ik vraag me af waarom ik af en toe zo gestresst ben…..
als annique wat langer huilt dan normaal dan kan ik ook wel janken
en ik vind het moeilijk om mijn dag in te delen qua huishouding enzo ( slaat nergens op)…
het is zo wennen allemaal, maar ben wel helemaal gek op mijn meissie en zou ook echt niet meer zonder haar kunnen
soms voel ik me een slechte moeder als ik zo gestrest ben of haar ff wat laat huilen in bed omdat ik weet dat ze moe is en ze slapen moet.
en dan die regeldaagjes pfff het is wat
ik zie er gewoon tegenop als mijn vriend weer gaat werken omdat ik dan alleen ben.
hebben meer vrouwen dit?
helemaal eind van de dag en sávonds huilt annique best veel
en echt afleiden in de box ofzo of een speeltje helpt nog niet
daar is ze nog wat te klein voor
ik kan tevens wel enorm van dr genieten als ze van die lachjes laat zien, ze beweegt dan haar hele lijfje erbij en er komt dan af en toe al een kreetje hihi
groetjes sandra

Weet je, dit is nou ontzwangeren, hormonen, oververmoeid, borstvoeding, gestoorde nachtrust, zorgen maken, nog geen ritme hebben, veranderingen in je relatie, kraamvisite, veranderingen aan je lichaam, ga maar door, je bent nu in een  kwetsbare periode en er gebeurt veel, er wordt uit alle hoeken een beroep op je gedaan, vooral als er  al  andere kindjes zijn, maar met je eerste kindje heb je het even druk, het is zo'n omslag, zoiets nieuws, je hebt er geen opleiding voor gehad en krijgt ineens de verantwoordelijkheid over een nieuw mensje, dat huilt omdat het niet lukt in slaap te vallen, honger heeft, een boertje dat dwars zit etc. en jij moet de hele tijd maar weten, want jij bent toch de moeder? wat er loos is. Dat kost een energie!
Neem de tijd, geniet van je kleintje, wees niet te streng voor jezelf, neem zo veel mogelijk rust om je door deze geweldige en intensieve periode heen te slaan. Plan dagen dat je veel aan de huishouding doet en geef jezelf ook eens een middag vrij.
Succes, Jeanne

Jeanne59 dat heb je mooi gezegd!

Want zo is het ook.

Ik voel me ook regelmatig gestressd of mislukt als moeder. Of gewoon heel erg sjachie omdat ik  geen normale nacht meer heb gehad  (al bijna 10 weken lang!!), weinig energie heb, moet wennen aan het feit dat het niet meer om mij draait maar om die kleine, dat mijn relatie hierdoor veranderd is (lees= ik doe af en toe zooo vreselijk sjachie tegen mijn vriend en van sex komt ook amper wat omdat we allebei zo verschikkelijk moe zijn).

Ben blij om te horen dat er meer mensen zijn die dit hebben en ik hoop ook dat het snel een beetje beter gaat.

Moet er wel bij zeggen dat het met ups en downs gaat….dus de ene dag voel ik me echt fit en een super moeder en de andere dag…Echt niet!! hahah…..zal er allemaal wel bij horen.
Maar ik vind het echt best behoorlijk zwaar….en dat terwijl ik echt niks te klagen heb over mijn lieve mannetje want die is echt heel relaxed en gezond.

Dus we moeten gewoon nog eventjes doorbijten denk ik.

Sterkte

ps. merk ook dat ik vaak gestressd ben omdat alles ineens een eind tijd heeft. Als ik iets wil doen dan doe ik dat vaak heel snel omdat ik weet dat hij elk moment weer wakker kan worden. Heb nu tegen mezelf gezegd dat het gewoon te vergelijken is met een drukke baan. Je bent niet lekker vrij overdag, maar je moet keihard werken. Ga er dus nu vanuit dat je niets kan doen op een dag…..elk klusje of uurtje dat je dan toch ineens voor jezelf hebt is dan mooi meegenomen en een pure luxe.

Ik merk dat het mij helpt om er op deze manier tegen aan te kijken.

hoi sandra
nou ik kan me bij de andere twee aansluiten hoor.
het  is ook echt even wennen allemaal.en je draai zien te vinden.
ik had het bij mn eerste ook heel erg inderdaad,bij de tweede al veel minder,en nu bij rosalie helemaal niet meer,daar word je gewoon wat makkelijker in,maar het is dus heel normaal hoor,je moet je geen slechte moeder voelen.
groetjes diana

heel herkenbaar hoor meid!
ik hsd afgelopen dagen ook dagen erbij dat ik dacht…poeh.ben alleen maar bezig en bezig.het is idd wennen.ik geniet ook wel vollop,maar het is ook mijn eerste en moet mijn draai ook vinden.ook zelf moet je herstellen van alles.het ligt echt niet aan jou.je zult zien dat het straks beter gaat.heb ik ook elke dag weer wat beter.liefs piewie.

Ze zeggen ook niet voor niets, dat het drie maanden duurt voordat je er echt van gaat genieten.
Voel je je niet schuldig.
Hoort er allemaal bij.

Liefs Ilse en Danique

heel herkenbaar.
je wilt het allemaal goed doen, voor de kleine, je man/vriend. voor de visite.
maar je moet ook aan jezelf denken.
gelukkig hebben we een hond die ook aandacht vraagt. en we gaan lekker elke middag een 1,5 uur lekker wandelen hiero.
heerlijk lekker uitwaaien, in het zonnetje. als het wat miezert gaat de regenhoes er overheen.
lekker effe thuis weg. vaak loop ik dan even naar de winkel boodschapje doen enz.
savonds in bed hebben we pas tijd om even met elkaar te praten, en wat te lachen..
het meeste wennen is het nog dat we niet meer met zijn 2-en zijn en dat we niet zomaar ergens naartoe kunnen.
ik voel me daar soms best schuldig om ( dat ik dat mis). maar ja.. dat zullen er wel meer hebben.
Ik vind onze hond ook zo zielig af en toe.
ze stond/staat altijd nr 1 bij ons en bij onze familie.. nu staat ze nr 2.. ze begrijpt er niks van..dus als de kleine slaapt krijgt ze altijd wat meer aandacht van ons. enwe gaan savonds altijd nog een hele lange wandeling maken, zonder dat Bram meegaat in de wagen.

doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben.

Monique

[Auteur]

Berichten