel nodig zal zijn, misschien is het al weg. Maar ik heb geen 'stukjes' gezien, alleen bloed. Nu krijg ik vrijdag, overmorgen een echo om te zien of de curretage nog nodig is.
Ik hoop van niet, dat zou wel schelen.
Ik heb wel het gevoel dat het HCG hormoon echt al weg is, ik voel me weer zoals eerst. Dat is wel fijn, wat minder verwarrend, me zwanger voelen en het toch niet meer zijn vond ik heel zwaar. Steeds weer van o, nee, het is er niet meer.
Als het vruchtje dan ook weg is kan ik afscheid nemen en het hoofdstuk afsluiten.
En ja dan toch weer opnieuw proberen. Is het echt slecht om meteen te beginnen? Is de kans op een miskraam dan groter?
Weet iemand dat?

liefs Kersensnoepje

hallo

ik heb het gehad toen ik dacht 15 weken zwanger te wezen maar het al met 9 weken was overleden ,bij mij gebeurde het onder narcose en na die tijd had ik meer last van de narcose dan van de ingreep

[Auteur]

Berichten